پدر ژپتو در شکم ماهی.

اگر شما هم تصور می کنید که یک انسان نمی تواند برای چند دهه در شکم یک ماهی زندگی کند؛ چون اساسا شکم ماهی جای زندگی کردن نیست؛ یا اگر تصور کردید یک نفر امام هزار و دویست ساله نمی تواند در چاه باشد و اگر هم کسی بگوید که امامش در چاه است و خود او هم نماینده آن امام غایب است؛ یا احمق است، یا شارلاتان است و یا هر دو؛ شما احتمالا هنوز مشاعرتان را از دست ندادید و عقلتان سر جایش است. و همین موضوع که عقل شما سر جایش است شما را تبدیل به یک تهدید امنیتی برای سران جمهوری اسلامی می کند.

اخیرا یک نفر را در ایران اعدام کردند صرفا به این علت که مدعی شده بود حضرت یونس پدر ژپتو نیست که در شکم ماهی زندگی کند. من هم تصور می کنم حضرت یونس پدر ژپتو نباشد؛ بلکه پدرژپتو داستان پینوکیو بسیار بهتر و جذاب تر از حضرت یونس شخصیت پردازی شده بود و قابل تحمل تر بود.

تبرک گرفتن از ضریحی که هنوز بر قبر مرده اش نصب نشده.

مرسوم است هرگاه کسی بمیرد جسدش را دفن کنند. این خاکسپاری سنت جدیدی در دوران زندگی ما انسانها است و به نسبت سابقه ی طولانی ندارد. در گذشته عموما لاشه ی مرده را می خوردند. آدمخواری تقریبا در میان تمام جوامع انسانها رواج داشته و علاوه بر آن یک فریضه محسوب می شده؛ بطوری که اگر فرزندی اجساد والدین بی جان خود را نمی خورد نوعی بی احترامی به آنها مرتکب می شد.

اجداد فرهیخته ی ما با آدمخواری دو کار مهم انجام می دادند: نخست اینکه از گندیدن لاشه مرده و شیوع بیماری جلوگیری می کردند و دوم اینکه بخشی از غذای خودشان را از این راه تامین می کردند. بنابر این بر خلاف ما آنها برای لاشه ی مردگان بیشتر ارزش مادی و عملی قایل بودند؛ تا اینکه ابعاد فراطبیعی و ماورایی متصور شوند.

جهان های دیگر. تصویر خیالی از: needyhelper.com

در دوران یونان باستان شخصی به نام تالس این فرض را مطرح کرد، که تمام جهان بر پایه ی آب بنا شده. تالس عقیده داشت که همه چیز در جهان از آب ساخته شده و هر چیزی در جهان به اصل خود–یعنی آب–باز می گردد. تالس را نخستین فیلسوف جهان (حتی پیش از سقراط) می خوانند. فرضیه ی او درباره ی منشا و ذات جهان اگر چه بی پایه و کودکانه بود و مورد تمسخر فلاسفه بعدی مانند افلاطون و ارسطو قرار گرفت، اما او نخستین کسی است که کوشش کرد برای تشریح همه چیز یک توضیح واحد پیدا کند. از زمان تالس تا امروز بسیاری فلاسفه، و بعدتر دانشمندان، تلاش کردند چنین توضیح کلی برای کائنات بیابند.

بی بی سی. منبع تصویر: andyjohnscreative.com

بنابر اسناد منتشر شده سایت ویکی لیکس دولت انگستان به همراه سازمانهای اطلاعاتی آمریکا، اسراییل، عربستان و حتی پاکستان متصدی امر حمایت از تجزیه طلبی در ایران هستند (این مطلب را به همراه تمام منابعش ببینید.). بنا به گفته ی لوموند دیپلماتیک سازمان سیا اینکار را علاوه بر حمایت مستقیم، با هزینه کردن میلیونها دلار، با نام حقوق بشر و در غالب سازمانهای حقوق بشری انجام داد؛ بنابر این جای تعجب نباید باشد که بدانید بسیار از کسانی که عنوان فعال حقوق بشر و فعال حامی حقوق اقوام به خودشان بستند؛ از کجا تامین مالی می شوند.

