انیشتن به وجود خدا باور نداشت
هم کلامی با شما و گروه شما را اتلاف وقت میدانم چرا که اجرهای ذدیوارتان را از پایه کج نهاده اید تا ثریا میرود دیوار کج گر در خانه کس است یک حرف بس است
همه شما درست فکر میکنید و پیامبران و ایمه اطهار و مریدان و فیلسوفان و شاعران صاحب نامی چون حافظ مولانا سعدی ناصر خسرو و ….. همه در گمراهی هستیم. کسی که بدیهییات را انکار میکند و از درک ساده ترین حقایق اثبات خداوند چون برهان علیت محروم و ناتوان است هم صحبتی با شما جز اتلاف وقت نیست بر گوش و چشم و غقل امثال شما پرده غفلتی کشیده شده که تنها قدرت و اراده خداوند قادر به کنار رفتن این حجاب است و لقمه ی حرام یکی از مصادیق این حجاب است تنها کار من دعا برای مردم است تا دنباله رو افکار منکرانی چون شما نشوند و دعا برا ی هدایت شما
دوره دوره ی اخرالزمان است و حتی ایمان اورندگان هم از مکر و دسایس شیاطین و برده های شیاطین در امان نیستند . اللهم عجل لولیک الفرج به امید ظهور حضرت صاحب الزمان و ریشه کن شدن درخت انکار و ثمراتتش که میوه های فریبنده و بی خاصیت منکرانی چون گروه شماست . امین

انیشتن به وجود خدا باور نداشت
بسم الله الرحمن الرحیم
قل هو الله احد الله صمد لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد
بسم الله الرحمن الرحیم
قل یا ایها الکافرون لا اعبد ما تعبدون ولا انتم عابدون ما اعبد ولا انا عابد ما عبدتم ولا انتم عابدون ما اعبد لکم دینکم ولی الدین
شما بهتر بود بجای وقت گذاشتن برای حفظ کلمات دهن پرکن الفاظ ثقیل که خودتان را هم دچار سوء هاضمه فکری کرده و نیمکره مغزتان را با اراجیف و ومزخرفات اشغال نموده ومانع وسعت دیدتان گردیده کمی از فضای مغزتان را ازاد نموده و به تفکر و تعقل در معنای سوره ی اخلاص بپردازید . باشد که پرده های ابهام وشبهه از ذهن غبار گرفته ی شما برگرفته شود و اگر چنین نشد خداوند پاسخ شما را در سوره ی کافرون داده است .
لازم به ذکر است انچه از قدرت کلام و تفکر در من وشما وجود دارد ونمود وتراوش میشود برگرفته از ذات احدیت است . نمک خوردن و نمکدان شکستن در مرام اهل انکار و اهل شک است فبای الاء ربکما تکذبان پس کدامین نعمتهای خدا را تکذیب وانکار میکنید
واگر خدا نخواهد برگی از درخت نخواهد افتاد همه چیز تحت فرمان اوست و اگر بخواهد تمام نعمتهایش را از تو باز پس خواهد گرفت از نعمت تعقل و تکلم خود درست استفاده کن که به آنی باز پس بگیرد اگر بخواهد
وخداوند شاهد ونظاره گر وشنوا وبینا به اعمال و رفتار ماست باشد که درست بیاندیشیم و کردار و رفتارمان رضای او باشد نه رضای روسای بی دین و ایمان هشدار باش چه متاعی میخری و چه ارزشی را زیر پا میگذاری دوروز دنیا ارزش زیر پا گذاشتن اصول انسانی و زیر پا گذاشتن و نادیده گرفتن قدرت خداوند که تمام قدرتت بر کرفته از اوست را ندارد ازاد باش ازادانه بیاندیش که سرسپردگی عین اسارت است . اقیانوس الهی با پیاله ی من و شما قابل توزین و تجزیه تحلیل نیست . ملاک سنجش و تقعر در بحر ژرف لایتناهی الله جل جلاله کشتی نجاتی چون رسول اکرم ص و چهارده معصوم س هستند باشد که توفیق ورود و سکون در این کشتی نجات نصیبمان شود و نایل به این توفیق الهی گردیم . به امید شنوا وبینا شدن کوردلان و ناشنوایان حرف حق .

