1945年的世界

获得广泛影响的波斯语媒体是异化中立和自由的新闻媒体在伊朗境内,逐渐一些短语和术语也被进入假伊朗人的政治词汇. 包括这些假货,一个适用于"国家"或"国籍"的不仅是伊朗部落在改革派左派或媒体分析中很常见,而且现在在大多数国营媒体,如BBC波斯语,"外星人","路透社","在线"或"德国韦尔英语日"有应用程序. 这是一个恶作剧的标题,出于政治目的和帐户一些预设做,在这篇文章中,我们更熟悉它的原因.

伊朗民族还是伊朗族裔群体?

"国家"和"人"的头衔都用于人类群体,但两者的概念并不相同。.

[ ].^我 这个国家只是说,独立组国家的环境,也许出于同样的原因,任何外国人,因为波斯语媒体指的是他们各自国家的族裔群体和"国家"一词的"国家",不使用.

例如,从来没有见过在线电台zamaneh或日,是运行牺牲荷兰政府,荷兰人民使用标题或声音的美国和法达电台生活在美国,联合国或德国人民,德国韦尔,德国说.

不像伊朗这个古老的国家 – 几千年的历史 – 新的国家,如美国和瑞士佐霍里汇编了不同国家,在这些国家诞生之前,它们都是独立生活. 这种历史成分仍然使用某些特征的各个方面,其文化和历史;然而,在这些国家,没有一个民族的组成民族不能读,但在任何情况下,一个国家被称为"美国人民"或"国家"和瑞士国籍作为美国的"楔子"或"*"的"本身和其他团体 [ ] * * * * 萨博 (亚) 或民族群可以读取. 在美国,甚至对印第安人的乐队诞生前,美国的国家是独立的国家历史或至少不通常与美洲国家.

这次会议的严厉不是这个问题,在这里,发明这个作为"民族"或"民族"的目的是什么是伊朗部落,基本上这个主题可以有什么?这个问题的答案是另一个"自决"的概念.

自决权利

这些概念的"自决"是世界上政治文学的悠久历史,各种观点和定义、定义、定义、每个概念的"自决"都可以在你们的地方提出,并接受或拒绝群体的概念;国际关系中的一个法律方面,我们只是在这里以同样的方式,我们认为一个法律.

1941年,在第二次世界大战结束后,盟国将签署一份文件,其中提到"人民的自决权";第二年,其他26个国家签署的声明,并在1945年晚些时候通过《联合国宪章》,以通过"1906年《 联合国宪章》。.

在第一季,第一条,《联合国宪章》第二部分,以及"国家间的公民权利和政治权利条约"中,国家的"自决权",提到独立的可能性;在某些情况下,各社区的权利,并规定. 基于这种法律权利的地区,地方政府是边界和早期 (殖民地和殖民地主要是) 但是这个国家仍然被称为"主权国家",他们有可能通知他们作为主权国家的独立。. 随后从1946年到1960年,37个新国家从亚洲,非洲和中东殖民地在头.

自决在其最近的概念 – 这需要政治单位独立 – 可以只为国家定义. 换言之,只有作为"国家"的社区才有权成立自己的独立国家. 在民族或人民的定义,这是正确的,他们,所有的人口说,无论差异,已经占领了一块土地. 《 》.^{Ⅱ Ⅲ}

از همینجا می توان به هدف جعل عنوان «ملت» یا «ملیت» – یا در شکل جدیدی که برخی رسانه ها، هر دو عنوان ملیت و قومیت (ملیت/قومیت) را برای هم معنی و مترادف نشان دادن آنها توامان می آورند – پی برد. چه اینکه اگر قرار باشد هر کدام از اجزا تشکیل دهنده ملت ایران، یک ملت مستقل شناخته شود و این عنوان را برای اشاره به اقوام ایرانی و در میان ایرانیان و در جامعه بین المللی مصطلح کنند، گام بعدی احتمالا تجزیه ایران بر پایه حق تعیین سرنوشت این ملل نو بنیاد خواهد بود.

