Son zamanlarda Kral Abdullah , Suudi Arabistan Kralı görüşünü ifade yorum sırasında "Var olmayı hak etmiyorum dünyada iki ülkelerdir! Iran ve İsrail»Bu Fransa Savunma Bakanı ve toplantıda devlet memuru huzurunda defa olarak dünya yayınları yansımaları ve en az iki Fransız diplomatlar بسیای içinde bu özgünlük söyledi verdi söyleniyor Figaro ile röportajOnlar were da onaylanan iç yayınları arasında Parlak sitesi Bu haber bülteni. daha önce süre de Basra Körfezi okuma olduğunu iddia eden Arap Birliği Genel Sekreteri Devamsızlığın Iran Safevi döneminin önce Ve bu grup etkilenen belirli bir rolü Anti-İran fikri hareketleri önce ifadeleri ve inançları bu kabilenin arasında genel olarak kabul , Not gibi daha fazla saçma Nasır pourpirar – بناکننده Olduğunu.

Herhangi bir ülkeye nasıl birkaç bin yıl en eski insan varlığının değil hak Osmanlı Devleti Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra İngiltere'nin komplo ve Al-Saud varlık veya adamları ve İngiliz khoddam bir grup tarafından kaynaklanan tipik bir parçası (Atalar geçerli kralı) Kurdu , Var olmayı hak ! Aynı Suudi Kralı Abdullah-meli var olmak bir soruya cevap hangi-in yön, o ülke ile siyasi ve ekonomik desteği önemli bir konumu açısından dünyadaki toplam Yahudi nüfusu yaklaşık 13 milyon. hak hakkında güç vardır ve Araplar milyonlarca yüzlerce hala onlarla anlaşma çok hak İsrail, diyor Var mı ,Yerine büyük bir, ama biz İran Arap شیخک کاریم arıza ve kesinlikle daha keşfetmek Suudi Kral'ın sözleri belki de o kadar kötü bahanesi altında sayıları , Çin, تازیان ile ilişkilerimiz,Hak katında layık Arap varlık, bu emri uyarınca?!

مختصری بر تاریخچه ی روابط ایرانیان و اعراب

به طور کلی ظهور اسلام و حمله ی اعراب را باید نخستین اسباب مجاورت ایرانیان و تازیان دانست ,ایرانیان پیش از اسلام اگرچه با گروههایی از اعراب مانند اعراب “حیره” مراوده داشتند اما هیچگاه در پی حکمرانی بر قبایل بدوی عرب نبودند از نظر ایرانیان اعراب پست ترین انواع اشکال اجتماعی بودند و هیچگاه از جانب ایشان خطری احساس نمی کردند لذا ظهور اسلام نخستین بهانه ی برخورد جدی ایرانیان و اعراب بود. هزار و چند صد سال پیش از این ,اعراب مسلمان به بهانه ی مبارزه با کفار و اشاعه ی اسلام وارد میهن ما شدند ,اعرابی که برای جهاد به ایران آمدند پیش از اسلام هیچگونه صناعتی نمی دانستند و تنها بخشی از آنها با اقوام مجاور تجارت می کردند و طوایف بسیاری از ایشان به راهزنی و قتل و غارت اشتغال داشتند به نحوی که به جز دزدی راهی را برای تامین معیشت نمی شناختند پس از اسلام آوردن مردمان عربستان, آن دزدان پیشین برای ادامه ی زندگی به زحمت افتادند و پیوسته به خلفای اول و ثانی فشار می آوردند که راهی را برای حل مشکل گروههایی بیابند که جز شمشیر راهی را برای تحصیل درآمد نمی شناسند, در واقع حمله به ایران و مصر راهکار طبیعی بود که مسلمانان با توجه به شرایط موجود برگزیدند و اولین گروه مسلمانان هم نه در راه خدا یا رسیدن به حوریان و قلمانهای بهشتی که برای احیای شغل شریف ! پدران خود شمشیر می زدند (نگاه کنید به “Aisha'yı Peygamber sonra” نوشته ی “Kurt فیشلر” که در منقبت مسلمین نگاشته شده )

