Il problema con la maggior parte delle persone è che pensano che con loro speranze o paure o desideri, piuttosto che con le loro menti. – Will Durant

Ha dato di più persone è che invece di مغزهایشان con buoni auspici, o paura, o pensare di امیدهایشان.

Irrazionalmente tenuto verità può essere più dannoso che motivati errori. – Thomas Henry Huxley

Logic wireless a credere che una verità زیانبارتر di credenza è sbagliato, che esso a credere l'argomento..

Cosa segue (Tranne che per l'introduzione che ho scritto.) را عمدتا از صفحات ۱۲۷-۱۴۱ این کتاب گرفتم:

Salomone, R. C. (2005). Introdurre la filosofia: un testo con letture integrate (8La commissione per l'energia, la ricerca e la). New York: Oxford University Press.

نخستین کسی که تئولوژی یا الاهیات را Un ramo della scienza ارسطو بود. Aristotele affermò che tutto nel mondo aveva una causa e che era la prima causa di Dio.. بعدها در دوران مدرن کسانی مانند دکارت یا جان لاک هم وجود خدا را به عنوان علت نخستین و از معلومات دانستند. امروز کمتر کسی است که ادعا کند اثبات وجود خدا در حیطه ی دانش است؛ چون ما می دانیم مفاهیمی چون خدا به کل خارج از حیطه ی مشاهده و آزمایش (Metodo scientifico) Sono. علاوه بر این اثبات وجود خدا اساسی ترین شرط علمی بودن، قابل آزمایش بوده (Testabilità) E la revocabilità. (falsificabilità)، را ندارد. (Secondo Carl Popmer, filosofo della scienza) هر آنچه ابطال پذیر نباشد، نمی تواند علمی باشد. Eppure c'è ancora chi crede che l'esistenza di Dio possa essere dimostrata in altri modi, come gli argomenti razionali..

Ci sono tre categorie di argomenti per dimostrare l'esistenza di Dio.: (1.) Argomenti ontologici (Argomenti ontologici) که از ذات و موجودیت خدا سعی در اثبات او دارند. (2.) Argomenti di causa ed effetto (Argomenti cosmologici) Come l'argomento di Aristotele, che sta cercando di dimostrare l'esistenza di Dio come prima causa. (3.) Prove dell'esistenza di Dio dalla legge degli affari dell'universo (Argomenti teleologici).

Tutti questi brahim hanno avuto sostenitori e avversari nel corso della storia.. Ma gli argomenti più importanti e difficili sono gli argomenti della prima categoria.. In un articolo su Argomento صدیقین Avicenna نوشتم، توضیح دادم که ابن سینا بعدها توسط برخی فلاسفه ی اسلامی– Come Ghazali–مورد انتقاد قرار گرفت که برای اثبات وجود خدا به وجود غیر قایل شده است؛ برهانهای دسته نخست کوشش دارند که وجود خدا را از راه ذات خدا ثابت کنند و بر منطق صرف تکیه دارند.

In questo articolo, discuteremo solo gli argomenti della prima categoria.. اما پیش از اینکه به این استدلالها و دلایل نادرستی آن برسیم؛ باید چند مفهوم بنیادین را یاد بگیریم.

Una varietà di ragionamento logico

Esistono generalmente due tipi di argomenti logici. Primo tipo al ragionamento deduttivo (Deduzione) یا به Argomento totale tranne Famoso. E il secondo tipo di ragionamento induttivo. (Induzione) O Analogia ad eccezione dell'intero È. Nel ragionamento deduttivo, se le ipotesi di un argomento sono corrette e le regole della logica sono seguite, il risultato è necessariamente corretto.. Nel ragionamento induttivo, la correttezza delle ipotesi non dimostra il risultato ma ne rafforza l'esistenza. Pertanto, non vi è una decisione definitiva in questo tipo di argomentazioni.. Pertanto, non vi è una decisione definitiva in questo tipo di argomentazioni..

استدلال استنتاجی انواع مختلفی دارند. در زیر انواع این استدلال را یاد می گیریم:

(1.) قیاس استئنایی یا قانون تفکیک (affirming the antecedent/Modus ponens)

فرض اول: اگر الف صحیح باشد؛ آنگاه ب صحیح است.

فرض دوم: الف صحیح است.

نتیجه: ب حتما صحیح است.

(2.) قیاس منطقی یا سیلوجیزم (syllogism)

فرض اول: اگر الف صحیح باشد؛ ب صحیح است.

