Funcionarios del gobierno de la República de Azerbaiyán para el odioso insultan la bandera de Irán
همه این مطالب را در اینجا قرار میدهم چون راستشحیفم میاد که نگم. مطمئن باشید هر اتفاقی تو این مملکت بیفته هر بلایی سر این مملکت بیاد شما سلطنت طلب ها آرزوی حکومت بر ایران را به گور خواهید برد.واسه همین این مطالب رو اینجا میذارم که لااقل نادان از این دنیا راهی درک نشوید شماها اگه آدم بودید و به ترکهایی که اینقدر ازشون میترسید ظلم نمیکردید این عاقبتتون نمیشد اون از دوتا شاه فارستون که هردوشون آخر عمری دنبال سوراخ موش میگشتند خدارو شکر دیدید چطوری آبروی نداشتشون تو دنیا ریخت فکر میکنید اگه کمی به حقوق انسانی و اولیه ترکها و عربها وسایر ملیتها وقومیتها احترام میگذاشتند عاقبتشون این میشد مطمئا نه.
هر از گاهی مطالب جدید رو تو سایتتون میذارم تا لااقل هراز گاهی حقایق رو بخونید.شماها نمیدونم خبر دارید یا نه یا اینکه خودتون رو به اون راه میزنید خیلی چیزها اینجا تغییر کرده دیگه امثال شمارو توآزربایجان و مناطق تورک نشیین آدم حساب نمیکنند(هر جای ایران که اسم شماها میاد همه بالا میارند) شماها هم هر چقدر میخواهید بگید که ترکها از ترکیه و آزربایجان خط میگیرند تا دیروز هم میگفتید که از روسیه خط میگیریم اینها هیچ کدوم صحت نداره که البته خودتون خیلی خوب میدونید که ترکها از هیچ کسی و یا کشوری خط نمی گیرند فقط دنبال حق و حقوق خودشون بودند که شروع حق خوری های ترکها از زمان اون پدر و پسر لعن شده هست(رضا و محمد رضا پالانی).خدا لعنت بکند بر شماها که حق همه ملیتها رو خوردید با اینکه خودتون مزدور بودید به همه ظلم کردید حالا هم هر چقدر دلتون میخاد اینجا بشینید تاریخ بسازید
راستی تو سایت “آزرگشنسب” هم مطالبی تقریبا مشابه تو لینک “کوروش بزرگ و پان ترک ها”قرار دادم اونجا هم میتونید بخونید.

Funcionarios del gobierno de la República de Azerbaiyán para el odioso insultan la bandera de Irán
آقایان تا حالا فکر کردید که ریشه های تجزیه طلبی در ایران چیست؟به نظرتون اینکه میگن ترکیه و آزربایجان داره عقاید پانترکیستی تولید میکنه و می خواهد ازربایجان رو از ایران جدا کنه میتونه دلیل منطقی باشه.یا اینکه میگن آمریکا و اسرائیل دارن دخالت می کنند درسته.نه آقا این به نظر من درست نیست که اگر اینطوره پس چرا ما نمی تونیم در اون کشور ها این کاررو بکنیم.وقتی ایران میتونه در سوریه دخالت کنه مطمئان باشید که وضعیت سوریه از ایران هم بدتره وظلمی که به مردم سوریه میشه از طرف حکومتشون اونقدر زیاده که ما به راحتی و علنا در اونجا دخالت میکنیم اگه کسی منصف باشه و تاریخ ۱۰۰ سال گذشته رو بخونه به وضوح میبینه که پهلوی ها چقدر ظلم به این تورکها کردند آخرش خدارو شکر دیدید که هردوشون به چه عاقبتی دچار شدند هم پدر هم پسر رسوای عالم شدند هر دوشون اخر عمری دنبال سوراخ موش میگشتند

Funcionarios del gobierno de la República de Azerbaiyán para el odioso insultan la bandera de Irán
چندي پيش در بي بي سي فارسي مقاله اي
خواندني و محققانه از محمود فرجامي روزنامه نگار و طنزنويس در خصوص ويدئوي مشهور به «دوشواري» منتشر کرده است. مقاله نکات جالبي از تاريخچه طنز معاصر و نقش کم نظير ترک ها در گسترش آن دارد، که مطلب را جذاب تر هم مي کند. بعد از وقايع مربوط به کاريکاتور مانا نيستاني و مطلبي که آقاي محمد قائد نوشتند، به نظرم اين يکي از بهترين مقالاتي است که منتقدانه به چگونگي تاثير چنين اتفاقاتي مي پردازد.
