پارلمان اروپا؛ حمایت از حقوق بشر یا تجزیه طلبی در ایران؟

چند هفته ی پیش پارلمان اروپا قطعنامه ای را درباره نقض حقوق بشر در ایران به مجمع عمومی این نهاد برد و نمایندگانی هم درباره این موضوع سخنرانی کردند.

YouTube Preview Image

موضوع نقض مکرر حقوق بشر در ایران یک حقیقت غیر قابل انکار است و تقریبا همه کسانی که اندک آشنایی با شرایط ایران داشته باشند از آن آگاهی دارند و بنابر این محکومیت نقض حقوق بشر در ایران هم کمتر کسی را به شگفتی وا می دارد. اما این حمایت از حقوق بشر در سالهای اخیر رویه دیگری پیدا کرده و جنبه سیاسی بخود گرفته چنانکه برخی گروههای حقوق بشری یا نهادهای سیاسی مانند پارلمان اتحادیه اروپا، کنگره آمریکا یا برخی پارلمانهای محلی اروپایی این روند را برای رسیدن به اهداف مد نظر خود را دنبال می کنند.

پیشتر مطلبی درباره فاخته زمانی نوشتم و اشاره کردم که این فعال تجزیه طلب – که با عنوان مدافع حقوق بشر فعالیت می کند – جلسات متعدد در کنگره آمریکا برگزار کرد و حتی دولت آمریکا هم در حمایت از ایشان، چندین مورد بیانیه داد.

خانم زمانی مدعی بود که در ایران، جوانان آذربایجانی به علت صحبت کردن به زبان ترکی در زندان هستند و یا اینکه تکلم به ترکی در ایران ممنوع است. این ادعا و ادعاهای از این دست تا کنون بارها از طریق رسانه های خارج از کشور، برخی فعالین حقوق بشر و حتی «ان جی او» هایی مانند عفو بین الملل – که جاسوسان آذربایجانی را زندانی سیاسی جا می زنند – بازتاب داده شده است.

اخیرا در پارلمان اروپا هم مطالبی کاملا مشابه ادعاهای ایشان ایراد شد. مثلا یکی از نمایندگان خواستار «حق تکلم به زبان محلی برای اقلیت های ایران در محافل عمومی یا خصوصی» شده بود؛ در صورتی که هر کس با شرایط داخلی ایران اندک آشنایی داشته باشد به خوبی آگاه است که اساسا چنین محدودیتی وجود ندارد که پارلمان اروپا خواستار لغو آن باشد. دیگری ادعا می کرد که اگر شما بخشی از اقوام ایرانی باشید ممکن است به زندانهای طویل المدت محکوم شوید و دستگاه قضایی ایران کاملا بر ضد قومیت های ایرانی عمل می کند! همو مدعی بود که «کیفیت آموزش» در مناطقی که اقوام ایرانی حضور دارند یبسیار بدتر از مناطق فارس زبان است. در صورتی که می دانیم مناطق فارسی زبان فقط تهران نیست و کیفیت آموزشی در مناطقی مانند استان بوشهر یا خراسان جنوبی و مناطق مرکزی ایران هم با مناطقی همچو آذربایجان اساسا قابل مقایسه نیست.

نماینده دیگری ادعا می کرد که جمعیت پارس ها در ایران تنها 50 درصد از جمعیت کل ایران است. این موضوع علاوه بر اینکه صحت ندارد (جمعیت پرشین حتی بر طبق سی آی ای فکت بک 61 درصد کل جمعیت ایران استI ) بخوبی نشان می دهد که این نمایندگان چه اهدافی را در پس ذهن خود دارند و برای چه منظور دندان تیز کردند.

این نماینده همچنین عنوان می کرد که بر طبق توییتر و فیس بک، پانزده نفر از اعراب خوزستانی در تظاهرات سال گذشته کشته شدند! که شاید اگر این نماینده محترم و همکارانش، منابع خبری شان را برای تصویب قطعنامه حقوق بشر، از توییتر، فیس بک و شبکه های اجتماعی – که خودشان اذعان دارند تنها منابعشان است – به منابع مستند تری ارتقا می دادند، کمتر شاهد گرفتاریهای اینچنینی می بودیم.

