Ali Hamaney İmam Hamaney olarak bilinir.

Son birkaç gün içinde, Ali Hamaney ve destekçilerinin yeni Liderlik Uzmanlar Meclisi'nin bileşimini etkilemeplanı hakkında çeşitli makaleler yayınlanmıştır.. Bir sonraki parlamentonun rekabet gücü olmayan statüsüne bu içeriğin yazarları (88 sandalye için 161 aday) Bazı alanlarda iki aday arasında bir yarış bile olmadığına işaret. Buna göre, bazıları bu rekabetçi olmayan seçimlerde daha az aşırı adayın oy verilmesi gerektiğini, zira bir sonraki parlamentonun bir sonraki lideri belirleyeceğini ve daha aşırı birinin Hamaney'in yerini alabileceğini savunuyor..

Kısacası, bu argümanlar birkaç temel varsayıma dayanmaktadır: 1.- Birincisi, Ali Hamaney'in yakın zamanda ölme ihtimali var. Çünkü Hamaney'in kendisi ömür boyu liderdir ve kimse onu görevden almayı düşünmemektedir ve Uzmanlar Meclisi'nin onun için onu övmek ve övmekten başka bir işlevi yoktur. Bu nedenle, Hamaney'in halefi hakkında görüşmeler ancak onun ölmesi durumunda mümkündür. 2.- Diğer bir varsayım ise İran'da Uzmanlar Meclisi'nin bir sonraki lideri belirleyebileceğidir. Çünkü Uzmanlar Meclisi'nin böyle bir gücü yoksa, o zaman bu Meclis'in bileşimini tartışmanın bir anlamı yoktur. 3.- Üçüncü varsayım, İran'ın liderliğinde oturan kişinin, daha az aşırılık yanlısı olması durumunda, ülkenin durumunda ve İran'ın geleceğinde büyük değişiklikler yapma yeteneğine sahip olduğudur. 4.- Dördüncü varsayım, eğer bir kişi daha az aşırıysa, (Ama yine de aşırı.) İktidara geldiğinde, bu daha az aşırılık yanlısı kişi, daha aşırılık yanlılarının taleplerine boyun eğmeyecektir.

Anlatacağım nedenlerden dolayı tüm bu varsayımlarla ilgili bir sorunum var: 1.- Birincisi, Ali Hamaney (İmam Hamaney) Başka bir eve koşup merhametin özünü biçmesi gerekeli uzun zaman oldu. En azından ilkokul ve liseden beri, bugüne kadar yanlış olduğu ortaya çıkan sağlık durumunun kötüleştiğine dair raporlar var. Dolayısıyla Hamaney'in yakın gelecekte ölme ihtimali olsa da bu mutlaka ciddi bir ihtimal değil.

2.- Uzmanların bir lider atayabileceği iddiası mutlaka doğru değildir. Çünkü önceki uzmanlar bile, Ekber Haşimi'nin uykusuna ve İmam'ın iradesine güvenerek yeni lideri seçmeye karar verdiler. Temel olarak, diktatörler haleflerinin atanmasının demokratik bir şekilde yapılmasına izin vermezler. Bu demokrasi kendi astlarıyla sınırlı olsa bile. Hamaney gibi biri, kendi ilkelerine göre yapılan bir seçimde 80 milyon İranlıyla nasıl alay edileceğini öğrendiğinde, taleplerini dayatmak için uşaklarının engelini kolayca atlayabilir ve eğer bu seçimlerle başarılmazsa, başka yollarla başarılacaktır.

3.- İslâmî sistem son otuz yedi yılda derinden bozulmuştur ve bugün bu bozgunculuk bütün ahlâkî, siyasî ve iktisadî boyutlarda öyle bir boyuta yayılmıştır ki, bir insan hangi seviyede olursa olsun, istese de ıslah edemez..

4.- Geçtiğimiz yılların deneyimi, görünüşte daha az aşırılık yanlısı olanların–Bu, uzman adayları için daha da az doğrudur–Aşırılık yanlılarının talepleriyle karşı karşıya kaldıklarında daha fazla esneklik gösteriyorlar ve argümanları, bu yaklaşımların bazılarına katılmasak da, mevcut baskılar nedeniyle bazı gerçekleri kabul etmek zorunda kaldığımız yönünde.. Dolayısıyla toplum bu insanlar karşısında daha pasif bir hal alır. Bu dönemlerde herhangi bir reform yapıldıysa, bu sadece rejimin iç ve dış krizlerden çıkma talebiydi ve bunun daha az aşırı görüşlerle hiçbir ilgisi yoktu.

Unutmayalım ki, üniversite öğrencilerinin katledilmesi ve seri cinayetler de dahil olmak üzere, son otuz yedi yılın en çirkin ve insanlık dışı olaylarından bazıları reformist iktidar döneminde yaşandı ve failler hiçbir zaman cezalandırılmadı. Esasen, bir kişinin tepede daha az aşırılık yanlısı olduğu görüşü, toplumu daha fazla baskıya dayanmaya ve daha fazla taviz vermeye yatkın hale getirir.

5- Sırf kendi iradesine aykırı olduğu için Hamaney'i temsil etmeyen daha az aşırılık yanlısı ve hala aşırılık yanlısı birini seçmenin İran milletinin çıkarına olduğu iddiası yanlıştır. Uzmanların seçimi veya parlamento seçimleri gibi mevcut durumun üstesinden gelmek için düşük maliyetli yollar olduğu yanılsamasını aşılamak bile İran'ın geleceği için tehlikelidir. İran milleti, mevcut durumu reforme etmenin kolay ve kestirme bir yolu olmadığının farkında olmalı ve bedelini ödemelidir, aksi takdirde daha kötü sonuçlar bekleyecektir.