نويسنده معتقد است کساني که در آن فضا و با آن ژست، سخنان پيرمرد را جالب يافته اند، لزوماً به خاطر لهجه ترکي او نبوده، اگر ويدئو مثلا با لهجه غليظ مشهدي هم ضبط مي شد، حتي بيش از اين مي توانست دستمايه سرگرمي عمومي باشد. و البته ادامه مي دهد که در اينصورت مشهدي ها هيچ عکس العملي به آن نشان نمي دادند و حتي گفتار آن نُقل محافل جوانان مشهدي هم مي شد. به نظر من و با شناختي که از لهجه مشهدي دارم، ترديدي در درستي اين فرض نمي توان کرد. اما چرا تُرک ها اينگونه عکس العمل نشان دادند؟ نويسنده معتقد است که اگر مشهدي ها هم مدام در معرض «يه روز يه مشهديه…» بودند، به احتمال زياد عکس العمل متفاوتي داشتند.
محمود فرجامي به نقش بي نظير ترک ها در طنز ايراني اشاره و استدلال مي کند که با نفوذ گسترده آنها در تمام مناصب سياسي و فرهنگي و علمي کشور، بعيد است حتي يک نفر از جوکهائي با مضمون «يک روز يه ترکه…»، برداشتي مبتني بر بلاهت بکند. دلايلي براي رواج اين جوکها مي آورد و البته اذعان دارد که به راحتي قابل ابطالند و به سختي قابل اثبات. اما نتيجه اصلي در انتهاي مطلب به روشني بيان مي شود. چون اين جوکها براي خنداندن است نه قضاوت «به هر حال بهتر است در مقام گوينده بيشتر محتاط و مودب بود و در مقام شنونده زياد جدي نگرفت».
اين نتيجه ي قابل قبول و بي طرفانه، به عموم هموطنان يادآور مي شود مراقب حرفهاي حساب نشده و احياناً مضحک و اهانت آميز خود باشند و به ترک ها نيز توصيه مي کند مانند مشهد و اصفهان خويشتن دار باشند و از اين گوش بشنوند و از آن گوش در کنند، چون اين حرفها به شکل عام از جانب يک گوينده خاص و با يک انگيزه تخريب گرايانه گفته نمي شوند و با اين همه وسعت غيرقابل انکار حضور ترکها در نقش هاي مهم اجتماعي و همزيستي راحت و معمول شان در کنار سايرين، واجد هيچ ارزشي نيست.
ابتدا اجازه بدهيد به خطاي متداولي که به شکل کليشه اي در خصوص ترک هاي ايران رواج دارد و در اين نوشته هم روي آن تاکيد شده، اشاره اي داشته باشم. هر وقت که آذربايجاني ها از تبعيض در ايران سخن مي گويند، نفوذ بالاي سياسي ترک ها در دستگاه سياسي حال حاضر کشور به آنها گوشزد مي شود. ساختار اين نظام، مبتني بر حکومت روحانيت شيعه است. از طرفي قريب به اتفاق مردم آذربايجان شيعه هستند. اين مذهب نيز از طريق آذربايجان به ساير نقاط ايران گسترش يافته و بسياري از مراجع بلند پايه و با نفوذ معاصر مانند آيات عظام شريعتمداري، مرعشي نجفي و خوئي آذربايجاني بوده اند. اگر کثرت جمعيت آذربايجاني ها را لحاظ کنيم، حتي ممکن است حضورشان در دستگاه سياسي متناسب هم نباشد. بايد توجه داشت که نفوذ شيعياني با اصالت عراقي و يا معاود عراقي هم در اين حکومت کم نيست. با همه اينها، دشوار بتوان در اين حکومت حتي يک بخشدار يافت که تاکيد و اصرار آشکار به شخصيت آذربايجاني و ترکي خود داشته باشد. همانطور که نامگذاري بهترين اتوبانهاي تهران به نام علماي عرب معاصر را نمي توان پاسداشت فرهنگ هموطنِ عربي دانست که از توهين و تحقير سازمان يافته «آريائي کاران» در عذاب است.
