العالم في عام 1945

احصل على نطاق واسع النفوذ مع وسائط الإعلام اللغة الفارسية الغريبة ومحايدة وخالية من وسائل الإعلام داخل إيران، تدريجيا من بعض العبارات والمصطلحات كان أيضا دخلت المفردات السياسية للإيرانيين وهمية. ومن بين هذه التزييفات عنوان "الأمة" أو "الجنسية" للجماعات العرقية الإيرانية، التي كانت شائعة في السابق فقط بين وسائل الإعلام اليسارية أو الانفصاليين، ولكنها تستخدم حالياً في العديد من وسائل الإعلام الحكومية الأجنبية مثل بي بي سي الفارسية أو راديو زمانه أو داي أون لاين أو دويتشه فيله فارسي.. هذا عنوان كاذب، لأغراض سياسية، ومراعاة لبعض مسبقاً القيام بأن في هذا المنصب، ونحن أكثر دراية بالأسباب التي دعت إلى.

أن الأمم لإيران أو للمجموعات العرقية الإيرانية؟

هر دو عناوین «ملت» و «قوم» را برای گروههای انسانی بکار می برند اما این دو اصطلاح مفاهیم یکسان ندارند.

تفاوت«گروه قومی» و «ملت» در ارتباط با مفهوم دیگری به نام «کشور» یا واحد سیاسی مستقل، تعیین می شود.^أنا ملت را صرفا به گروههایی می گویند که در کشور مستقل زیست می کنند و شاید به همین علت باشد که هیچکدام از رسانه های فارسی زبان بیگانه، برای اشاره به گروههای اتنیکی و قومی در کشورهای متبوع خویش از اصطلاح «ملت ها» استفاده نمی کنند.

مثلا هیچگاه دیده نشده که رادیو زمانه یا روز آنلاین که به هزینه دولت هلند اداره می شوند، از این القاب برای مردم هلند استفاده کنند یا صدای آمریکا و رادیو فردا به مردم ساکن در آمریکا، ملتهای آمریکا یا دویچه وله به مردم آلمان، ملتهای آلمان بگویند.

بر خلاف کشور کهن ایران – که هزاران سال سابقه تاریخی دارد – کشورهای نو ظهوری همچون آمریکا و سوییس تلفیقی از طیف متنوعی از ملتهای گوناگون هستند که پیش از تولد این کشورها حیات مستقل داشتند. این اجزای تاریخی کماکان از جنبه های مختلف، ویژگیهای خاص فرهنگی و تاریخی خود را حفظ کردند؛ با اینحال هیچکدام از گروههای قومی تشکیل دهنده ی این کشورها ملت خوانده نمی شوند؛ بلکه در تمام موارد یک ملت به نام «ملت آمریکا» یا «ملت سوییس» و یک ملیت با عنوان «آمریکایی» یا «سوییسی» وجود دارد و بقیه گروهها «ساب کالچر» (خرده فرهنگ) یا گروه قومی خوانده می شوند. در آمریکا این عنوان حتی برای گروههای سرخپوستان که پیش از تولد کشور آمریکا ملتهای مستقل بودند هم سابقه ندارد یا دستکم در ارتباط با کشور آمریکا متداول نیست.

با این تفاصیل هنوز این پرسش مطرح می شود که هدف از پافشاری بر این عنوان «ملت ها» یا «ملیت ها» برای اقوام ایرانی چیست و اساسا این موضوع چه اهمیتی می تواند داشته باشد؟ پاسخ به این پرسش در مفهوم دیگری با عنوان «حق تعیین سرنوشت» نهفته است.

الحق في تقرير المصير

«حق تعیین سرنوشت» از آن دسته مفاهیمی است که سابقه طولانی در ادبیات سیاسی جهان دارد و از نقطه نظرات گوناگون و متباین و متضادی تعریف شده؛ هر کدام از تعاریفی که از این مفهوم ارایه شده می تواند در جایگاه خود بررسی شود و مورد قبول یا رد گروههایی قرار گیرد؛ اما این مفهوم یک جنبه حقوقی هم در روابط بین الملل دارد که ما صرفا در اینجا همان یک وجه حقوقی را در نظر داریم.

