询问差异。 侮辱和指责。 我已经写过了，我需要写一点关于它的原因。. 正如我在那里强调的那样，对指控的指控有适当的记录，这不是侮辱。.

几周前，我在朋友的坚持下注册了一个波斯社交网络，我向这位朋友解释说我没有机会在互联网上履行我目前的职责，几年前，当其他人发送邀请加入该网站时，我在第一个小时就被解雇了，这位朋友没有放弃，说没关系，你绝对应该加入那里，因为Irandoostas的数量。留给土耳其分离主义者的很少.

公平地说，他是对的，这一次，与我的预测相反，这个帐户不仅持续了几个小时，而且持续了几周，直到昨天他们因侮辱我的身份证而阻止了我的身份证。. 我还必须感谢我的帐户被关闭。 – 他们把我从伊朗无助的朋友手中救了出来，并为我提供了足够的时间去做失败的事情。 – 我需要写几行关于这些显然声称言论自由的人的腹部审计和判断。.

تفاوت ظریفی میان اهانت و ایراد اتهام وجود دارد. اغلب فرق میان این دو را نمی دانند و همین موضوع می تواند اسباب سو تعبیر یا سو استفاده شود. برای منظور نخست صفتی را بدون در نظر داشتتن مفهوم حقیقی آن و صرفا برای تحقیر طرف مقابل بکار می برند؛ به این عمل اهانت و در برخی موارد فحاشی می گویند. اما موارد دیگری هم هست که صفات ناخوشایند در مفاهیم اصلی خودشان بکار برده می شوند و در اینصورت چنین عملی دیگر اهانت نیست و ایراد اتهام است.

برای نمونه، اگر به زنی نسبت «فاحشگی» بدهیم صرفا برای اینکه او را تحقیر کرده باشیم، نام اینکار اهانت است. اما اگر منظور از این انتساب، دقیقا همان فعل فاحشگی و تن فروشی باشد و چنین واژگانی در معنای حقیقی خود بکار برده شوند – به نحوی که گوینده و مخاطبش از مفهوم مدنظر آن آگاه باشند – دیگر نامش توهین نیست و اتهامی است که متوجه دیگری کردیم؛ چنانچه این اتهام اثبات شود یعنی دلایل منطقی برای آنچه نسبت دادیم داشته باشیم، حقیقتی را بیان کردیم؛ و در غیر اینصورت به دیگران دروغ بستیم و درحکم افترا است.

برای ایراد اتهام، بهتر است از ادبیات فاخرتری استفاده کنیم که فحاشی قلمداد نشود. اما صرف ادبیات فاخر هم لزوما بدین معنا نیست که قصد اهانت نداریم. چنانکه با ادبیات فاخر هم می شود به دیگران اهانت کرد و یا با ادبیات سخیف هم ایراد اتهام نمود.