Le notizie provenienti dall'Iran, che ha un (Alias) Arrestato e ottenere ناراحتید. In questi giorni la notizia dell'arresto arriva uno dopo l'altro. Barare nelle elezioni, Khamenei se stesso per Ahmadinejad per il Presidente, duecento – Trecento persone, che hanno obiezioni al processo, in strada e ucciso e ora il governo indagare per fare veleno, occhio tutti coloro che già hanno attività politiche, sia nel rapporto e se teoremi recenti si riferiscono a eBay, acquisita.
Un ragazzo tranquillo sapere dorador; e pozzo; lei è come voi altri ventiquattro anni non è uno studente come te, ma a differenza di voi vive ancora in Iran.. Già qualche tempo insieme una volta che avete e chat su Internet che ha raccolto in un multiplayer si incontrano. Secondo le notizie che i mullah e brutalità di سبوعیت per una buona sorte non anticipare.
Coloro che rinunciano alla libertà essenziale, Per acquistare un po 'di sicurezza temporanea, Non meritano né libertà né sicurezza. – – Ben Franklin
Si sacrificano quella libertà temporaneamente per ottenere sicurezza, merita né libertà né la sicurezza della. – – Benjamin Franklin
Gosfandeha non sapendo la sicurezza per loro mantenere che la regola è sllakh! Non capivano che i lupi avrebbero avuto un solo tono, ma il salakh sono tutti nella loro testa..
Erano tutti allineati nei corridoi salakh della casa per prendere la testa al coltello da macellaio, erano allegramente ottimisti.: Abbiamo un awadsh di sicurezza!
نمی توان یک اشتباه را با همان طرز تفکری که ایجادش کرده، جبران کرد. –Einstein
انتخاب احمد جنتی به ریاست مجلس خبرگان، آن هم از جانب کسانی که قرار بود گزینه های بد (در برابر گزینه های بدتر) باشند، موجی از ناامیدی و یا دستکم ناباوری در میان رای دهندگان انتخابات اخیر ایجاد کرد. پذیرش اینکه گروهی از کسانی که به عنوان اصلاح طلب از مردم رای گرفتند به جنتی رای بدهند برای این بخش بزرگ از ایرانیان آسان نیست؛ با اینحال پیش بینی چنین وضعیتی هم ابدا دشوار نبود.
انتخابات در نظام اسلامیکاربرد افیونی داردو حاکمیت هم این موضوع را طی سی و هفت سال گذشته به فراست دریافته که می تواند با برگزاری نمایش انتخابات و طراحی گزینه های دروغین در انتخابات غیر آزاد و غیر واقعی، رمق اقشار مختلف را بگیرد و جلوی حرکتهای موثر اعتراضی را سد کند.
سرور مهدی ملکی، هموند سازمان جوانان حزب پان ایرانیست، روز گذشته توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و به همراه کتابها و لوازم شخصی اش به مکان نا معلومی انتقال داده شد. متاسفانه این چندمین بار است که از زمان ریاست جمهوری حسن روحانی، اخبار بازداشت ها و حبس غیرقانونی فعالین سیاسی و ملی گرایان در فضای مجازی منتشر می شود.
مهدی ملکی نه جرم و عمل خلافی مرتکب شده که مستوجب بازداشت شبانه وی باشد و نه اساسا بازداشت یک شهروند — در ایران یا در هر نقطه ی جهان — بدون مقدمات و حکم قانونی میسر است. مع الاسف نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایران در این زمینه خودسرانه نقض قانون می کنند. بدیهی است دولت آقای روحانی باید پاسخگویی این بی عدالتی ها و بی قانونی ارگانهای زیر مجموعه ی خود باشد. خواستار آزادی سریع و بی قید و شرط مهدی ملکی هستیم.
