Amerikan atasözü var: Eğer sen beğenmek ördek ördek gibi yürüme; ses; ördek gibi görünüyorsun, bir ördek olmalı!

Görünüşe göre bir ördek veya kaz muhtemelen balina olup olmadığını ve Zebra, ördek olan öyle mi bir şey görürseniz bu söz bu anlamı. Tabii bu bir garanti değil kesinlikle ördek olacak; örneğin, birisi beni aldattın ya da ördek olma belirtileri iyi bir anlayış olabilir mekanik bir ördek olabilir ve duyularınızı baskın şüphe verdi, ördek ama aynıdır.

Bay Farhadi ikinci kez Oscar kazandı, İranlıları sevinç ve gururla dinleyerek.. Oscar Farhadi'ye gittiğimizin sebebi.–که هیچ ربطی به ما، به عنوان یک ملت، ندارد–O kadar gururluyum ki gurur duyabileceğimiz başka bir şey yok.. Aslında, bize gurur duyacak başka bir şey bırakmadılar.! بنابر این هرگاه نام یک ایرانی، یا هر چیزی که مرتبط به مقوله ایران است، به شکل مثبتی مطرح می شود ما هم به ناگاه غریق در شعف و افتخار می شویم.

Birkaç nedenden dolayı, aldığımız bu yeni onur bu kadar tesadüfi olmadı.. این افتخار جدید مصادف شد با طرح ناعادلانه ی ممنوعیت ورود اتباع ایرانی به آمریکا که با تحریم فرهادی رویه کاملا سیاسی گرفت و به شکلی شانس برنده شدن فیلم را افزایش داد. از آنجایی که جو شدید ضد ترامپ در هالیوود وجود دارد، اینکه تحریم آقای فرهادی به کسب جایزه اسکار یا دستکم ایجاد نوعی همدردی با سازنده فیلم ختم شود، جای تعجب نباید داشته باشد.

Farhadi, hükümetin tanınmış medyasının, özellikle de sanatçıyı sevmeyen devrim muhafızlarının en önemli yöneticilerinden biri, ama sanatçıyı göstermesini ve işini yapmasına engel değil.. همین موضوع مخالفت با در نظر گرفتن اینکه تهیه کننده فیلم نخست برنده اسکار فرهادی خود سپاه پاسداران (Pasargad Bankası) Biraz daha karmaşık..

Sanırım bu yeni onuru en azından bir dereceye kadar IRGC'ye borçluyuz.. البته این موضوع بدین معنا نیست که لزوما خود فرهادی یا عوامل فیلمش یا کسانی که جایزه را دریافت کردند، مزدور حکومتی باشند یا نباشند؛ صرفا بدین معنا است که سپاه با ابزارهایی این اقدام را مدیریت کرده و در شرایط کنونی که هجمه شدید علیه ایران بوجود آمده، توانسته امتیاز تبلیغاتی بگیرد. این موضوع استفاده از هنر یا حمایت از هنر در مقاطع خاص در میان سازمانهای اطلاعاتی دنیا پیشینه طولانی دارد، بطوری که گاه خود هنرمند هم بخشی از جریان پروپگاندا است؛ و گاه بدون اینکه رسما بخشی از آن باشد در همان راستا فعالیت می کند.

با اینحال اگر رییس جمهور جدید آمریکا تا امروز یک چیز را بخوبی اثبات کرده باشد، آن این است که برای این قبیل تبلیغات و اثرات روانی آن ارزشی قایل نیست. پیش بینی من این است که اگر لزومی به هر نوع تقابل با ایران احساس شود، اینطور تبلیغات سیاسی-هنری بیشتر از همان چند شبکه اجتماعی بردی نخواهد داشت و دستگاه حاکمه آمریکا اقدامات خود را انجام خواهد داد.