در سياست خارجي هم اين قاعده به روشني نمايان است. مقامات با ذره بين دنبال کشف فلان جامعه شيعه در دور افتاده ترين کشور افريقائي هستند، اما در مناقشه دومين کشور مهم شيعي جهان با ارامنه مسيحي ارتدوکس که بيست درصد خاک شيعيان را در اشغال دارد، آشکارا مصلحت را در نزديکي به ارمنستان ديدند. روابط ايران و ارمنستان در ميان همسايه هاي آن کشور، حتي از گرجستان مسيحي نيز بهتر است. البته شخصيت آذربايجاني آذربايجانيها، مسئله اصلي تمام حکومتهاي صد سال گذشته بوده است. به اين استدلال خطا بايد جداگانه و مفصل پرداخت.
مدير خارجي يکي از شرکتهاي معتبر نوشابه سازي در ايران اهل استانبول ترکيه و نماد يک تُرک طرفدار حزب عدالت و توسعه است. به ايران و تمام کشورهاي اسلامي علاقه دارد. به زبان فارسي عشق مي ورزد. برعکس ساير مديران تُرک که همواره مترجمي از طرف سازمان در اختيار آنهاست، به هزينه شخصي خود معلم فارسي استخدام کرده تا اين زبان را ياد بگيرد. من مدتها فارسي حرف زدن ايشان در جلسات و عکس العمل شنوندگان را زير نظر داشتم. بعضي همکاران مشهدي من که فقط کافي بود کسي از تبريز زنگ بزند و بلافاصله بگويند «يکي بياد ببينه اين ترکه چي ميگه!» با جان و دل به او گوش مي دادند. اشتباهات فراوان او را حدس مي زدند و محترمانه و تا حدودي متمدنانه، ضمن صحبت جمله صحيح را در جواب بکار مي بردند. اگر رواج «يه روز يه ترکه ….» به خودي خود واجد کارکرد تاثير گذار بالائي بود، اين شهروند ترکيه که از پيرمرد «دوشواري» هم دشوارتر فارسي حرف مي زند و کلمات ترکي را هم چاشني صحبتهاي خود مي کند، بايد بيشتر اسباب خنده ديگران بود، که ابداً چنين نيست.
قبل از انقلاب وقتي امل ساين آهنگ گل سنگم را خواند، با استقبال بسيار گسترده ايرانيان مواجه شد. اگر بانوئي از اردبيل با همان کيفيت و با همان ميزان لهجه اين آهنگ را مي خواند، بايد خود را بلافاصله بازنشسته مي کرد، وگرنه مجبورش مي کردند به زندگي خود خاتمه دهد. رواج «يه روز يه ترکه ….» به سهم خود مي تواند مخرب باشد، اما نبايد اسباب ساده سازي صورت مسئله شود.
در خصوص ساير شهرهاي ايران نيز به وفور جوکهاي تندي ساخته مي شود. در آنها تاکيد بر خساست اصفهاني ها و تنبلي شيرازيها و شمع دزدي مشهدي ها کم نيست. فرض کنيد در کاريکاتور مانا نيستاني سوسک مربوطه شمعي در دست و در حال فرار مورد بازخواست قرار مي گرفت و مي گفت : «يَرَه مال مُويِه!» به راحتي مي توان پذيرفت که اين فرض به مراتب تندتر از «نمنه» ترکي است. در اينجا اهالي شهر به سوسکي تشبيه شده اند که شمعي را دزديده و دروغ هم مي گويد.
