Not understanding why Uncle? This is a رفیقمان in the The highest entries! Apart because we respect the boycotters are loved ones transition mshasha comments and do not understand that the promise of this nation with our friend, if they were in a low-cost way of the Scorpion and the mtmadnaneh is happy merely to نشیمنگاه the size of the couch to give the vote to shake and go about confirming Sir vote; he has a way to show that we have a nfahm Scorpion you don't want to go to gort missing now!

After a round of songs, "Mullah Hassan بیامد came smston, head of the" whispered to themselves because they will be dealing mobile situation! November طبیعتش that nature requires Dell to be thin to be discontented with friends from the votes and has not really people that I. Do not understand why we do these things apart?

خدمت این رفیقمان عارضم که اخوی! ما نگفتیم شما رای نده که رژیم مشروعیت نگیرد. رژیم نه مشروعیتی دارد نه اساسا نظر تو برایش مهم است. حکومتی که روز روشن زن و بچه ی مردم را می برد تجاوز جنسی می کند و جنازه اش را هم تحویل نمی دهد، مترصد مشروعیت رای تو نیست. چیزی که خدمت شما بزرگواران عرض کردیم این بود که این انتخابات کارکرد افیونی دارد، دور همی رفقا رای می دهید، یک آهنگ سر اومد زمستون یا یار دبستانی هم می گذارید و فضا می روید.

مشکل مخدر، مانند این، تحریک سیستم دوپامین در مغز است. یعنی وقتی شما جنس را مصرف می کنی، حالا چه علف باشد، چه رای به ملا حسن، سیستم پاداش دهی در مغز شروع به ترشح دوپامین می کند و این پیغام غلط را می فرستد که همه چیز معرکه است و نیاز به هیچ اقدام دیگری نیست. در واقع مخدر مشکلی را حل نمی کند فقط درد را به طور موقت کاهش می دهد؛ اقدامی برای درمان مرض اصلی نمی کند ولی سراغ سیمپتم یا عارضه ی بیماری می رود. اینطور می شود که یک ملت انتخابات به انتخابات، منتظر ملا حسن و ملا حسین می شود تا بروند برایش حق اش را بگیرند؛ و روز به روز هم اوضاعش خرابتر می شود. در صورتی که اگر این ملت ملتفت مرض اصلی بود و دنبال درمانش می رفت اینهمه درد و رنج را تا به امروز تحمل نمی کرد.

خدمت این رفیقمان عارضم که سالی صد و هشتاد هزار ایرانی مهاجرت می کنند؛ ولی الباقی این جماعتی که در مملکت ایران زندگی می کند باید همانجا بمانند و جایی نمی توانند بروند. وضع ایران هم بدتر می شود، خیلی بدتر می شود؛ آن اندازه بد می شود که ملت سیاهی امروز را در توهماتشان آرزو کنند. اینطور نیست که اگر نظامی سی و هفت سال پدر یک مملکت را درآورد؛ از نظام آموزشی، تا محیط زیست و اقتصاد و اخلاقیاتش را نابود کرد، تاثیراتش همان زمان معلوم شود. حالا شما می خواهی بروی رای بدهی آهنگ سر اومد زمستون بخوانی، برو رای بده! ولی راه حل درمان وضع مملکت انتخابات نیست؛ تحریم فعال، اعتصابات سراسری، و مبارزات بدون خشونت است. ملت های دیگر پیش از ما این راه را رفتند؛ ما هم هر زمان تصمیم به تغییر بگیریم باید همان مسیر را طی کنیم.