ابن خلدون می گوید :”عرب ها ذاتا ویرانگر هستند و ضد تمدن. این به آن دلیل است که آنان همواره در حال نقل و انتقال برای دستیابی به غنائم هستند که این امر با تمدن منافات دارد. عرب عموما گرایش به تاراج گری دارد و می خواهد آنچه در دست دیگران است را از آن خود کند زیراکه روزی اش توسط شمشیرش به دست می آید. عرب در گرفتن اموال دیگران هیچ حدی و مرزی نمیشناسد و همین که چشمش به مال و متاعی می افتد آن را تاراج میکند. درنتیجه مردمانی که زیر سلطه این قوم باشند در امنیت زندگانی نمیکنند آنان ساختمانهای اهل حرفه و صنایع را به زور میگیرند و هیچ بهایی برای آن پرداخت نمیکنند. آنان برای صنعت هیچ ارزشی قائل نیستند و تنها هدفشان آن است که اموال مردم را از دستشان بیرون بکشند و در نتیجه هیچ توجهی به قومی که مغلوب است ندارند. سپس آنان را در خودشان رها میکنند تا در آشوب و هرج و مرج باشند.”(مقدمه ی تاریخ طبری چاپ مصر صفحات 21و26و27) آنچه که اعراب در طول دو قرن تا زمان تشکیل حکومتهای محلی بر سر ما آوردند در طول تاریخ جز در قیاس با توحش اقوام ترک یا مغول نظیری ندارد (زنده یاد دکتر “عبدالحسین زرین کوب” کتابی را در اینباره به نام “İkiyüz sessizlik” نگاشته که می توانید از کتابخانه ی اینترنتی “بدون سانسور” Al); نتیجه می گیرم در نخستین برخورد جدی اعراب شبه جزیره ی عربستان و ایرانیان ما وامدار ایشان نبودیم, بلکه ایشان آنچه بردنی بود بردند, و آنچه ویران شدنی بود ویران کردند و آنچه سوزاندنی بود سوزاندند ابن خلدون می گوید “ایرانیان به سبب عظمت کشورشان که کوله بار چندین قرن تسط بر جهان را در برداشتند و تمدنی کهن را در خود جای داده بودند و به سبب استمرار پادشاهی شان علوم عقلی نزدشان بسیار بزرگ و دامنه اش گسترده بود. در زمانی که ایران فتح شد کتابهای بسیاری از کتابخانه ها بدست آمد در نتیجه سعد ابی وقاص به عمر ابن خطاب نامه نوشت تا درباره کتابها تصمیم گرفته شود که در اختیار اعراب قرار گیرد. عمر پاسخ داد که همه کتابها را در آب بریزید و یا آنکه آتش بزنید زیرا اگر چیزهایی در آنها باشد که برای راهنمایی و هدایت انسانها باشد خداوند ما را هدایت کرده است و نیازی به آنان نیست اگر هم گمراهی باشد که خدا ما را از اینها نجات بدهد پس به دستور عمر همه کتابها نابود گشت و هیچ برای ایرانیان باقی نماند.”(همان 286و 285) اعراب بر ایرانیان لقب نوکر یا موالی گذشتند و آنها را به بندگی گرفتند ,بر زنان و فرزندان ایشان تعدی کرده ونوامیسشان را به فروش رساندند پس از پایان این دو قرن تسلط مستقیم اعراب ,تا زمان حمله ی مغول و پایان خلافت عباسیان پادشاهان محلی ایران خراجگزار خلفای بغداد بودند ودستور جهاد می گرفتند که باز هم از این حیث درآمدهای اعراب را از جیب ملت ایران تامین می کردند در پاسخ به اینهمه لطف و بزرگواری اعراب در طول این چند سده ,ملت ایران در اثر گذشت زمان آیین پدران خود را از یادبرده به یکباره به آیین و فزهنگ قوم مهاجم درآمد برای این نوکیسگان قواعد دستور زبان تعیین کرد , دیوانخانه ها ساخت و عمارتها بنا کرد