انیشتن به وجود خدا باور نداشت
تمام کسانی که ادعا دارند خدا وجود نداره زمانیکه به بلا یی گرفتار میشن شروع میکنند دست و پا زدن و ته دلشون خدایی رو صدا میزنند که منکرش هستند. اونجاییکه هیچ انسانی به دادشون نمیرسه .ادله و برهان ها رو فراموش میکنند و متمسک به خداوند میشن
گروه مادّیون (منکر خدا) گفتند:
«ما معتقدیم که پدیده‌های جهان، آغاز و پایانی ندارد، و جهان قدیم و همیشگی است، برای بحث در این باره به این‌جا آمده‌ایم، اگر با ما موافق هستی، معلوم است که تقدّم و برتری با ما است وگرنه، با شما مخالف خواهیم شد.»
پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ به آن‌ها رو کرد و فرمود: شما معتقدید که: پدیده‌ها بی آغازند و همیشه تا ابد وجود داشته و دارند؟
گروه منکر خدا: آری این عقیده ما است، زیرا ما حدوث و آغازی برای پدیده‌های ندیده‌ایم، و هم‌چنین فناء و پایانی برای آن‌ها مشاهده نکرده‌ایم، حکم می‌کنیم که پدیده‌های جهان همیشه بوده‌اند و خواهند بود.
پیامبر: من از آن طرف از شما سؤال می‌کنم، آیا شما همیشگی و قدیم بودن و ابدیّت موجودات را دیده‌اید؟ اگر می‌گویید دیده‌ایم، باید شما با همین عقل و فکر و نیروی بدنی همیشه در ازل و ابد بوده باشید، تا بتوانید ازلیّت و ابدیّت همه موجودات را ببینید، و چنین ادّعائی برخلاف حسّ و واقعیّت عینی است و همه عقلای عالم شما را در این ادّعا تکذیب می‌کنند.
گروه منکر خدا: ما چنین ادعائی نداریم، که قدیم بودن و بقاء موجودات را دیده باشیم.
پیامبر: بنابراین شما یک‌طرفه قضاوت نکنید، زیرا شما با اقرار خودتان نه موجودات را دیده‌اید و نه قدیم بودن آن‌ها را و هم‌چنین نه نابودی آن‌ها را دیده‌اید و نه بقاء آن‌ها را، پس چگونه می‌توانید، به یک طرف مطلب حکم کنید و بگوئید چون حدوث و فناء موجودات را ندیده‌ایم، پس آن‌ها قدیم و ابدی هستند؟
(سپس پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ سؤالی از آن‌ها کرد که در ضمن محکوم کردن عقیده آن‌ها، ثابت کند که موجوادت، حادث هستند) فرمود:
آیا شما شب و روز را می‌بینید که یکی پشت سر دیگری همواره آمد و شد می‌کنند؟
گروه منکر خدا: آری.
پیامبر: آیا شب و روز را چنین می‌بینید که همیشه از پیش بوده‌اند و در آینده خواهند بود.
گروه منکر خدا: آری.
پیامبر: آیا به نظر شما امکان دارد که شب و روز در یک جا جمع شوند؟ و ترتیبشان بهم بخورد؟
گروه منکر خدا: نه
پیامبر: پس در این صورت از همدیگر جدا هستند، وقتی که مدّت یکی تمام شد، نوبت به دیگری می‌رسد.
گروه منکر خدا: آری همین‌طور است.
پیامبر: شما با این اقرار خودتان، به حدوث آن‌چه از شب و روز مقدّم می‌شود بی‌آن‌که آن‌را مشاهده کنید، حکم کردید، پس منکر قدرت خدا نشوید[1] سپس پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ چنین ادامه داد:
«آیا شب و روز به عقیده شما آغازی دارد یا آغازی ندارد و ازلی است؟ اگر بگوئید آغازی دارد منظور ما که همان حدوث است ثابت می‌شود و اگر بگوئید آغازی ندارد لازمه این سخن این است چیزی که پایان دارد، آغاز نداشته باشد.
(وقتی که شب و روز از جهت پایان محدود باشد، عقل می‌گوید از جهت آغاز نیز محدود خواهد بود، دلیل محدودیت پایان شب و روز این است که از هم جدا می‌شوند و سپری می‌گردند و سپس یکی پس از دیگری از نو پدید می‌آیند).
سپس فرمود: شما می‌گویید: جهان، قدیم است آیا این عقیده را به خوبی درک کرده‌اید یا نه؟
گروه منکر خدا: آری می‌دانیم که چه می‌گوئیم.
پیامبر: آیا می‌بینید که موجودات جهان باهم پیوند دارند و در بقاء و وجود نیاز به همدیگر دارند، چنان‌که در یک ساختمان می‌بینیم، اجزاء آن ( از کاه و خاک و سنگ و آجر و آهک) با هم پیوند دارند و برای بقاء ساختمان به همدیگر نیاز دارند.
وقتی که همه اجزاء جهان چنین بود، چگونه می‌توانیم آن‌ها را قدیم و ثابت بدانیم[2] اگر براستی این اجزائی که به هم‌دیگر پیوند و نیاز دارند، قدیم باشند، اگر حادث می‌شدند چطوری بودند.
گروه منکر خدا از پاسخ دادن درماندند، و نتوانستند معنی و آثار حدوث را بیان کنند زیرا هرچه می‌خواستند در معنی حدوث بگویند قهراً به همان موجوداتی که به عقیده آن‌ها قدیم بود، تطبیق می‌کرد، از این رو، سخت سرافکنده شدند و گفتند به ما فرصت بده تا در این باره بیندیشیم.[3]