در چنين شرايطي روزنامه متمدن حتماً تمام دست اندکاران را راساً تنبيه مي کند و احتمالاً مورد اعتراض شديد مقامات هم قرار مي گيرد، اما آيا استان خراسان به هم مي ريخت؟ شهر مشهد به مدت يک هفته دست خوش اعتراضات بسيار گسترده مي شد؟ فضاي شهر به خاطر همين کاريکاتور براي مدتها امنيتي مي بود؟ کساني که مشهد را مي شناسند، با اين مدعا مخالفتي نخواهند کرد که عبارت « يَرَه مال مُويِه!» نه تنها مشهد را بهم نمي ريخت، بلکه مدتها نقل محافل جوانان اين شهر هم مي شد. توهيني به مراتب تندتر با عکس العملي کاملا متفاوت مواجه مي شود، چرا؟ محمد قائد در کتاب «ظلم و جهل و برزخيان زمين» و در فصل «سقوط از متعالي به مبتذل در روياروئي فرهنگها»، مي نويسد :
«در روانشناسي اجتماعي برخورد فرهنگها و طبقات چند نکته مي توان يافت. اول، هر چه طرف انتقاد کننده قوي تر باشد، ضربه وارده دردناک تر و احساس مظلوميت در طرف ضعيف بيشتر است. چنانچه در روزنامه اي در يک شهر کوچک ايران مطلبي دائر بر وجود تنعم بي حد و حساب در شهر تهران، و حاوي اتهام اسراف و افراط در خوشگذراني به ساکنان آن درج شود، واکنش احتمالي چنين مطلبي در تهران دلسوزي همراه با مطايبه است. در مقابل، درج مطلبي در روزنامه اي چاپ تهران حاوي انتقادي نه حتي به آن اندازه سنگين از مردم يک شهر کوچک ممکن است سبب شود مردم محلي دفتر نشريه در آن شهر را به آتش بکشند و ورود نسخه هاي آن را ممنوع کنند. چون موضوع را کاملا شخصي مي بينند و خود را شخصاً در معرض اهانت مي يابند. زماني که در تهران مطلبي درج شد در باره حمله وحشيانه افرادي در لرستان به کوهنورداني که از شهرهاي ديگر براي سياحت آن نواحي رفته بودند، پاسخ مقامهاي محلي آکنده از خشم و ملامت بود. در موردي ديگر، يک دانشجوي اهل تهران که مقاله اي در انتقاد از خدمات شهر محل تحصيلش، بوشهر، در روزنامه در تهران منتشر کرده بود چنان زير آتشبار حمله هاي شديد اهالي شهر قرار گرفت که ناچار شد در نشريه اي محلي پوزش بخواهد. انتقاد دانشجوي اهل بوشهر از مصائب خويش در شهر تهران بسيار کمتر توجه بر مي انگيزد، تا چه رسد که کار به عذرخواهي از اهالي پايتخت بکشد…..وقتي فرهنگي از سوي فرهنگ بالادست تحقير مي شود، پاسخ آن ممکن است نه مقابله به مثل، بلکه پرخاش باشد. فرهنگ قوي تر به فرهنگ ضعيف تر نزديک مي شود و به معاينه آن مي پردازد، در حالي که فرهنگ ضعيف تر نه تنها قادر به چنين کاري نيست بلکه از فهم گزارش حريف از آن معاينه در مي ماند……واقعيات تاريخي هر چه باشد، به تجربه مي بينيم که نه فصلي از کتاب، بلکه ده کتاب کامل هم اگر در ممسني و بوير احمد در ذم اهالي شيراز يا تهران منتشر شود کسي از آنان خم به ابرو نخواهد آورد. حتي ممکن است چنين مطالبي را مفرح قلمداد کنند. برخورد دو فرهنگ، و يا دو خرده فرهنگ، پيش از هر چيز تابع برخورد دو جرم است: جرم سنگين کمتر از جرم سبک از چنين برخوردي تاثير مي پذيرد.»