مسئله ی حج دلیلی بر بی لیاقتی ایرانیان

یکی از عللی که ایرانیان باستان و پیروان دین زرتشت با مغان و هوادران آیین پیش از خود, ستیز می کردند مخالفت با ساخت معابدی بود که با نام خانه ی خدا بر عامه ی مردم عرضه می شد ,اینهمه البته پیش از آن بود که مذهب زرتشت به صورت آمیزه ای از خرافات جدید و تلفیق مکاتب پیشین درآید ,اجداد خردمند ما بر این باور بودند که خداوند همچون انسانها نیازمند خانه نیست و همه جا در حکم خانه ی خدا است ,ساخت معبد و خانه برای خدا البته قدمتی به قدمت تاریخ بشر دارد و منحصر به هیچ قوم خواصی هم نبوده این تجارتخانه ها یا بنگاههای پرسود اقتصادی در واقع بتخانه هایی بود که ساخته های دست بشر را به عنوان پروردگار وی عرضه می کرد و بتها که نیازهایی همچو مخلوقاتشان یا بهتر بگوییم خالقینشان داشتند ,از مردمان قوت و مایحتاج روزمره دریافت می کردند و به پیشگاهشان قربانی پیشکش می شد و به همین شیوه تنها در شرایط تجسد خدا بود که ساخت خانه برای وی معنا می یافت . پس از رواج و گسترش یکتاپرستی پس از مدتی گردانندگان بتخانه های قدیمی به جرگه ی روحانیون آیین جدید درمی آمدند و تجارت پرسود خود را از سر می گرفتند و از اینرو همان آیینهای گذشته با رویه ی جدید دنبال می شد, بتخانه های قدیمی همان نقش بتخانه را ایفا می کردند و کماکان نام خانه ی خدا را بر دوش می کشیدند ,قربانیها و هدایای پیشین هم کما فی السابق با نام جدید نذورات اهدا می گردید از جمله ی این بتخانه ها یکی هم در شهر مکه بود و هر طایفه ی عرب بتی مخصوص به خود در آن نگاه داری می کرد ,در روزگار پیش از پیامبر اسلام ,عبدالمطلب پدربزرگ وی کلید دار و پرده دار این بتخانه بود. همه ی قبایل عرب در طول سه ماهی که نام ماههای حرام را بر آن گذارده بودند یکبار به زیارت بت قبیله ی خود در این خانه می آمدند و برای آن قربانی پیشکش می کردند و مراسم حج به این شیوه انجام می پذیرفت حتی قبایل راهزن هم در طول این سه ماه به زیارت می آمدند و احدی نمی توانست در طول این مدت متعرض دیگری شود از این جهت آیین زیارت بتها تجارت پر رونقی بود که اهل مکه از آن بهره مند می شدند در طول ماههای حرام هر طایفه محلی را برای سکونت موقت و برپایی چادرها اشغال می کرد و از بابت آن به قریش مبالغی می پرداخت همچنین این کارناوال سه ماهه به بهترین محل برای سوداگری و تجارت کالاهای بازگانی طوایف مختلف تبدیل می شد که قبیله ی پیامبر از آن درآمدهای هنگفتی کسب می کرد و به طور کلی این مراسم سالانه در خانه ی خدایان ,بزرگترین منبع درآمد مردمان شهر مکه بود . با پیدایش اسلام و ظهور آیین یکتا پرستی هر آینه این امکان وجود داشت که تجارت پر رونق حج از میان برود چون اگر طوایف عرب برای پرستش بتها به خانه ی کعبه نمی آمدند ,مردم مکه که هیچ صنعتی نداشتند و حرفه ی دیگری را نمی شناختند به یکباره به دشواری می افتادند از اینرو پیامبر اسلام دستور داد که آیین حج اینبار به شیوه ای جدید و بدون وجود بتها, کما فی السابق انجام شود .این اقدام که در ابتدا خردمندانه می نمود و اسباب نجات مردمی را فراهم کرد که ممکن بود تمام هستی خود را در اثر پیدایش آیین جدید از دست دهند, متاسفانه در طول سده ها ابعاد دیگری یافته و به عاملی برای بدبختی مردمان نقاط دیگر تبدیل شده مطابق با آمار بانک جهانی کشور عربستان در سال 2008 قریب سی میلیار دلار از بابت این فریضه ی عرب جاهلیت درآمد داشته و ایرانیان درحدود پنج میلیارد دلار از این مبلغ را تامین کردند در همین حال گزارشها حاکی است که اعراب سعودی زشت ترین رفتار را با زایرین ایرانی داشته اند تاجایی که حتی فریاد مسئولین بی غیرت نظام اسلامی هم بلند شده برای نمونه :

نگرانی از تکرار رفتار تحقیرآمیز سعودی‌ها با زائران ایرانی

رفتار نامناسب با حجاج ایرانی پایانی ندارد

شکايت روحانيون ايراني از رفتار بد سلفي ها در عربستان با زائران

با عنایت به این توضیحات شاید بهتر و بیشتر معلوم شود که چرا از نظر پادشاه عربستان ,کشور ایران لیاقت موجودیت ندارد ! مردمی که در زندگی روزانه به انواع و اقسام پلیدیها تن در می دهند و از هیچگونه نامردمی نسبت به هم میهنانشان باز نمی ایستند به توهمشان با سفر حج پلیدی از وجود کثیف خود می زدایند! این کثافت زدایی البته علی رغم فقر و بیچارگی و نیاز شدید مالی دیگر ایرانیان ,علی رغم تمام توهینها و آزارهای اعراب و علی رغم کسب بی آبرویی و بی حیثیتی برای یک ملت ,سالانه میلیاردها دلار در جیب پادشاه سعودی و عمالش می ریزد تا از طریق این صواب عظیم , چرخ روسپی خانه ها و قمارخانه هایی عربی را بگرداند, ملت ایران به این هم بسنده نکرده ابزار جدیدی به نام “' Umre ” را از خود ابداع نمودند که در هیچ جای همان تعالیم هزار و چند صد ساله و بت پرستی مخترعین حج هم وجود ندارد تا امروز پادشاه سعودی با اطمینان بتواند درباره ی اندازه ی لیاقت ایشان اظهار نظر کند!