در سال ۱۹۴۱ و در پی پایان یافتن جنگ جهانی دوم، نیروهای متفقین سندی را به امضا رساندند که در آن به «حق تعیین سرنوشت ملتها» اشاره شده بود؛ یک سال بعد این بیانیه به امضای ۲۶ کشور دیگر رسید و بعدها در سال ۱۹۴۵ به تصویب «منشور سازمان ملل متحد» انجامید.

در فصل یک، ماده یک، بخش دوم «منشور ملل متحد» و همچنین در «پیمان حقوق مدنی و سیاسی بین ملتها» به «حق تعیین سرنوشت ملت ها» اشاره شده؛ این حق امکان استقلال جوامع گوناگون را تحت شرایط خاص فراهم می کند. بر پایه این حق قانونی مناطقی که پیشتر مرزها و دولتهای محلی داشتند (عمدتا مستعمره ها و کلونی ها) اما هنوز به عنوان کشور شناخته نمیشدند، امکان یافتند تا به عنوان کشورهای مستقل اعلان استقلال کنند. وبعد ذلك منذ عام 1946 حتى عام 1960، بلدان جديدة سبعة وثلاثون من المستعمرات الآسيوية والأفريقية والشرق الأوسط داخل الرأس أنهم.

تقرير المصير في مفهومها الأخيرة – أن يأخذ الوحدات السياسية المستقلة – صرفا برای ملت ها تعریف می شود. به عبارت دیگر تنها جوامعی که با عنوان «ملت» به رسمیت شناخته شوند حق دارند کشورهای مستقل خود را تشکیل دهند. در تعریف ملت یا مردمی که این حق برایشان متصور است، به تمام جمعیتی گفته می شود که بدون در نظر گرفتن تفاوت ها، یک سرزمین را تحت اشغال خود دارند. قوانین بین المللی گروههای قومی یا اقلیت ها را به عنوان مردم/ملت نمی شناسد.^{ثانيا ثالثا}

از همینجا می توان به هدف جعل عنوان «ملت» یا «ملیت» – یا در شکل جدیدی که برخی رسانه ها، هر دو عنوان ملیت و قومیت (ملیت/قومیت) حان الوقت لمعنى، وتبين لهم أنها يمكن أن توفر مرادفات – الملياري. چه اینکه اگر قرار باشد هر کدام از اجزا تشکیل دهنده ملت ایران، یک ملت مستقل شناخته شود و این عنوان را برای اشاره به اقوام ایرانی و در میان ایرانیان و در جامعه بین المللی مصطلح کنند، گام بعدی احتمالا تجزیه ایران بر پایه حق تعیین سرنوشت این ملل نو بنیاد خواهد بود.

در نظر داشته یاشیم، زمانی که حق تعیین سرنوشت برای ملتهای نوظهور به رسمیت شناخته شد، بخش اعظم جهان متشکل از مستعمرات بود و هیچکدام از این کشورها بخشی از سازمان ملل متحد نبودند. در واقع بیانیه اعطای حق تعیین سرنوشت به ملت ها و مستعمرات «به هبچ وجه به معنای حق تعیین سرنوشت به وسیله تجزیه دیگر کشورها نیست».^رابعا

الانفصال جريمة أو الحق القانوني؛؟

برخی فعالین سیاسی – از جمله حامیان حقوق بشر – تجزیه طلبی را هم بخشی از حقوق شهروندان قلمداد می کنند و به همین علت بسیاری از کسانی که در ایران جرایم تجزیه طلبانه مرتکب می شوند – علاوه بر آن عده که اساسا جرایم دیگری دارند و زندانی عقیده و وجدان لقب گرفتند. – زندانیان سیاسی و فعالین حقوق مدنی لقب می گیرند.