روح الله توانا. منبع تصویر: executioniniran.blogspot.com

قاعده ای در حقوق بین الملل و در قوانین جزایی تقریبا تمام ملل وجود دارد که به آن قاعده ی برابری در برابر قانون (equality before the law) می گویند. این موضوع همچنین در بند هفتم اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح شده که جمهوری اسلامی هم از امضا کنندگان است. بر پایه این قاعده تمامی افراد در برابر قانون برابر هستند.

روایات مسلمانان از پیشوایان دینی شان هم چنین حکایت دارد که آنها قاعده برابری در برابر قانون را به رسمیت می شناختند. مثلا یک روایات معروف از امام علی، امام اول شیعیان، حکایت از این دارد که او در دوران خلافت و زمانی که در یک دعوای حقوقی در برابر شخصی یهودی بر سر مالکیت یک زره جنگی قرار گرفت؛ حاضر شد در موضع برابر با شاکی بنشیند و به حکم دادگاه، که رای به نفع طرف مقابل داد، گردن گذارد. یا مثلا روایت است که پیامبر اسلام حاضر شد در برابر شخصی که ادعا می کرد به اشتباه او را شلاق زده، تازیانه بخورد. قصد من در اینجا تحقیق درباره درستی یا نادرستی این روایات نیست؛ بلکه صرفا عقاید دینی مسلمانان را مد نظر قرار می دهم.

دروغهایی وجود دارند که چنان به آرزوهای انسان پیوند می خورند که هیچگاه نمی توان آنها را کشت. مهم نیست چه تعداد انسان کشته شوند تا این دروغ ها برای باورمندانشان تبدیل به حقیقت شود.

اخیرا فعالیت چپگرایان در فضای اینترنت و شبکه های مجازی افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کرده. امروز یکی از این دوستان در پاسخ پرسشی از من پرسید که آیا من اصلا می فهمم کمونیسم چیست؟ پیش از اینکه جوابش را بدهم؛ این پرسش را یکبار از خودم پرسیدم: آیا من اصلا کمونیسم را می فهمم؟ تا آنجا که به خاطر دارم؛ سالها پیش یک جلد از چهار جلد کتاب سرمایه را خواندم به علاوه تعدادی کتاب و کتابچه ی مارکسیستی و مقالاتی که مستقیما یا بطور غیر مستقیم به این موضوع مربوط بود و البته همه ی اینها را هم در یک زمان نخواندم. اما آیا صرفا خواندن–به فرض فهمیدن– چند کتاب و جزوه کوچک برای درک و قضاوت درباره ی انبوهی از آنچه مارکسیسم و انشعاباتش در حوزه های مختلف و ظرف این صد و اندی سال تولید کرده اند، کفایت می کند؟

برای اینکه پاسخ این دوست کمونیست را بدهم برایش مثالی می زنم که احتمالا هر دو دستکم بر کلیات آن توافق داریم: 35 سال پیش که خمینی به ایران آمد گفت قرار است آب و برق و اتوبوس را مجانی کند؛ علاوه بر آن کرامت انسانی و معنویت مردم را هم اعتلا ببخشد، مهمتر از آن به ملت آزادی و عدالت اجتماعی بدهد و آنها را به مقام انسانیت برساند.

بی بی سی فارسی.

بنابر اسناد منتشر شده سایت ویکی لیکس دولت انگستان به همراه سازمانهای اطلاعاتی آمریکا، اسراییل، عربستان و حتی پاکستان متصدی امر حمایت از تجزیه طلبی در ایران هستند (این مطلب را به همراه تمام منابعش ببینید.). بنا به گفته ی لوموند دیپلماتیک سازمان سیا اینکار را علاوه بر حمایت مستقیم، با هزینه کردن میلیونها دلار، با نام حقوق بشر و در غالب سازمانهای حقوق بشری انجام داد؛ بنابر این جای تعجب نباید باشد که بدانید بسیار از کسانی که عنوان فعال حقوق بشر و فعال حامی حقوق اقوام به خودشان بستند؛ از کجا تامین مالی می شوند.