منظور آقاي محمد قائد در اين کتاب بررسي برخورد فرهنگهاست و هيچ ارتباط مستقيمي به اين بحث ندارد، اما مقالاتي که به حساسيت ها و تعصبات قومي مي پردازند و اينکه هر نوشته اي، عکسي، کاريکاتوري، بلافاصله به تريج قباي اين اقوام بر مي خورد را نقد مي کنند، بهتر است رودربايستي را کنار بگذارند و مدلي در برخورد فرهنگها را ملاک ارزيابي قرار دهند که حتي لهجه فرهنگ برتر را هم هنگام صحبت به زبان فرهنگ فرودست زيباتر جلوه مي کند. البته پيداست که اين صراحت به دردسر بزرگتري هم منتهي خواهد شد.
صبح تا شام در کشورهاي اسلامي بالا و پائين غربي ها را زير و رو مي کنند، حتي حسرت شنيدن اين اهانتها از طرف غربي به دل جوامع اسلامي مانده است. اما گستاخي يک کشيش روان پريش، جهان اسلام را ماهها درگير معرکه هاي خشونت بار خياباني مي کند. در سطح کشوري نيز توهيني به غايت شديدتر در مشهد موجب هيچ عکس العملي نمي شود، ولي کمتر از آن شهري مثل تبريز را به هم مي ريزد. پس چاره اي باقي نمي ماند که وزن و ظرفيت فرهنگي دو شهر در تحليل لحاظ شود.
اما به راستي! تبريز و مشهد داراي چنين تفاوت فرهنگي شگرفي هستند؟ حتي فرض چنين فاصله فرهنگي هم پذيرفتني نيست. نه تنها قاطبه هموطنان، بلکه کساني که آشکارا تمايلات ضد تُرکي هم دارند، شهر پيشرو و جريان ساز تبريز را يکي از مراکز مهم فرهنگي کشور و بلکه منطقه مي دانند.
پس موضوع چيست؟ حساسيت به لهجه و کاريکاتور را به وضوح ديده ايم و مي بينيم، قبول تاثير مخرب جوکها ساده سازي مسئله است، فرض اختلاف سطح فرهنگ هم آشکارا باور کردني نيست، پس جواب چيست؟ در واقع نويسنده اين مقاله و مقالات مشابه، منتقدانه و با حسن نيت تمام در پي جواب اين سوال هستند که چه عواملي ترک هاي ايران را اينگونه حساس کرده است؟ اگر به همين روال صدها مقاله و کتاب در خصوص اين مسئله و سوالي که مطرح شد نوشته شود، هرگز پاسخ و تحليلي قابل قبول به دست نخواهد آمد، چون طرح سوال به روشني اشتباه و از اساس خطاست. اگر نگاه را تغيير دهيم و اندکي جايگاه زبان و فرهنگ ترکي را بشناسيم، بايد بپرسيم : «چرا آذربايجان هيچ حساسيتي ندارد؟»
کسي که فرهنگ آذربايجان و زبان ترکي و موسيقي و فولکلور اين ملت را بشناسد، در شگفت خواهد بود که چرا تبريز طي صد سال گذشته به چنين سرنوشتي تن داده؟ شايد بتوان گفت تبريز تُرک ترين شهر منطقه خاورميانه است. زماني که استانبول پايتخت امپراتوري روم شرقي بود و توسط فاتحان عثماني فتح نشده بود، تبريز شهر تُرکاني بود که به سهم خود مشغول توليد فرهنگ و دانش بودند. اکنون استانبول نوبل ادبيات را در سينه دارد و زبان و ادب ترکي را به سراسر جهان معرفي کرده، اما تبريز در اندر خم حق ابتدائي خواندن و نوشتن زبان مادري دست و پا مي زند. استانبول براي يک سال پايتخت فرهنگي اروپا شد، اما فرهنگ سازان ايران معاصر از صادق هدايت و دهخدا تا جلال آل احمد و احمد شاملو با فرهنگ تُرکي نامهرباني ها کردند. عارف قزويني بدترين اهانتها را به تُرکان کرد. استاندار تبريز در رژيم پهلوي هم لابد در مدرسه ايشان آموزش ديده بود که خرشماري را به جاي سرشماري به کار برد.
