ה-BBC האנגלית.

לפי המסמכים שפורסמו אתר האינטרנט של ויטקילייס ממשלת אנגליה, יחד עם סוכנויות הביון, ישראל, ערב הסעודית ואפילו פקיסטן תומכים בפרישה האיראנית. (הפוסט הזה . לראות לאורך כל המאנאבאש). על פי הדיפלומטיה הדיפלומטית של האו ם, בנוסף לתמיכה ישירה, בעלות של מיליוני דולרים, עם שם זכויות האדם וברוב ארגוני זכויות האדם, אין זה מפתיע לדעת שרוב האנשים הפעילים כפעילי זכויות האדם והפרקליט של זכויות אתניות לעצמם . היכן שהם ממומנים.

چند سالی است که بی بی سی، ارگان دولتی کشور انگلستان، بخشی را با نام «ناظران می گویند» در وبسایت فارسی خود ایجاد کرده و عده ای از تجزیه طلبان شناخته شده در آن قلم می زنند. علی رغم اینکه به تلویزیون فارسی بی بی سی دسترسی ندارم؛ اما بی شرمانه ترین و زشت ترین مطالب ضد ایرانی را در همین چند سال از وبسایت بی بی سی فارسی خواندم. کار به جایی رسید که حتی برای تجزیه ایران هم مبنای حقوقی دست و پا کردند؛ در حالی که حقی به نام حق تجزیه طلبی در قالب حق تعیین سرنوشت مطلقا یک دروغ بی شرمانه است. ادامه ی این رویه باعث شد تا من از این ببعد بخشی مجزا در وبلاگم ایجاد کنم تا به تهمتها و جعلیات این نوشته ها بپردازم.

چند ماه پیش بی بی سی فارسی مطلبی را منتشر کرد עם הכותרת: «”پرژیا” کجاست و “پرژین” کیست؟». در آن نوشته نویسنده کوشش کرده بود نشان دهد استفاده از عنوان پرشیا برای همه مردم ایران اجحاف در حق اقوام ایرانی است. همانطور که در مطلب پیشین توضیح دادم، تم اصلی تمام مقالات قومگرایانه بی بی سی موضوعی به نام ستم ملی است و ادعاهایی از این دست هم در همان ارتباط مطرح می شود. در آن زمان من در دو کامنت پاسخ نسبتا مفصلی برای نویسنده نوشتم که بی بی سی هر دو کامنت را سانسور کرد. امروز که پس از چند ماه پاسخ مطلب دیگری را منتشر کردم؛ این دو کامنت را هم منتشر می کنم. علاوه بر آن مقاله ی پروفسور فرای در دانشگاه هاروارد–که پاسخ کوبنده ای به این اراجیف است–از پایگاه جی ستور دریافت کردم و از اینجا قابل دسترسی הוא. متن کامنت من:

فارس و پارس دو صورت از یک واژه یکسان است. لغت «فارس» معرب یا فرم عربی شده ی «پارس» است. فارسی و پارسی هم صفت نسبی برای مردمی است که به زبان پارسی تکلم می کنند (مانند ایرانی که صفت نسبی برای گویشگران زبانهای ایرانی است.) به گروه گویشگران فارسی هم فارسیان یا پارسیان می گویند. بر خلاف نظر دوست نویسنده، لغت فارسیان یا پارسیان پس از اسلام هم کاربرد تاریخی دارد و استفاده از آن هم نه نژادپرستانه است و نه برساخته و جعل جدید. نمونه: روز بهان فارس میدان عشق//فارسیان را شه ایوان عشق//پیش در پرده‌سرائی رسید//از پس آن پرده‌نوائی شنید. (جامی، هفت اورنگ)

در مورد تفاوت پرشیا/پرژیا و ایران، به گفته ی ریچارد فرای، این دو لغت به لحاظ تاریخی مترادف نیستند. ایران نام سرزمینی است که از خراسان و خوارزم تا فرات امتداد دارد — همان چیزی که امروز «ایران بزرگ» می خوانیم. پرشیا صرفا نام بخش غربی سرزمین تاریخی ایران است، یعنی آنچه که امروزه ایران می خوانیم یا کشور ایران مدرن.

Persia would be used for the modern state, more or less equivalent to “western Iran”. I use the term “Greater Iran” to mean what I suspect most Classicists and ancient historians really mean by their use of Persia – that which was within the political boundaries of States ruled by Iranians.

http://www.jstor.org/discover/10.2307/1508723

از نظر قومی و اتنیکی به تمام مردم ساکن در ایران امروزی پارسیان می گفتند:

Leks ליצור את החמולות של דם פרסי אמיתי, כגון הלורים, בקטיאריס. אליהם ניתן להוסיף את הקורדס, כבני המשפחה הפרסית; אך מספרם ב הדומיניונים של השאה מועט יחסית, החלק הגדול יותר של האנשים הפזורים באופן נרחב הקשורים לטורקיה. באופן קולקטיבי, הקורדים כה רבים עד שהם עשויים להיחשב כאומה המחולקת לשבטים נפרדים.. מי הם Leks, ומי הם הקורדים? חקירה זו אני לא יכול לפתור. מעולם לא פגשתי מישהו פרס, או צלופם או מולה, מי יכול לתת את ההבהר הנמוך ביותר של שאלה זו. כל מה שהם יכלו לומר היה, ששני הגזעים האלה היו פוס אי קאדים,-old Persians.A Lek will- להודות כי Koord, כמוהו, הוא "פרסי זקן"”(פוס-א-קדים) אבל הוא מכחיש שהמשפחות זהות, וקורד רואה את השאלה באותו אור.

שייל (שני), גברת (מרי). הצצות לחיים ונימוסים פרס. לונדון: ג'ון מוריי, 1856.

نام تاریخی اقوام کرد، لر یا لک پارسی است. حتی مردم آذربایجان هم پیش از ترکی شدن زبانشان در قرن پانزده به پهلوی تکلم می کردند و نام تاریخی این گروه هم پارسیان است. توصیه می کنم دوست نویسنده הפוסט הזה را بخواند.

اما اینکه چرا پرژن/پرشین را بجای ایرانین بکار می بریم، ممکن است برخی اینکار را به دلایل سیاسی انجام دهند؛ من شخصا اگر با یک فرد غیر ایرانی گفتگو کنم، نام کشورم را ایران و ملیت/قومیت خودم را پرژن معرفی می کنم. صفت ایرانی علی رغم سابقه تاریخی و علی رغم اینکه حداقل هزار سال یا بیشتر در زبان فارسی نو قدمت دارد، در زبانهای اروپایی شناخته شده نیست و قدمت آن به یک قرن نمی رسد. قاعدتا هر آنچه که درباره پیشینه ما ایرانیان و دستاوردهایمان، در حافظه ی تاریخی این ملت ها و در تاریخ و ادبیاتشان ثبت شده، با همان عنوان پرژن آمده و استفاده از عنوان پرژن احتمالا مختصات دقیق تری از هویت فرهنگی و تاریخی ما در زبانهای اروپایی می دهد. برای من استفاده از پرژن دلیل دیگری ندارد.