پاسخ به این پرسش که آیا تجزیه طلبی از حقوق قانونی افراد است یا باید جرم تلقی شود، در نظر افراد مختلف، متفاوت است؛ اما در قوانین بین المللی مشخصا از «تجزیه طلبی» با عنوان «جرم بسیار سنگین» یاد می شود.

بر طبق ماده ۳۸ اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری یا دادگاه جهانی، به عنوان مرجع رسمی قوانین بین الملل، «تجزیه طلبی» به عنوان یکی از «سنگین ترین جرایم» شناخته شده است. على وجه التحديد أي إجراء داخلي ضد السلامة الإقليمية للدولة أو أي محاولات لإيذاء السلامة الإقليمية لأي بلد حتى الإجراءات التي تدرکاتی/الأساسية كأشد الجرائم بين الأمم المتحضرة لتقييم كافة القواعد.^V

وبالمثل، محكوم عليه بالبلدان التي هي مطلوبة أيضا في اتجاه مزعجة أو تدمير الوحدة الوطنية أو السلامة الإقليمية للبلدان الأخرى والمواطنين من أي خطوة للجهود المبذولة في هذا الاتجاه.^نحن

1. Armosino, A. (2003). Hermeneutics and Inculturation. The Council for Research in Values and Philosophy. التعبئه 100. ‘difference between ethnic group and nation, it would be the word State. Nation refers to some state, either existing or desired.’

   [↪]

2. Musgrave, T. (1997). Self-determination and national minorities. Oxford monographs in international law. Clarendon Press. ‘paragraph 6 of Resolution 1514(خامس عشر), whose effect precludes ethnic groups within non-self-governing territories from being considered as peoples.’

   [↪]

3. Gudeleviciute, V. (2005). Does the Principle of Self-determination Prevail over the Principle of Territorial Integrity?. International Journal of Baltic Law. Vytautas Magnus University School of Law. ‘under Resolution 2625(الخامس والعشرون) as under Resolution 1514 (خامس عشر), “a people” can be defined as the entire population of a territorial unit. وهكذا, both resolutions preclude ethnic groups within non-self-governing territories from being considered as “الشعوب”.’

   [↪]

4. Maʻoz, M. (2002). Middle Eastern Minorities and Diasporas. Sussex Academic Press. ‘Documents published about the San Francisco Conference in 1945 reveal that those who drafted the UN Charter, which declares “the right of all peoples to self-determination,” did not support self-determination by secession . There was an understanding that the right to self-determination conformed to the purposes of the Charter “only insofar as it implied the right of self-government of peoples and not the right of secession.”44 الـ 1960 UN Declaration on the Granting of independence to Colonial Countries talked about “the right of self-determination of all peoples,” but regarded it as incompatible with the UN Charter to discuss “any attempt aimed at the partial or total disruption of the national unity and the territorial integrity of a country’

   [↪]

5. لوترباخت, E., غرينوود, C. (1999). International Law Reports. Cambridge University Press. 'كمصدر رسمي للقانون الدولي عملا بالمادة 38 (c) من النظام الأساسي لمحكمة العدل الدولية. يعتبر الانفصال جريمة أخطر من قبل التشريعات الوطنية للأمم المتحضرة. وبشكل أكثر تحديدا, اعتداء داخلي على السلامة الإقليمية لبلد ما أو محاولة اعتداء, بما في ذلك الإجراءات التحضيرية, are categorized as one of the gravest of crimes in virtually all the criminal codes of civilized nations.’

   [↪]

6. سارنوف, أنا. (1997). الصكوك الدولية للأمم المتحدة. منشورات الأمم المتحدة. ‘refrain from any attempt aimed at the partial or total disruption of the national unity and territorial integrity of any other State or country.’ [↪]