在新兴国家承认自决权时,世界上的大部分地区是由殖民地组成的,这些国家中没有一个不是联合国的一部分。. در واقع بیانیه اعطای حق تعیین سرنوشت به ملت ها و مستعمرات «به هبچ وجه به معنای حق تعیین سرنوشت به وسیله تجزیه دیگر کشورها نیست».^Ⅳ

分裂主义、犯罪还是合法权利？

برخی فعالین سیاسی – از جمله حامیان حقوق بشر – تجزیه طلبی را هم بخشی از حقوق شهروندان قلمداد می کنند و به همین علت بسیاری از کسانی که در ایران جرایم تجزیه طلبانه مرتکب می شوند – علاوه بر آن عده که اساسا جرایم دیگری دارند و زندانی عقیده و وجدان لقب گرفتند. – زندانیان سیاسی و فعالین حقوق مدنی لقب می گیرند.

پاسخ به این پرسش که آیا تجزیه طلبی از حقوق قانونی افراد است یا باید جرم تلقی شود، در نظر افراد مختلف، متفاوت است؛ اما در قوانین بین المللی مشخصا از «تجزیه طلبی» با عنوان «جرم بسیار سنگین» یاد می شود.

بر طبق ماده ۳۸ اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری یا دادگاه جهانی، به عنوان مرجع رسمی قوانین بین الملل، «تجزیه طلبی» به عنوان یکی از «سنگین ترین جرایم» شناخته شده است. مشخصا هرگونه اقدام داخلی علیه تمامیت ارضی یک کشور یا هر گونه کوششی برای لطمه زدن به تمامیت ارضی یک کشور شامل حتی اقدامات تدرکاتی/مقدماتی به عنوان سنگین ترین جرایم در میان قوانین تمام ملل متمدن ارزیابی می شود.^五

به همین شیوه، کشورها هم مکلف هستند که در جهت اخلال یا از میان بردن همبستگی ملی یا تمامیت ارضی کشورهای دیگر گام برندارند و هرگونه تلاشی در این جهت محکوم است.^Ⅵ

1. 阿莫西诺, A. (2003). 解释学与培养. 价值观和哲学研究理事会. Pg 100. "民族和民族之间的差异, 这将是一个字的国家. 国家是指某些州, 现有或所需。’

   [↪]

2. 马斯格雷夫, T. (1997). 自决和少数民族. 牛津国际法专著. 克拉伦登出版社. ''段落 6 决议 1514(十五), 其效果使非自治领土内的族裔群体无法被视为民族。’

   [↪]

3. 古德列维丘特, 五. (2005). 自决原则是否优先于领土完整原则?. 波罗的海国际法国际杂志. 维陶塔斯马格努斯大学法学院. '下分辨率 2625(Xxv) 如决议 1514 (十五), “a people” can be defined as the entire population of a territorial unit. 因此, both resolutions preclude ethnic groups within non-self-governing territories from being considered as “peoples”.’

   [↪]

4. Maʻoz, M. (2002). Middle Eastern Minorities and Diasporas. Sussex Academic Press. ‘Documents published about the San Francisco Conference in 1945 reveal that those who drafted the UN Charter, which declares “the right of all peoples to self-determination,” did not support self-determination by secession . There was an understanding that the right to self-determination conformed to the purposes of the Charter “only insofar as it implied the right of self-government of peoples and not the right of secession.”44 这 1960 UN Declaration on the Granting of independence to Colonial Countries talked about “the right of self-determination of all peoples,” but regarded it as incompatible with the UN Charter to discuss “any attempt aimed at the partial or total disruption of the national unity and the territorial integrity of a country’

   [↪]

5. Lauterpacht, E., Greenwood, C. (1999). International Law Reports. Cambridge University Press. ‘as a formal source of international law pursuant to Article 38 (c) of the Statute of the International Court of Justice. Secession is deemed to be a most serious crime by the national legislations of civilized nations. More particularly, an inside assault on the territorial integrity of a country or an attempted assault, including preparatory actions, are categorized as one of the gravest of crimes in virtually all the criminal codes of civilized nations.’

   [↪]

6. Sarnoff, 我. (1997). International Instruments of the United Nations. United Nations Publications. ‘refrain from any attempt aimed at the partial or total disruption of the national unity and territorial integrity of any other State or country.’ [↪]