In un pezzo sulla differenza Insulto e accusa Ho scritto e che è necessario scrivere le ragioni per un breve periodo di tempo arsalsh. Quanto più l'accento sulla sua carica che ho portato il documento correttamente sua non offensivo.

Poche settimane fa per invitare un amico in una delle reti sociali è stato un membro degli inglesi come spiegare questo al nostro amico l'opportunità di fare le mie attuali responsabilità su Internet e non hanno pochi anni prima che un'altra persona a partecipare quel sito è stata inviata un invito, allo stesso tempo sono stato licenziato in primo luogo, Questo non era il nostro amico mano vettoriale non è sbagliato dire che c'è un membro e deve stare di fronte alla ایراندوستان ' analizzare numero perché il congedo è basso.

Ansafa è giusto questa volta e fu con lui sembra contrariamente alle previsioni ho questo conto non solo di poche ore un paio di settimane che vita fino a ieri sono stati bloccati e mi ha insultato la criminalità ID. Mentre a causa della chiusura della اکانتم dovrebbe essere مسببین per inviarlo – Che mi ricorda anche la ایراندوستان generale رودربایستی fu salvato e non hanno tempo per fare cose che non mi forniscono il – È necessario avere qualche سطری su di esso audit e داوریهای sull'addome per scrivere da coloro che apparentemente hanno داعیه libertà di espressione.

تفاوت ظریفی میان اهانت و ایراد اتهام وجود دارد. اغلب فرق میان این دو را نمی دانند و همین موضوع می تواند اسباب سو تعبیر یا سو استفاده شود. برای منظور نخست صفتی را بدون در نظر داشتتن مفهوم حقیقی آن و صرفا برای تحقیر طرف مقابل بکار می برند؛ به این عمل اهانت و در برخی موارد فحاشی می گویند. اما موارد دیگری هم هست که صفات ناخوشایند در مفاهیم اصلی خودشان بکار برده می شوند و در اینصورت چنین عملی دیگر اهانت نیست و ایراد اتهام است.

برای نمونه، اگر به زنی نسبت «فاحشگی» بدهیم صرفا برای اینکه او را تحقیر کرده باشیم، نام اینکار اهانت است. اما اگر منظور از این انتساب، دقیقا همان فعل فاحشگی و تن فروشی باشد و چنین واژگانی در معنای حقیقی خود بکار برده شوند – به نحوی که گوینده و مخاطبش از مفهوم مدنظر آن آگاه باشند – دیگر نامش توهین نیست و اتهامی است که متوجه دیگری کردیم؛ چنانچه این اتهام اثبات شود یعنی دلایل منطقی برای آنچه نسبت دادیم داشته باشیم، حقیقتی را بیان کردیم؛ و در غیر اینصورت به دیگران دروغ بستیم و درحکم افترا است.

برای ایراد اتهام، بهتر است از ادبیات فاخرتری استفاده کنیم که فحاشی قلمداد نشود. اما صرف ادبیات فاخر هم لزوما بدین معنا نیست که قصد اهانت نداریم. چنانکه با ادبیات فاخر هم می شود به دیگران اهانت کرد و یا با ادبیات سخیف هم ایراد اتهام نمود.