רבי gheyas עבאדי

לא מזמן. Gheyas רזא מראדי עבאדי בשני פוסטים רצופים, סיירוס האשימה במרומז את אחמניד בסחר בזנות. תחילה הוא סבר שבתקופת שלטונו של כורש בבבל, נערה בעיר זו קיבלה משכנתא על חובו של אביה, והחליט שהיא חייבת להיות שכורה.. ומשניהם הוא הסיק שזה סותר את טענתו של כורש לביטול ולעבדות.^{. אני} :

כורש האחמני הגדול באמנה המפורסמת שלו רמז על ביטול העבדות או ביטול ניצול בני האדם.. אך טענה זו אינה מתיישבת עם כתובות אחמניות אחרות. לדוגמה, על פי לוח מס' 252 בשנתו השמינית של כורש בבבל, בת בשם טמוטו נלקחה כבת ערובה משום שאביה היה חייב מטבע זהב ועשרה מטבעות כסף למוסד הפיננסי אגיבי או לרובאט של אגיבי, עד שאביה שילם את חובותיו.. נערות שהיו משכון הושכרו לניצול מיני כדי לפצות על עיכוב בפיצויים.

برای آگاهی بیشتر بنگرید به:

Beitrage zur Assyriologie und Semitischen Sprachwissenschaft, Dritter band, heft 3, Leipzig, 1897.
ترجمه پنجاه لوح حقوقی و اداری از زمان پادشاهی کورش، دانشنامه آشورولوژی و زبان شناسی، جلد سوم، دفتر سوم، لایپزیک، ۱۸۹۷»

در نوشته بعدی از این هم فراتر رفت و خود کورش را به مشارکت در تجارت فحشا متهم کرد^II :

به موجب الواح هخامنشی کشف شده در بابل دانسته شده که کورش و کمبوجیه با سرمایه‌ای که از محل غارت لیدی تأمین شده بود، در مؤسسه مالی اگیبی سرمایه‌گذاری کردند. فعالیت‌های این مؤسسه از جمله عبارت بود از: اعطای وام با بهره سی تا پنجاه درصد در ماه، خرید و فروش برده و اجاره دادن فاحشه. برای آگاهی بیشتر بنگرید به:

Beitrage zur Assyriologie und Semitischen Sprachwissenschaft, Dritter band, heft 3, Leipzig, 1897.
ترجمه پنجاه لوح حقوقی و اداری از زمان پادشاهی کورش، دانشنامه آشورولوژی و زبان شناسی، جلد سوم، دفتر سوم، لایپزیک، ۱۸۹۷

آقای غیاث آبادی اخیرا مطلب دیگری نوشته و کورش را برای سنگسار زنان در همان شهر مقصر دانسته^III :

سنگسار زنان در زمان فرمانروایی کورش بزرگ بر بابل امری متداول بود و در مورد زنان زانیه اجرا می‌شد. در این مورد مردان از مجازات سنگسار معاف بودند، مگر آنکه به حرم و کنیزان شاه نظر داشتند.

برای آگاهی بیشتر بنگرید به: ترجمه پنجاه لوح حقوقی و اداری از زمان پادشاهی کورش، دانشنامه آشورولوژی و زبان شناسی، جلد سوم، دفتر سوم، لایپزیک، ۱۸۹۷ (منبع زیر)؛ و نیز تاریخ تمدن ویل دورانت، جلد یکم، مشرق زمین.

Beitrage zur Assyriologie und Semitischen Sprachwissenschaft, Dritter band, heft 3, Leipzig, 1897.

در این زمینه ارایه چند توضیح ضروری است:

1 – پیش از هرچیز باید دقت کنیم که مطالب منتشر شده در قرن نوزدهم به عنوان سند علمی ارزش استناد ندارند و نمی توانند به تنهایی در حکم مرجع برای مطالعات تاریخی بکار روند. به همین علت هم اگر غیاث آبادی تمایل دارد کسی را به تجارت فحشا متهم کند، به چیزی بیش از ترجمه کتیبه های باستانی در قرن نوزده نیاز دارد. با این وجود من موفق شدم یک نسخه کامل از متن مرجع ایشان را روی اینترنت پیدا کنم و بر خلاف گفته وی در تمام این متن آلمانی تنها یکبار به نام کورش اشاره شده و آن هم اشاره به مقبره کورش است:

polis. 3. Aufl. 181 5; S. 564—603 derselbe Aufsatz, und S. 643-653:
t6a. Über Pasargadae und Kyros Grabmal; und dann beide nochmals 4. Aufl. 1824
S. 325—361 und S. 371-383.

