خدای هندی. تصویر در قلمرو عمومی.

هندیان احتمالا بیش از هر ملت دیگر خدایان متعدد دارند. چند سال پیش یک قاضی هندی دو تن از این خدایان به نامهای رام و هامونا را به دادگاه احضار کرد. دادگاه برای تعیین مالکیت یک قطعه زمین برگزار شده بود که از یک سو شخصی مدعی مالکیت آن زمین بود و از سوی دیگر این دو خدا را مالک حقیقی آن می خواندند. از آنجا که خدایان یک طرف دعوای حقوقی بودند؛ قاضی برای هر دو نفر احضاریه نوشت و چون نشانی معلوم نداشتند، مطابق قانون، احضاریه دادگاه را در مطبوعات محلی منتشر کردند. علی القاعده اگر کسی یا چیزی (در اینجا دو خدای باستانی) مدعی مالکیت مالی باشد، حتما باید بتواند در دادگاه حاضر شود و ادله قانونی هم ارایه دهد.

اخراج امام زمان.

همانطور که هر بنی بشری می داند و اگر هم نمی دانسته تا الان از طریق یکی از شرکت های خدمات مهاجرت به کانادا و استرالیا ملتفت شده؛ یکی از اصول اولیه مهاجرت به هر کشور، آموختن زبان آن کشور است. بسیاری از کشورها برای پذیرش مهاجر، امتحانات زبان را در سطوح نسبتا بالا برگزار می کنند. این موضوع در مورد کسانی که می خواهند از حق شهروندی برخوردار شوند به تابعیت یک کشور بیگانه دربیایند؛ اهمیت بیشتری هم دارد و در قوانین کشورهای مختلف هم بر آن تاکید شده است. مثلا مطابق قانون اساسی آمریکا هر شهروند کشور بیگانه که بخواهد به تابعیت آمریکا دربیاید باید بتواند هم انگلیسی را خوب بخواند، هم درست بنویسد و هم روان تکلم کند.

شخص بی استعدادی به نام مهدی موعود با نام مستعار «امام زمان»، ساکن چاه جمکران، علیرغم اینکه مدت طولانی (در حدود 1200 سال) را با تابعیت عربستان در کشور ما بسر برده، بر پایه ی روایات شیعی، هنوز نتوانسته زبان فارسی را در حد خواندن چند نامه بیاموزد. این در حالی است که اگر علی آبادی را هم برای مدت مشابه به ریاست اپک فرستاده بودند تا الان چند کلمه انگلیسی یادگرفته بود.