یک هندو در حال نیایش یک گاو. L'immagine è nella sfera pubblica. منبع: defence.pk
دوره دانشجویی من در ایران هنوز پدیده ی ساندیس خوری حکومتی باب نشده بود و ما ساندیس ها را با خیال راحت و بدون ترس از بی آبرویی سر می کشیدیم. کیک و ساندیس از کالاهای اساسی زمان ما بود که برخی به شوخی به آن «عمله خفه کن» می گفتند. این عمله خفه کن ها در روزهایی که صبح تا شب کلاس داشتیم یا در روزهای ماه رمضان عجیب می چسبید. یادم می آید هفت هشت سال پیش یک روز ماه رمضان، موقع ناهار یکی از همینها را خریده بودم و در یک مکان نسبتا خلوت مشغول روزه خواری بودم. در همین میان آقایی با سر و وضع نسبتا مرتب طرفم آمد و پرسید که مگر نمی دانی که الان رمضان است و نباید روزه خواری کرد؟ گفتم چرا می دانم اما همه مثل او فکر نمی کنند و برخی هم مثل من روزه نیستند. گفت ولی شما باید به عقیده من احترام بگزاری! گفتم با منطق خودت شما هم باید به عقیده من و امثال من احترام بگزاری! گفت اینجا مملکت اسلامی است و اغلب مردم روزه می گیرند و چون تعداد زیادی روزه می گیرند پس نظر من ارجح است. گفتم به فرض هم که اینطور باشد تعداد طرفداران یک عقیده درستی آن و نادرستی باور مخالف را اثبات نمی کند. گفت شما اگر به دموکراسی معتقدی نباید روزه خواری کنی. دیدم پرت و پلا می گوید تهمانده کیک و ساندیسم را هم جلوی رویش فرو دادم. در واقع آنقدر گرسنه بودم که اگر ماشین منکرات هم می آمد اول ترتیب کیک و ساندیس را می دادم بعد سراغ منکرات می رفتم.
Se c'è un Dio e Dio è il creatore del mondo? La risposta a questa domanda, cosa troviamo?
In molte comunità, la risposta generale a questa domanda è lo stesso. Persone nel mondo tutto il tempo di avere una sorta di Dio credere; anche se la stessa comprensione delle società di qualsiasi concetto di Dio non esiste.
Nel nostro paese, oltre ad essere una credenza nell'esistenza di Dio viene accettato come un principio, (Come la maggior parte delle altre comunità)La fede nella legittimità dei rappresentanti di Dio che sono profeti e sono stati scelti da Lui per la missione, la fede nella missione degli Imam sciiti che sono i successori del Profeta dell'Islam di generazione in generazione, e la fede nella legittimità del clero e dei Velayat-e Faqih che sono i successori e i deputati degli Imam sono anche considerati necessari per entrare nelle arene politiche e sociali, e in tutti i casi, l'esistenza di Dio come principio innegabile approvato dalla società, è considerata un preambolo. È un modo per accettare altri principi su cui si basano i sistemi politici ed economici.
Negli Stati Uniti, 83 per cento delle persone credono nell'esistenza di Dio; la figura tra gli scienziati americani a circa il 33% ((Ottantatre per cento degli americani dicono che credono in Dio, mentre solo 33 per cento degli scienziati fare. [+]))E tra i più eminenti scienziati che arrivano a entrare all'Accademia nazionale è molto meno, circa il sette per cento della popolazione totale e di circa cinque anni e mezzo per cento tra i biologi è. ((Tuttavia, tra gli scienziati d'eliti — ora definiti come membri dell'Accademia nazionale delle scienze — la percentuale di chi erano credenti calarono a 7 per cento, con biologi mostrando la convinzione religiosa almeno alle 5.5 per cento. [+])) با همه اینها تنها دو درصد از جمعیت آمریکا، مذهب خودشان ENERGI بی خدا ((Ateo)) یا ندانمگرا ((Agnostico)) معرفی می کنند.
L'ex ministro degli esteri di Cuba, gli Stati Uniti e rappresentante degli Stati Uniti in Medio Oriente (1983)، جمله ای را درباره صدام حسین نقل می کنند که پیشتر فرانکلین روزولت هم درباره «ساموزا»، رییس حمهور نیکاراگوئه، بکار برده بود: «صدام ممکن است که یک حرامزاده (مادر بخطا) باشد اما حرامزاده ی ما است.» ((Donald Rumsfeld, met with Saddam Hussein in 1983: “He’s a son of a bitch, but he’s our son of a bitch.” [+] [+]
))
هفت سال پس از دیدار تاریخی رامسفلد و حسین در سال ۱۹۸۳ (ویدیو این دیدارDa qui)، دیکتاتور عراقی تصمیم گرفت که بجای حرامزاده آمریکایی ها، حرامزاده خودش باشد و در سال ۱۹۹۰ بدون اجازه اربابش به کویت لشکر کشید. در واقع همه گرفتاریها و نقض حقوق بشر و جنایتکاری و دیکتاتوری صدام هم از همان لحظه ی تمردش شروع شد. بقیه داستان را همه خیلی خوب می دانند؛ آمریکا دو مرتبه با عراق وارد جنگ شد؛ یک دهه عراق را تحریم اقتصادی کرد که به مرگ صدها هزار کودک و شهروند عراقی انجامید و دست آخر حرامزاده عراقی را تحویل دادگاه دادند تا به عنوان جنایتکار جنگی مجازات شود.