فرض دوم: اگر ب صحیح باشد؛ ج هم صحیح است.

نتیجه: اگر الف صحیح باشد؛ ج حتما صحیح است.

(3.) نفی تالی (Modus tollens)

فرض اول: اگر الف صحیح باشد؛ ب صحیح است.

فرض دوم: ب صحیح نیست.

نتیجه: الف حتما صحیح نیست.

دقت کنید که معتبر بودن یک استدلال (validity) لزوما به معنای بی عیب بودن آن (soundness) Non in linea. یک استدلال ممکن است معتبر باشد اما بی عیب نباشد. برای اینکه یک استدلال صحیح باشد هم باید معتبر باشد و هم باید بی عیب باشد. استدلال معتبر استدلالی است که از قوانین منطقی برای رسیدن از مفروضات به نتیجه استفاده کند. استدلال بی عیب استدلالی است که علاوه بر معتبر بودن استدلال، مفروضات آن هم درست باشد. برای نمونه این استدلال را ببینید:

همه ی نهنگ ها کبوتر هستند. همه ی کبوترها عقاب هستند. نتیجه می گیریم که همه ی نهنگ ها عقاب هستند.

این استدلال معتبر است اما بی عیب نیست. چون مفروضات استدلال نادرست است. بنابر این در عین اینکه استدلالمان معتبر است و از قوانین منطق برای رسیدن به نتیجه استفاده کرده؛ صحیح نیست. یک استدلال اگر غیر معتبر باشد حتما عیب دار است. اما اگر معتبر باشد می تواند با عیب یا بی عیب باشد. اگر یک استدلال استنتاجی معتبر و بی عیب باشد–یعنی هم از قواعد منطقی پیروی کرده باشد و هم مفروضاتش صحیح باشد–آنوقت نتیجه ی آن استدلال حتما و لزوما صحیح است. در ادامه نشان می دهیم که چرا این استدلال ها معتبر هستند؛ اما بی عیب نیستند.

L'argomento anslm

سنت انسام کانتربری (انسام مقدس، در فارسی به آنسلم هم مشهور است.) نخستین کسی بود که کوشش کرد وجود خدا را از ذات خدا ثابت کند.

انسامِ کانتربری (Anselm of Canterbury) نخستین کسی بود که کوشش کرد برهانی برای اثبات وجود خدا بر پایه ی ذات خدا بیاورد. این استدلال از جانب لایبنیتز و اسپینوزا هم مطرح شده؛ اما انسام نخستین کسی بود که آن را ارایه داد:

…ای پروردگار! از آنجا که تو به ایمان فهم بخشیدی؛ به من توانایی فهمیدن بده که تو وجود داری، آنطور که ما باور داریم و تو آن موجودی هستی که ما باور داریم تو هستی. اکنون ما باور داریم که تو موجودی هستی که هیچ موجودی فراتر از او قابل تصور نیست. آیا می تواند چنین موجودی باشد؛ آنطور که ابله در دل خود می گوید: خدایی نیست؟^Ho اما وقتی همان ابله آنچه را که من می گویم می شنود– “موجودی که هیچ موجودی فراتر از او قابل تصور نیست.” –آنچه را که شنیده می فهمد. و آنچه که را می فهمد بخشی از فهم اوست، حتی اگر نفهمد که آن وجود دارد. چون اینکه یک موجود در فهم باشد یک چیز است و اینکه بدانیم آن موجود وجود دارد چیز دیگر است. وقتی یک نقاش می خواهد چیزی را رنگ کند نخست آن را در فهم خود می آورد؛ اما تصور نمی کند چیزی که هنوز رنگ نشده وجود دارد. اما وقتی آن را ر نگ کرد هم در فهم خود دارد و می داند آنچه را که رنگ کرده، وجود دارد. حتی یک ابله باید قانع شده باشد؛ موجودی که از آن برتر وجود ندارد؛ دستکم در فهم او وجود دارد. زیرا آن زمان که آن را می شنود آن را می فهمد. و هر آنچه را که می فهمد در فهم خود دارد. واضح است آنچه که چیزی از آن برتر نیست فقط در فهم وجود ندارد. چون اگر تنها در فهم وجود داشته باشد، می تواند در حقیقت هم وجود داشته باشد. وآن [که در دنیای واقعی وجود دارد از آنچه در فهم وجود دارد] برتر است. بنابر این اگر آنچه که چیزی برتر از آن قابل تصور نیست؛ تنها در فهم وجود داشته باشد، آن چیزی که برتر از آن وجود ندارد چیزی است که برتر از آن وجود دارد. واضحا این موضوع محال است. بدون شک آن چیزی که از آن برتر وجود ندارد، وجود دارد؛ هم در فهم و هم در عالم واقع.