جهت مطرح کردن دقيق يک مسئله اجتماعي که به حال مردم مفيد باشد و موجب گشايشي در احوالات آنها شود بايد تمامي ابعاد خرد و درشت فرهنگي و همچنين واقعيت هاي غير قابل انکار فضاي نابرابر را در نظر گرفت. و گرنه در شهرها و مناطق مختلف آذربايجان هم جوکهاي درون زباني جريان دارد. بعضي از آنها مضامين بسيار تندي هم دارند، اما هرگز موجب اعتراض و حساسيت ويژه نبوده اند. اگر تاثير «يه روز يک مشهديه …» با «يه روز يه ترکه …» مقايسه مي شود، بايد توام با اين فرض باشد که در مشهد نيز مانند سمرقتد و بخارا، ازبکي زبان رسمي و انحصاري است. در چنين شرايطي تحليل گر منصف در پي پاسخ به سوالاتي کاملا متفاوت خواهد بود. او خواهد پرسيد :
تبريز را چه شده؟ چرا صد سال بي امان را از دست داده؟ چرا حساسيتهاي خود را محدود به چند نوشته و کاريکاتور و ويدئو مي کند؟ چرا به تحقير سازمان يافته زبان و فرهنگ ترکي حساس نيست؟ چه صبري و چه ظرفيت نهاني دارد اين تبريز؟ تبريز دروازه ورود مدرنيته به ايران است. تبريز اولين مدارس مدرن و دو زبانه را در ايران تاسيس کرد. اولين ترجمه ها از تبريز بود. با چنين سابقه اي، چرا بايد تبريز زبان و فرهنگ خود را به کناري بگذارد؟ چرا بايد آموزش مدرن تبريز طي صد سال گذشته انحصاراً به زباني باشد که همچنان شهروندانش به «دوشواري» با آن سخن مي گويند

Discurso de Bernard Lewis en Irán, Irán, análisis, arquitecto en la Universidad de Tel Aviv
Si nos lo prometes(Iraníes)Somos mejores que los turcos, ¿por qué lo hacemos?(Iraníes)Hace 35 años, el Shah y toda su pandilla huyeron y su reputación en el mundo desapareció.Pero los propios turcos Atatürk que les trajeron la cultura occidental Muazullah en lugar de la adoración de Dios

«Irán es aún algunos follando como»
Estimado señor, ¿por qué no responde a mis preguntas, no he insultado a nadie Dios no ha insultado a nadie por qué borró todos mis comentarios. Para muchas personas, ¿por qué no encontramos nombres como Bijan, Manijeh, Faramarz, Darius o Cyrus hasta que Reza Shah llega al poder en cualquier documento, escritura a mano, ficción o poesía? ¿O por qué ninguno de nuestros abuelos nombró iraní?(Farsi) ¿No?
Por el contrario, los nombres de Skander, Changiz, Timur, que parecen haber invadido Irán según la historia oficial y han derramado tanta sangre en el suelo, han sido mencionados en historias y poemas y colocados en nuestros padres..
¿Cómo se pueden aceptar los nombres de sus hijos de entre los nombres de los asesinos de sus antepasados?
Obviamente, hay algo que falta en el rompecabezas o un anillo a través de nuestra cadena de conocimiento..
Ahora, en las crónicas oficiales y escolares de Kourosh y Darío, conocemos a los gobernantes justos y difusores de los derechos humanos y a los fundadores del imperio más grande del mundo..
Pero nunca nos preguntamos por qué, al mismo tiempo que la fundación de este imperio, las brillantes civilizaciones del sur del Mar Caspio, especialmente Marlek, las brillantes civilizaciones del centro de Alborz. (Inundación.)Ilham, Urartor, Maná y Loco, 2500 ¿Fueron los aqueménidas creados el año antes de que fueran repentinamente aniquilados?

