Bir Hindu çağırma bir inek olduğunu. Genel alanda görüntüdür. Kaynağı: Defence.pk

Benim öğrenci dönemi İran'ın Sandys olgusu Bob ve hükümetimiz Sandys, üzerinden güvenli bir şekilde değildi ve آبرویی korkusu olmadan, biz üzerinde sahip değil. Pasta ve bizim zaman zımba Sandys oldu bazı kendisine, "dedi amelh susturucu" mizah. Bu susturucu amelh ne zaman biz sınıflar vardı ya da sabaha kadar ramazan gün gecede garip oturduğu gün vardır. Sekiz yıl önce Ramazan ayı öğle yemeği oldukça yoğun bir gün aldığım همینها biri olduğunda, bir yedi gün inziva gelir bir yerdi spekülasyon. Aynı durum ile beyefendi arasında oldukça bakıma geldi ve sordu yok dışında biliyorum ramazan oruç spekülasyon olmamalı? Dedim ki neden biliyorum ama tüm onun gibi sanmıyorum ve bazı günümdeyim değildir. Dedi, ama benim görüşüm بگزاری saygı duymalısın! Bence mantık ile olmalıdır ve bu yüzden بگزاری saygı duyuyorum sana! Burada İslam ülkesi dedi ve çoğu insan açlık ve çok sayıda olduğunda benim görüşüme göre oruç sonra tercih edilir. Bunun için düzgün karşı bir numaralı fanlar görüşüm ve kanıtlamak yanlış inanmıyor üstlenmeye söyledi. Sen demeliyim demokrasi معتقدی gün için salıncak. Perth ve Pella'nın pastayı ve kumu önüne koyduğumi söylediklerini gördüm.. Aslında, o kadar açtım ki, araban gelseydi, önce pastayı ve Sandis'i alırdım, sonra da inkarlarının peşine takardım..

Bir hakaret ve orada aydınlar arasındaki fark ücret. اغلب فرق میان این دو را نمی دانند و همین موضوع می تواند اسباب سو تعبیر یا سو استفاده شود. برای منظور نخست صفتی را بدون در نظر داشتتن مفهوم حقیقی آن و صرفا برای تحقیر طرف مقابل بکار می برند؛ به این عمل اهانت و در برخی موارد فحاشی می گویند. اما موارد دیگری هم هست که صفات ناخوشایند در مفاهیم اصلی خودشان بکار برده می شوند و در اینصورت چنین عملی دیگر اهانت نیست و ایراد اتهام است.

برای نمونه، اگر به زنی نسبت «فاحشگی» بدهیم صرفا برای اینکه او را تحقیر کرده باشیم، نام اینکار اهانت است. اما اگر منظور از این انتساب، دقیقا همان فعل فاحشگی و تن فروشی باشد و چنین واژگانی در معنای حقیقی خود بکار برده شوند – به نحوی که گوینده و مخاطبش از مفهوم مدنظر آن آگاه باشند – دیگر نامش توهین نیست و اتهامی است که متوجه دیگری کردیم؛ چنانچه این اتهام اثبات شود یعنی دلایل منطقی برای آنچه نسبت دادیم داشته باشیم، حقیقتی را بیان کردیم؛ و در غیر اینصورت به دیگران دروغ بستیم و درحکم افترا است.

برای ایراد اتهام، بهتر است از ادبیات فاخرتری استفاده کنیم که فحاشی قلمداد نشود. اما صرف ادبیات فاخر هم لزوما بدین معنا نیست که قصد اهانت نداریم. چنانکه با ادبیات فاخر هم می شود به دیگران اهانت کرد و یا با ادبیات سخیف هم ایراد اتهام نمود.