در هر صورت آنچه اظهر من الشمس است، حقوق انسانها صرفا تا آنجا اهمیت دارد که بتواند درگیریهای قومی راه بیاندازد و آن عده که در تظاهرات پس از تقلبات انتخاباتی دستگیر شدند و مورد شکنجه و هتک حرمت قرار گرفتند چندان مد نظر نیستند. چنانکه اگر حقوق بشر با منافع ملی هم تناقض پیدا کند اساسا موضعیت ندارد.

در شرایط کنونی که آمریکا،II اسراییل و برخی کشورهای اروپایی در آذربایجان و کردستان مشغول براه انداختن جنبشهای تجزیه طلبانه هستند، چنین اظهارات نادرستی هم نباید اسباب حیرت باشد. اما آنچه این دولتها در نظر نمی گیرند اینکه اساسا گروههای کوچک تجزیه طلب در ایران امکان ایجاد تحولات بزرگ را ندارند و اینطور ماجراجویی های این دولتها قطعا بی هزینه نخواهد بود بلکه نهایتا به سلب اعتماد ملت ایران و رویارویی ایرانیان با ایشان منجر خواهد شد.

حمایت از حقوق بشر در ایران و سرویسهای اطلاعاتی بیگانه

موضوع حمایت از حقوق بشر از یک جهت دیگر هم حایز اهمیت است که تا کنون کمتر به آن پرداخته شده. در سالهای اخیر نظام اسلامی تقریبا هیچ صدای مخالفی را تحمل نکرده و هر کدام از گروهها یا شخصیتهایی که به نوعی می توانستند در فضای سیاسی یا اجتماعی ایران نقشی بازی کنند، پیشتر تحت بازداشت یا سرکوب شخصی و گروهی قرار گرفتند. بدیهی است یکی از راههای مشروع برای ارتباط با گروههای مختلف سیاسی و کسب اطلاعات دقیق از شرایط اپوزیسیون داخلی ایران، همان عنوان حمایت از حقوق بشر است.

حقوق بشر دقیقا همان چیزی است که تمام اپوزیسیون ایرانی به آن نیاز دارد. مع الوصف طبیعی است که برخی از فعالین حقوق بشر هم علاوه برفعالیت حقوق بشری کار اطلاعاتی کنند و با توجه به اینکه زندانیان سیاسی و خانواده آنها در بدترین و آسیب پذیرترین شرایط خود هستند، جلب همکاری و اثر گذاری بر ایشان هم کار آسانی خواهد بود. با ابن همه این موضوع را هم نباید به تمام مدافعین و حامیان حقوق بشر تعمیم داد که برخی از آنها صادقانه بر حمایت از حقوق زندانیان تلاش می کنند.

پی نوشت

این بخش با از بین رفتن اطلاعات دیسک درایو به علت حمله اینترنتی با نسخه بک آپ چند ساعت قدیمی تر جایگزین شد و تمام بخش نظرات حذف شد در هر صورت تعمدی در سانسور دیدگاهها نیست.

پانویس ها

  1. Ethnic groups: Persian 61%, Azeri 16%, Kurd 10%, Lur 6%, Baloch 2%, Arab 2%, Turkmen and Turkic tribes 2%, other 1% []
  2. CIA has been busy for some time trying to stir up Azeri separatists in northern Iran. The US and Israel could use Azerbaijan as a base to attack Iran []
You can leave a response, or trackback from your own site

پیوند کوتاه به این نوشته:

یک پاسخ به پارلمان اروپا؛ حمایت از حقوق بشر یا تجزیه طلبی در ایران؟

  • صابر گفت:

    یعنی میخواهید منکر شوید که ترکها حق ندارند به زبان مادری در مدارس درس بخوانند؟ یعنی منکر میشوید که زندانها پر از فعالین ترک است؟

    نمایش  
  • دیدگاه خود را بنویسید

    :wink: :twisted: :roll: :oops: :mrgreen: :lol: :idea: :evil: :dance: :cry: :bow: :arrow: :angry-: :?: :-| :-x :-o :-P :-D :-? :) :( :!: 8-O 8)

    WWW.FARDA.US © 2008-2015, Project by Farda.us Hosted by Farda.us | All Images and Objects are the property of their Respective Owners