انیشتن به وجود خدا باور نداشت
اینکه انشتن شیعه شده یا نه باید مدارک مستند این ادعا را ثابت کند . اگر مسلمان شده که خوشا به سعادتش اگر هم بی دین بوده خودش میداند و خدای خودش
به هر حال لطمه ای به اصل این درخت تنومند وارد نشده اسلام و ایمه عروت الوثقی هستند هرکس متمسک به این ستون عظیم شود از نجات یافتگان است فقد استمسک بالعروت الوثقی لانفصام لها والله سمیع العلیم یعنی کار دین به اجبار نیست راه هدایت و ضلالت بر همه کس روشن است پس هر که از راه کفر و سرکشی باز گردد و به راه ایمان و پرشتش خدا گراید به رشته ی محکم و استواری چنگ زده که هرگز نخواهد گسست وخداوند به هر چه خلق گویند وکنند شنوا و داناست . س بقره ایه ۲۵۶
اسلام از بودن یا نبودن انیشتن در مجموعه ی خودش ضربه ای نمیخورد این جناب انیشتن هستند که اگر اگر اگر خود را وارد این مجموعه نکرده اند از نعمت عظیمی محروم گردیدند . و تمام کسانی که دانسته و ندانسته پشت به خدا و دین میکنند در روزی که خداوند از ان به یوم الحسرت یاد کرده اند بسیار حسرت خواهند خورد . به امید باز شدن دلهای قفل شده و گوشهای ناشنوا وچشمهای نابینا

انیشتن به وجود خدا باور نداشت
خداوند تبارک و تعالی، وجود مطلق و کمال مطلق است که هیچ گونه عیب و نقصی در آن نیست. مفهوم واژه خدا از عمومی ترین و ساده ترین مفاهیمی است که همه انسانها حتی کسانی که منکر وجود خداوند هستند، نیز آن را درک می کنند.

هر چند شناخت کنه و حقیقت ذات خداوند تبارک و تعالی برای انسان غیر ممکن است ولی از راههای بسیار زیادی می توان یقین به وجود خداوند تبارک و تعالی پیدا نمود. راههای شناخت خدا در یک دسته بندی کلی به راههای زیر تقسیم می شود:

1ـ راه عقلی (مثل برهان امکان و وجوب و مانند آن)

2- راه تجربی (برهان نظم)

3ـ راه دل (برهان فطرت)

آسان ترین و بهترین راهها، برهان فطرت (خدا شناسی از راه دل) می باشد که انسان با بازگشت به درون خویش، بی نیاز از هر گونه استدلال عقلی یا مشاهده تجربی خدای خویش را می یابد و از راه دل به کوی یار می رسد.

نکته مهم در پاسخ به این سؤال که خدا چگونه خلق شده و یا چه کسی خدا را خلق کرده است، یافتن جواب این سؤال فلسفی است که: «ملاک نیاز به علت چیست؟» متکلمین در ملاک نیاز به علت روی مسأله ی حدوث، انگشت نهاده، اما فلاسفه، ملاک اصلی نیاز به علت را مسأله امکان دانسته اند، از دیدگاه اینان چون ذات پروردگار متعال «مبرّا» از وصف امکان بوده و واجب الوجود است، لذا از مدار مسأله نیاز به علت بیرون می باشد.

در نتیجه از آنجائی که خداوند نه حادث است و نه ممکن، پس نیاز به علت و آفریننده ندارد.