Pero después de destruir Babilonia y la brillante civilización de Mesopotamia, (Irak) Trata a los judíos con una amabilidad ejemplar y los devuelve a Jerusalén después de la liberación.. La caída de Babilonia y la liberación de los judíos no fue otra cosa que la sabiduría y el poder financiero de los judíos fue capaz de traer la sangrienta y anónima cabeza de las estepas rusas de la raza eslava a Irán.. En el primer año del reinado del Señor, Dios logró lo que había dicho por el profeta Jeremías.. Impulsó a Kourush a emitir una orden y enviarla a todo su imperio.. Este es el mandamiento. : Yo, el Emperador de Persicum, anuncio que Dios, el Dios de los cielos, me ha dado a todos los muertos del mundo y me ha mandado construir una casa para él en Jerusalén.. Puede volver allí, como quiera.(La Torá del Antiguo Testamento de los Instintos 22;23;36) Por supuesto, tal orden no surge de la balsa humana de Kourosh, pero es la orden de devolver el capital intelectual y meditado de El Judío.. La influencia de los judíos en los aqueménidas se puede ver en otras partes de la historia en conspiraciones y golpes ocultos contra Kombujih y Berdya, reyes aqueménidas que se oponen a los judíos. Si estos arios y persas no han entrado en las tierras de Irán y no han sido ocupados y sanguinarios, y con el apoyo del pueblo de Irán, ¿cómo podemos nosotros? Estuvo de acuerdo en que los ejércitos pequeños y sin nombre de Macedonia y el Islam fueron capaces de barrer fácilmente el gran imperio y hacerse cargo de los destinos de Irán en poco tiempo.. ¿Por qué tenemos los nombres de Skandar, Timur, Changiz y una multitud de nombres árabes, pero no tenemos un hombre de 700 años llamado Kambiz, Ardeshir, Koroush y Darius?!!
. ¿کوروشی que ایرانیست el mundo entero sepa pan, porque en los libros de figuras literarias como Ferdowsi, Hafez y Saadi y otras celebridades iraníes desde ese puesto, ahora es tan bueno o malo, aunque no un nombre de esclavo?
¿Por qué Cyrus Pahlavi era solamente más adelante encontrar y sacar un nombre?
Digamos que los reyes anteriores tenían sus pensamientos sobre la diversión y el placer de Reza Pahlavi y su hijo eran solo historiadores y eran de gracia y cortesía y ... !!!!!!!!!!! (Con libro te suzonshon Tabriz) ¿Qué pasa con el nombre que llenó tu boca? El que había ido a Jamshid tenía su poesía ... ¿Lo puso en el medio?
¿Crees que el Templo fue descubierto en el pasado? ¿No tiene ningún conocimiento de su Evangelio? Entonces, ¿de dónde vino toda esta información de Kikavos y Jamshid y Fereydoun y Zahhak? De las historias épicas que se han pasado del pecho al hombro... ¿¿¿Derecha??? ¿Por qué no eres el rey del reino de Dios? Para Alexander Jani y el asesino en sus palabras, en los corazones de la historia, que la historia del agua de su vida está escrita en el Shahnameh, ¿no fue para Ciro el Grande y Espíritu Santo?

Los judíos tienen una larga historia y una habilidad especial para hacer historia y distorsionar la historia y conectar cuestiones históricas, no tan importantes, y siempre han utilizado esta capacidad para servir a sus intereses políticos, como con la formación del Estado de Israel, los jefes de ese gobierno que pretendían estar cerca del régimen pahlavi en Irán demostraron el trato de Ciro a los judíos tan grande que incluso en fuentes antiguas y nuevas relacionadas con el estado islámico, Ciro lo ha demostrado. Aqueménidas, no se ha encontrado rastro de ellos. El legislador estadounidense Paul Findlay escribe en 'Engaños deliberados':
"Gran parte de la falsificación y los mitos sobre Israel han sido hechos y tratados por fanáticos religiosos, tanto judíos como cristianos, que lo han repetido a lo largo de los años hasta el punto de que ahora se acepta como una realidad en el mundo".