بی بی سی. تصویر در قلمرو عموم.

بنابر اسناد منتشر شده سایت ویکی لیکس دولت انگستان به همراه سازمانهای اطلاعاتی آمریکا، اسراییل، عربستان و حتی پاکستان متصدی امر حمایت از تجزیه طلبی در ایران هستند (این مطلب را به همراه تمام منابعش ببینید.). بنا به گفته ی لوموند دیپلماتیک سازمان سیا اینکار را علاوه بر حمایت مستقیم، با هزینه کردن میلیونها دلار، با نام حقوق بشر و در غالب سازمانهای حقوق بشری انجام داد؛ بنابر این جای تعجب نباید باشد که بدانید بسیار از کسانی که عنوان فعال حقوق بشر و فعال حامی حقوق اقوام به خودشان بستند؛ از کجا تامین مالی می شوند.

جان برد، وزیر امور خارجه کانادا، در جریان یک گفتگو با هیاتی آمریکایی، نام خلیج فارس را به خلیج ع.ر.ب.ی جعل کرد. در وبسایت شخصی آقای برد به بخشی از این سخنرانی چنین اشاره شده: «من در بسیاری از نقاط جهان بودم؛ اما بیشتر اوقاتم را در نقاطی مانند خلیج ع.رب.ی، چین و جنوب آسیا گذراندم.»

شهر مسجد سلیمان.

اگر شما در شهر لس آنجلس جرمی را مرتکب شده باشید، برای رهایی از زندان باید بطور متوسط بیست هزار دلار (برابر با شصت میلیون تومان در ایران) وثیقه بپردازید. طبیعتا این وثیقه برای جرایم سبک تر، کمتر و برای جرایم سنگین تر مانند قتل، بیشتر است. در شهر نیویورک هم اوضاع به همین منوال است و وثیقه ها از 500 دلار آمریکا و بیشتر است. یک گزارش مربوط به سال جاری از میزان وثیقه های سنگین در دادگاههای نیویورک حکایت دارد. بنابر این گزارش اغلب شهروندان نیویورکی قادر به تامین وثیقه های سنگین دادگاهها نیستند. این گزارش برای نمونه به شخصی به نام خاویر هرناندز اشاره می کند که مرتکب قتل شده و به آدمکشی و فرار از صحنه با خودرو متهم است. دادگاه برای رهایی هرناندز میزان صد هزار دلار پول نقد یا دویست هزار دلار وثیقه غیر نقدی تعیین کرده که البته او توانایی پرداخت این مبلغ را ندارد. در شهر پاریس فرانسه هم وثیقه دادگاهها سنگین است. مثلا یک گزارش در رویترز از شخصی می گوید که مرتکب شیادی شده و تعداد سیصد هزار سیلیکون های کاشت سینه ی غیر استاندارد فروخته و جان تعداد زیادی را در سراسر جهان به خطر انداخته. دادگاه برای این شخص میزان صد هزار یورو (برابر با 136000$ آمریکا) وثیقه تعیین کرده و چون متهم وثیقه مورد نیاز را تسلیم نکرده مجددا بازداشت شده.

موسوی امروز و موسوی سالهای دور.

مطلبی که اخیرا چند جا خواندم؛ اینکه آیا ما باید با ادامه ی حبس غیرقانونی موسوی مخالفت کنیم؟ آیا ما کسانی که هیچ چیز طلایی در خمینی و دورانش ندیدیم؛ ما گروهی که به اصل و فرع نظام اسلامی اعتقاد نداریم و در توهم اصلاح آن هم نیستیم؛ موظفیم از حقوق رهبران اصلاحات دفاع کنیم؟ آیا زمانی که مهدی خزعلی — شخصی که می گوید به اصل نظام معتقد است — بازداشت غیرقانونی می شود و با رفتار غیر عقلانی برای دعوت به کاندیداتوری اکبر هاشمی موضوع اعتصاب غذا — که آخرین دستاویز یک زندانی بی دفاع است برای اینکه شاید به قیمت جانش به اولیه ترین حقوقش دست یابد — را برای اهداف تبلیغاتی گروهی تبدیل به جوک می کند؛ ما باید با این حبس غیر قانونی مخالفت کنیم یا به واسطه عمل نادرست خزعلی و در همراهی با نظام اسلامی برای خود او جوک بسازیم و پیوندش را به بالاترین بفرستیم؟

مهدی ملکی.