2 – شهر بابل یکی از کهن ترین شهرهای جهان و بانگ ایگیبی احتمالا نخستین موسسه مالی جهان است که قدمت آن به دو هزار سال پیش از میلاد مسیح می رسد و این یعنی تقریبا 15 قرن پیش از تسخیر بابل توسط سپاهیان کورش. بنابر این قوانین حاکم بر چنین جامعه ای هم مربوط به دوران کورش نیست که او را به جهت آن نکوهش کنیم. این استدلال به این می ماند که اشغالگران آمریکایی را مسئول اجرای قوانین شریعت در افغانستان بدانیم.

ملتهای تابع هخامنشیان در روابط خارجیشان پیرو اربابان ایرانی خود بودند اما هخامنشیان دقت می کردند در امور داخلی این مردم دخالت نکنند. غیاث آبادی در جایی هم ادعا کرده که حمله کورش به بابل موجب نابودی مشخصه های فرهنگی شان شد.^IV اما این گفته ی ایشان هم صحت ندارد. بر طبق دانشنامه بریتانیکا بابل پس از اشغال توسط کورش کماکان خودمختاری فرهنگی خود راحفظ کرد.^V

مفهومی ی گفته پروفسور پیر برایانت شهرهای بابلی، یونانی و فنیقی تحت تسلط ایرانیان تا زمانی که وظایف مالی و نظامی خود را بانجام می رساندند، خودمختاری داشتند و تابع قوانین خودشان بودند.^השישי بنابر این اگر هم قوانینی بر آن جامعه حاکم بوده که از نظر ما و بر پایه اخلاقیات امروز ما جنبه انسانی ندارد این موضوع لزوما ارتباطی به سیاستهای کوروش یا جانشینان او ندارد.

3 – غیاث آبادی در یک نوشته اش ادعا می کند که در شهر بابل و در زمان پادشاهی کورش زنان زانیه (زنا کاران) را سنگسار می کردند و لابد مسئولیت این اقدام ننگین بابلیان هم متوجه کورش است. در یک نوشته دیگر هم ادعا می کند در همان بابل و در زمان پادشاهی کورش زنان را برای اهداف اقتصادی به زنا وا می داشتند.

اگر این دو گفته ی غیاث آبادی را بپذیریم لاجرم از مجموع اینها نتیجه می گیریم که در بابل زنان را قانونا به زنا وا می داشتند بعد مطابق همان قانون بابل، زناکاران را سنگسار می کردند که این اعا با هیچ عقل سلیمی نمی خواند. مگر اینکه یا زنان زانیه را سنگسارنکنند یا قانونی برای بهره کشی جنسی از زنان وجود نداشته باشد. البته در همه جوامع – اعم از قدیم و جدید – گروههایی هستند که به تجارت فحشا اشتغال دارند و برخی دیگر را به فحشا وامی دارند؛ همانطور که در زمان ما هم مرسوم است. اما این موضوع لزوما ارتباطی با قوانین حاکم بر اجتماع یا سیاستهای دولتها ندارد.

4 – אחמנית – مانند هر جهانگشای دیگر – کوشش می کردند تا مناطق تحت تملکشان را کماکان تحت تملک نگاه دارند. بنابر این جای تعجب هم ندارد اگر کورش یا کمبوجیه یا میراثدارانشان خواسته باشند منابع و تشکیلات اقتصادی در این مناطق را برای جلوگیری از آشوبهای احتمالی به طریقی تحت کنترل بگیرند و این موضوع ارتباطی با تجارت فحشا ندارد.

5 – עבדות یک نظام اجتماعی است که در آن افراد همچو کالا و مال التجاره مورد خرید و فروش و تهاتر قرار می گیرند. از این حیث نه فقط در زمان کورش بلکه در تمام طول تاریخ ایران چنین سنتی وجود ندارد. לפי تاریخ ایران چاپ دانشگاه کمبریج :«در ساختار اجتماعی ایران هیچ نشانه ای از مفهوم حقوقی به نام برده داری وجود ندارد. جز آنکه همه مردمان به نوعی برده شاه بودند.»^השביעי همینطور می دانیم که در سراسر تاریخ هخامنشی برده داری ممنوع بود.^השמיני با اینحال این موضوع هم بدین معنا نیست که در تمام تاریخ ایران از کسانی بیگاری نگرفتند یا کارگران همواره حقوق و دستمزد عادلانه دریافت کردند چنانکه در همان دوران هخامنشی و در زمان ساخت تحت جمشید – که مربوط به دوران پس از مرگ کورش است. – بسیاری ازکارگرانی که دستمزد می گرفتند، وضعی بهتر از بردگان نداشتند. اما ناعادلانه بودن قوانین کار یا وضعیت کارگران هم هیچگاه مفهوم بردگی و رواج برده داری ندارد.