درک استدلال انسام ساده است. وجود خدا موجودی تعریف شده که “چیزی از آن برتر قابل تصور نیست.” بعد انسام می پرسد: “کدام برتر است؟ آنچه فقط در فهم (Immaginazione) آمده یا آنچه حقیقتا وجود دارد؟” پاسخ قطعا آن چیزی است که در عالم واقع وجود دارد. Poiché Dio, secondo la sua definizione, è una creatura che non esiste, quindi deve esistere.. Dio non può esistere nemmeno nella fantasia.

L'argomento Descartes

رنه دکارت به عنوان پدر فلسفه ی مدرن شهرت دارد.

برهان آنسلم برای پنج قرن در دنیای مسیحیت دست نخورده باقی ماند تا زمانی که دکارت در قرن ۱۷ آن را بصورت جامع تری درآورد. دکارت روشن کرد که «وجود داشتن» خاصیتی مانند رنگ، شکل، وزن، و اندازه است. یک چیز می تواند یا این خاصیت را داشته باشد یا نداشته باشد. برخی خواص البته برای برخی چیزها ضروری هستند. مثلا سه ضلع برای مثلث ضروری است. دکارت باور داشت که کمال برای کامل ترین موجود ضروری است. و وجود داشتن یک کمال است. هیچ کس نمی تواند کامل ترین موجود را بدون وجود داشتن تصور کند همانطور که نمی تواند مثلث را بدون سه ضلع تصور کند.

دکارت می گوید:

من نمی توانم خدا را بدون خاصیت وجود داشتن تصور کنم.

(وجود خدا از ذاتش قابل تفکیک نیست.)

Quindi Dio esiste..

او اضافه می کند:

تصور من از خدا این است که او دارای همه ی کمالات است.

وجود داشتن یک کمال است.

بنابر این خدا لزوما وجود دارد.

ایراد نخست

دو استدلال دکارت معتبر است اما آیا این استدلال ها بی عیب هم هستند؟ اگر از مقدمه بخاطر آورید؛ یک استدلال برای اینکه صحیح باشد؛ هم باید معتبر باشد و هم بی عیب باشد. برای دانستن این موضوع؛ تصور کنید ما یک موجود خیالی به نام «زردک» را تعریف می کنیم که این موجود زردترین موجود قابل تصور است. حالا کدام زردتر است؟ یک موجود زرد که واقعا وجود دارد یا زردک که در خیال ما است؟ واضح است آنچه که وجود دارد زردتر است و چون زردک، زردترین موجود معرفی شده؛ بنابر این باید وجود داشته باشد!

ایراد دوم از کانت

امانوئل کانت از جانب بسیاری به عنوان برجسته ترین شخصیت فلسفه ی مدرن شناخته می شود.

کانت از نخستین کسانی بود که ایراد استدلال دکارت و انسام را نشان داد

آنچه کانت استدلال کرد، اینکه وجود یک چیز هیچگاه نمی تواند صرفا یک موضوع منطقی باشد. وجود داشتن یا بودن یک گزاره نیست. مثلا شما نمی توانید بگویید این سیب قرمزاست؛ گرد است؛ و وجود دارد. چون وجود داشتن چیزی درباره ی خصوصیات سیب به شما نمی گوید؛ فقط نشان می دهد که یک سیب با این خصوصیات وجود دارد. بنابر این صرف توصیف خدا مشمول خصوصیات متعدد می شود اما این نباید شامل این خصوصیت باشد که خدا وجود دارد.

به عبارت دیگر کانت استدلال می کند که وجود داشتن بخشی از پیش فرض دو استدلال بالا است. Una volta immaginato Dio, hai immaginato la sua esistenza.. Pertanto, sebbene questi argomenti siano validi, non sono impeccabili, perché l'assunzione del ragionamento non è corretta e ha dimostrato ciò che ha assunto fin dall'inizio..

1. Si riferisce al Vangelo di Re Giacomo, l'Inno dei Quattordici, prima parte.
   Lo sciocco ha detto nel suo cuore, There is no God. Psalm 14:1-7 KJV [↪]