سال گذشته مطلبی را درباره I libri bruciati, gli arabi in Iran. در یک وبلاگ فارسی خواندم که نسخه ای از آن نوشته را با مختصری تغییرات در این پایگاه منتشر کردم. با توجه به اینکه موضوع کتابسوزی اعراب با تاریخ رسمی که نظام کنونی سعی در القای آن می کند، همخوانی ندارد و جمهوری اسلامی هم بنا به تجربه، صدای مخالف را حتی در موضوعات غیر سیاسی و فرهنگی هم تحمل نمی کند؛ تردید نداشتم که نوشته دوست وبلاگ نویسمان هم حذف خواهد شد و به همین علت آنرا انتشار دادم.

در آن مقاله نویسنده با اشاره به چند نوشته تاریخی کوشش کرده بود تا به موضوع کتابسوزی در ایران بپردازد. از آن جمله مطلبی که از ابن خلدون و درباره کتابسوزی ایران به نقل از تاریخ طبری و کتاب دو قرن سکوت زرینکوب آمده بود. اصل این نوشته در کتاب مقدمه ابن خلدون(PS 373) موجود است و ترجمه انگلیسی را هم می توانید در اینجا Vedi:

Mentre ero in un breve commento sui mezzi di comunicazione visiva- شنیداری بیگانه و خطرات ناشی از انحصارات پدید آمده در عرصه ی اطلاع رسانی بنویسم تا اینکه دیروز به مقاله ای از رادیو زمانه برخوردم که در آن اتهامات کذب و غیر واقعی به «حزب پان ایرانیست » نسبت داده شده بود و لذا در ادامه ی این نوشته می کوشم ضمن تحلیل مختصری از وضعیت رسانه ای موجود ,Alle accuse sollevate da questo rispondo media olandesi.

Forse un giorno quello broadcasting Board Queen, «BBC» trasmissioni tv inizierà, Indovina chi ha funzionato meno nel breve tempo a diventare uno dei più persiano lingua media essere contatto. Nessuno non può essere diffamazione del ruolo prominente della BBC nella formazione degli sviluppi distruttivi degli ultimi decenni principalmente prua soprattutto ignorare svolge il rivoluzione islamica; Ma le stesse persone che portano questi elementi ben , Su questi eventi possono dito ,Questi sono i principali contatti di queste applicazioni, e ancora una volta sono ricordati dei media come la BBC con il rischio di milioni di sterline (E sicuramente benevolenza dalla testa ) Investire per la costruzione di programmi persiani , Il comportamento della società iraniana è molto più accurato di quelli i persiani sapere. همین موضوع با در نظر گرفتن جای خالی رسانه های مستقل داخلی نوعی وضعیت انحصار رسانه ای را برای این بنگاهها ایجاد کرده و در مواقع لزوم می تواند امکان سو استفاد ی آنها را در جهت اهداف و اغراض سیاسی دولتهای مطبوعشان فراهم کند.