有一天我离开的第一年, 伊朗大学, 在讨论历史问题的时候, 班主任, 我得到了所谓的 ". 阿施塔德姆说说了些什么错误的原因! 他刚才说, 或者我, 或者他们不记得今天讨论了什么, 但我给了她一个答案, 我记得很清楚. 我应该得到博士 astadem 到一万页的书, 我是如此超过一万页关于世界的历史, 我读.

那些时候, 我听说, 对于一个博士学位必须得到一万页阅读更专业, 这当然是更多. 我每月唱几千个新闻页. 然而, 当时我发现自己有几本书, 我假设宇宙.

12年前的今天, 我记得它采取了一个简单的平板电脑 khndm 自己. 大学的博士生和一年级学生的区别并不在于大多数人阅读得更多. 那些获得博士学位的人之间的区别 (伊朗并不意味着学校萨拉瓦蒂博士. d。!) و آنکه نگرفته این است که یک دانشمند می داند چه چیز را چطور و در کجا بخواند و چطور بفهمد و چطور ارتباط آن را با بقیه معلوماتی که از قبل داشته معلوم کند. 科学家和他对边界的无知和不了解; 一个领域的公共知识领域–至少在自己的专业知识–را می داند؛ راههای کسب معرفت را می شناسد و خطاهای احتمالی که ممکن است در این مسیر مرتکب شود را هم درک می کند.

وقتی کسی هیچکدام از اینها را نداند و یک کتاب را باز کند و از ابتدا تا انتها بخواند در آن مقوله عالم نمی شود. این را می نویسم برای اینکه بسیاری از کسانی که اخیرا دیدم از روی صدق و خلوص مطالبی را می خوانند و سعی می کنند به دیگران منتقل کنند یا بر پایه آن استدلال می کنند و تصورشان هم این است که راه کسب فضیلت همین خواندن چند کتاب است؛ که متاسفانه این ایده صحیح نیست. با خواندن بیشتر شما معلومات بیشتری بدست می آورید؛ اما اگر ندانید چه چیزی را می خوانید و چطور باید آن را بخوانید و چطور در ارتباط با معلومات دیگر بفهمید در آن مقوله عالم نمی شوید.