6 – در میان برخی ملتهایی که سرزمینهایشان به تصرف هخامنشیان در آمدند برده داری متداول بود. از جمله یهودیان از گروههایی بودند که در بابل به بردگی گرفته شدند. کورش دستور داد تا تمام مردم یا خدایانی که در بابل در اسارت بودند آزاد شوند و به جایگاه خود بازگردند و از آن جمله چهل هزار یهودی بودند که به وطن خود بازگردانده شدند.^IX

شاید بد نباشد اگر نظر خود غیاث آبادی را هم در اینباره جویا شویم. رضا غیاث آبادی پیشتر در مقدمه کتاب ترجمه منشور کورش – که آن را از دکتر ارفعی سرقت کرده و تا کنون سه بار به چاپ رسانده – در تایید ادعای کورش اینطور می نویسد^X :

اما عليرغم رفتارهاي ناپسند پادشاهان آشور و بابل و حكمرانان امروز جهان، كورش پس از ورود به شهر بابل و با دارا بودن هرگونه قدرت‌عملي به عنوان شاه نيرومندترين كشور جهان، نه تنها پادشاه مغلوب را مصلوب نكرد؛ بلكه او را به حاكميت ناحيه‌اي منصوب، و با مردم شهر نيز چنين رفتار نمود: '... כשנכנסתי בבילון ללא מלחמה, ניוקאסל, כל האנשים אשר צעד איתי pzirftend shadmani... مَردوك (אלוהי באבלי) ליבם של אנשי בבל, הבחין שלי פנוי; שלו היקר, כבוד הוא לי כי הייתי. הצבא הגדול שלי להיכנס בבילון השלום, תסיסה. Ngozashtem. בוא הסבל של תושבי העיר הזו, כיצד להזין את האדמה. חיסול פנימי בבילון והוא נתן לי הלב הלם עמדות. אני בעד השלום coshidem. העבד היה brandakhtam. בסוף bakshidem שלהם כדי bakhti רע. . נתתי את הפקודה כי כל פולחן האל של האנשים שלו להיות חינם ו- niazarnd. فرمان دادم هيچكس اهالي شهر را از هستي ساقط نكند. خداي بزرگ از من خرسند شد … فرمان دادم … تمام نيايشگاه‌هايي را كه بسته شده بود، بگشايند. همة خدايان اين نيايشگاه‌ها را به جاهاي خود بازگرداندم. اهالي اين محل‌ها را گرد آوردم و خانه‌هاي آنان را كه خراب كرده بودند، از نو ساختم. صلح و آرامش را به تمامي مردم اعطا كردم.

1. http://www.freezepage.com/1338743797KQGRMJZJIB [↪]
2. http://www.freezepage.com/1339230317DAKIPPRKRJ [↪]
3. http://www.freezepage.com/1339225491FUODQXBZYR [↪]
4. http://www.freezepage.com/1339882600VEMSBKUSPQ [↪]
5. Mesopotamia, history of. (2011). אנציקלופדיה בריטניקה. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: אנציקלופדיה בריטניקה. "כניעה שקטה של בבל סיירוס הציל אותו מכל גורלו של אשור. זה הפך להיות שטח תחת בית המלוכה הפרסית אך המשיך האוטונומיה התרבותית שלה.’ [↪]
6. Briant, P. (2002). מסיירוס אלכסנדר: היסטוריה של האימפריה הפרסית. Eisenbrauns. ‘The Greek and Phoenician cities and the Babylonian towns retained considerable autonomy, as long as they fulfilled the obligations placed on them, especially the financial and military obligations.’ [↪]
7. .The Cambridge History of Iran: The Median and Achaemenian periods. (1985). קיימברידג ': Cambridge University Press.’In the Iranian social structure we have no evidence of a legal concept of slavery other than that by which, to commence at the highest level, all men were slaves of the King‘. [↪]
8. Encyclopedia of Ancient Egypt. Mobile reference.‘The practice of slavery in Achaemenid Persia was generally banned‘. [↪]
9. Adelmam, H., Barkan,E. (2011). No Return No Refuge: Rites and Rights in Minority Repatriation. ניו יורק: Columbia University Press. [↪]
10. منشور كورش هخامنشي، پیشگفتار [↪]