قصه عن الفرق الإهانات والاتهامات كتبت arsalsh وجيزة للأسباب لكتابه. وكما أكدت ، فان التهم الموجهة ضد الوثيقة لم تكن باسم الاهانه..

قبل بضعة أسابيع أصبحت عضوا في الصداقة في الشبكة الاجتماعية الفارسية ، والتي شرحت لهذا الصديق ان أتيحت لي الفرصة للقيام بمسؤولياتي الحالية علي الإنترنت ، وبعد بضع سنوات ، عندما أرسل شخص آخر دعوه إلى الموقع ، وطردت في الساعة الاولي ، هذا الصديق لم يكن متجها وقال انه ليس خطا ويجب ان يكون عضوا في الموقف لان عدد الإيرانيين امام الإصلاحيين منخفض..

الله كان له الحق فيه ، ومساله ترقب لم أكن مجرد ساعات قليله قبل أسبوع ، حتى كنت مسدودة بجريمة الشتائم أمس.. يجب ان أشكرك علي إغلاق العصابة – الذي أنقذني من رودربازیستی ايرستان ولم يكن لديه الوقت للقيام بالأشياء بالنسبة لي. – من الضروري كتابه بعض الصفوف من عمليات التدقيق والبطون من أولئك الذين لديهم علي ما يبدو حريه التعبير عن الكلام ،.

تفاوت ظریفی میان اهانت و ایراد اتهام وجود دارد. اغلب فرق میان این دو را نمی دانند و همین موضوع می تواند اسباب سو تعبیر یا سو استفاده شود. برای منظور نخست صفتی را بدون در نظر داشتتن مفهوم حقیقی آن و صرفا برای تحقیر طرف مقابل بکار می برند؛ به این عمل اهانت و در برخی موارد فحاشی می گویند. اما موارد دیگری هم هست که صفات ناخوشایند در مفاهیم اصلی خودشان بکار برده می شوند و در اینصورت چنین عملی دیگر اهانت نیست و ایراد اتهام است.

برای نمونه، اگر به زنی نسبت «فاحشگی» بدهیم صرفا برای اینکه او را تحقیر کرده باشیم، نام اینکار اهانت است. اما اگر منظور از این انتساب، دقیقا همان فعل فاحشگی و تن فروشی باشد و چنین واژگانی در معنای حقیقی خود بکار برده شوند – به نحوی که گوینده و مخاطبش از مفهوم مدنظر آن آگاه باشند – دیگر نامش توهین نیست و اتهامی است که متوجه دیگری کردیم؛ چنانچه این اتهام اثبات شود یعنی دلایل منطقی برای آنچه نسبت دادیم داشته باشیم، حقیقتی را بیان کردیم؛ و در غیر اینصورت به دیگران دروغ بستیم و درحکم افترا است.

برای ایراد اتهام، بهتر است از ادبیات فاخرتری استفاده کنیم که فحاشی قلمداد نشود. اما صرف ادبیات فاخر هم لزوما بدین معنا نیست که قصد اهانت نداریم. چنانکه با ادبیات فاخر هم می شود به دیگران اهانت کرد و یا با ادبیات سخیف هم ایراد اتهام نمود.