سرور مهدی ملکی، هموند سازمان جوانان حزب پان ایرانیست، روز گذشته توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و به همراه کتابها و لوازم شخصی اش به مکان نا معلومی انتقال داده شد. متاسفانه این چندمین بار است که از زمان ریاست جمهوری حسن روحانی، اخبار بازداشت ها و حبس غیرقانونی فعالین سیاسی و ملی گرایان در فضای مجازی منتشر می شود.

مهدی ملکی نه جرم و عمل خلافی مرتکب شده که مستوجب بازداشت شبانه وی باشد و نه اساسا بازداشت یک شهروند — در ایران یا در هر نقطه ی جهان — بدون مقدمات و حکم قانونی میسر است. مع الاسف نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایران در این زمینه خودسرانه نقض قانون می کنند. بدیهی است دولت آقای روحانی باید پاسخگویی این بی عدالتی ها و بی قانونی ارگانهای زیر مجموعه ی خود باشد. خواستار آزادی سریع و بی قید و شرط مهدی ملکی هستیم.

چند هفته پیش، یک خبرنگار اسراییلی از جواد ظریف درباره وضعیت مجید توکلی، زندانی جنبش دانشجویی، پرسید که او در پاسخ گفت اصلا توکلی را نمی شناسد. عدم آشنایی آقای وزیر با توکلی موجی از واکنشهای اعتراضی وبلاگنویسان را دربر داشت؛ تا جایی که ظریف مجبور شد موضوع را تماما انکار کند.

محمد جواد ظریف و لوران فابیوس.

توافقنامه اتمی جمهوری اسلامی و کشورهای غربی تحت شرایطی امضا شده که دو طرف معاهده خود را پیروز آن دانستند. غربی ها از بابت اینکه بدون حمله ی نظامی جلوی دستیابی ایران به تسلیحات اتمی را گرفتند، شادمانند و جمهوری اسلامی هم مسرور است که برنامه ی اتمی اش تماما برچیده نشده، بخشی از دارایی هایش آزاد شده و تاسیسات هسته ای اش هم کماکان برجای می ماند. اما بازندگان و برندگان واقعی این توافق چه کسانی هستند؟

بطور کلی غرب به رهبری آمریکا را باید بزرگترین برنده این توافق دانست. غربی ها هیچ امتیاز واقعی به ایران ندادند؛ مگر امتیازاتی که همه ی کشورهای جهان بطور طبیعی از آن برخوردارند–مانند حق دسترسی به دارایی های ملی یا تجارت خارجی. و در ازای چیزی که ندادند؛ امتیازات بزرگی دریافت کردند که از جمله آنها دسترسی مستمر به تمام تاسیسات اتمی ایران فراتر از پروتکل های ان پی تی، تعلیق پیشرفت در برنامه اتمی و از بین بردن دخایر اورانیوم بیست درصد ایران است–که بالقوه می توانست به ساخت سلاح اتمی منجر شود. همه ی این دستاوردها بدون شلیک حتی یک گلوله و با کمترین هزینه بدست آمده.

برای اینکه بدانیم مردم یک کشور چه اندازه نزد رهبران آن حرمت دارند؛ لازم نیست که شناخت عمیقی از اوضاع آن کشور داشته باشیم. گاهی حتی دیدن چند تصویر ساده از خواندن صدها صفحه مقاله گویاتر است.

اگر به مجالسی که رهبر جمهوری اسلامی در آن حضور دارد دقت کنیم، شخص خامنه ای همواره بر روی مبل راحتی جلوس کرده و باقی مدعوین در کنار یا در مقابل رهبر جمهوری اسلامی و بر روی زمین نشسته اند.