Por supuesto, la capacidad de los sionistas no fue solo la razón de su éxito en el uso de la arqueología para avanzar en sus objetivos, sino que la arqueología extrema del régimen de Pahlavi proporcionó una buena base para el éxito de los sionistas..
Zoe Duriel, jefa de la delegación israelí en Teherán, escribe en un artículo en el periódico israelí Yedio Akhlanot, fechado el 1/2/1/1964.:
"Cuando hablo en nombre de iraníes educados, solo necesito comenzar con la historia de Esther.. Para que pueda captar inmediatamente su interés y atención".
Esto se convirtió en un modelo para todos los funcionarios israelíes.. En cada evento y ceremonia, dedicaron el comienzo del discurso a la apreciación de Ciro y la historia de Stromardkhay, y en palabras de Dorill, intelectuales y funcionarios escucharon con entusiasmo estas anécdotas..
*En 1978, el primer ministro israelí Isaac Rabin dio un discurso en la casa de Cyrus y a un judío iraní de origen iraní.: "Creo que el fundador del principio del sionismo está erróneamente conectado. (Teodoro Hertsel) Se aplica, pero este título realmente se adapta a Ciro el Grande, quien por primera vez hizo posible la reunión de judíos en tierra santa y, por lo tanto, esclavizó a todos los judíos del mundo a su favor. el Sha de Irán (Mohammad Reza Pahlavi )El verdadero heredero es Ciro el Grande.
*Archivos del Departamento de Estado, Delegación de Tel Aviv
* El hecho es que la arqueología histórica, en otras palabras, la historiografía arqueológica, de alguna manera se ha asociado con el judaísmo.. Esto es evidente tanto durante la primera era Pahlavi debido a la influencia de figuras prominentes como Mohammad Ali Zakalmalek Foroughi y Mirza Ibrahim Khan Qavam al-Mulk Shirazi, que eran judíos, como en la era pahlavi, donde la presencia generalizada y la influencia del judaísmo sionista en el campo de la historiografía y la historiografía es bien evidente..
* Para obtener más información, puede leer el libro de Paul Findlay, Deliberate Deceptions, Facts about Iran-Israel Relations, traducido por Mohammad Hossein Ahui
Ver.
* Los ojos deben lavarse / de lo contrario para ser vistos.

Insultar a Ciro el grande en la Universidad de Tabriz
¿Por qué borraste mi opinión, si, en tus propias palabras, puedo poner ese comentario en el sitio una vez, por qué ni siquiera me respondiste por una vez, pero mi pregunta es por qué en Irán, hasta que Reza Shah llegó a trabajar en cualquier documento, escritura, historia o poema a aquellos como Bijan, Manijeh, Faramarz, Darius o Korosh? O por qué ninguno de nuestros abuelos se llama iraníes.(Farsi) No…

Insultar a Ciro el grande en la Universidad de Tabriz
¿Por qué deberíamos aprender la historia de Irán de los británicos de los alemanes ... por qué los británicos vienen a leer las inscripciones de Irán, pero hasta ahora ni un solo iraní ha podido leer esas inscripciones? (Y si son reales,)Leer y todo lo que puede hacer el historiador iraní es traducir el texto en inglés o alemán de esas inscripciones.
Dios sabe qué mujer o cuerpo de hombre o un soldado desconocido en esa tumba de estilo griego.!!!!!!!(Es realmente una sorpresa.)Está dormido cuando un montón de una casa ha sido arruinada, llamada la tumba de Ciro.…

Rafsanjani: La descomposición de Azerbaiyán y Baluchistán después de las elecciones
En el argot, en lugar de la palabra cultura, usamos la palabra Oz öz. También sabes que hay una diferencia de tiempo alrededor de Avesta 3.000 años.Y otra cosa, excepto la palabra cultura que se usa en persa.