دیدگاه فرستاده شده در داستان کشته شدن کورش بزرگ و تومروس ,ملکه ی قلابی پان ترک ها نویسنده: amirkavir.

پيشكش به دشمنان نادان ايران

پروفسور ایلیف مدیر موزه لیورپول انگلستان:

در جهان امروز بارزترین شخصیت جهان باستان كوروش شناخته شده است. زیرا نبوغ و عظمت او در بنیانگذاری امپراطوری چندین دهه ای ایران مایه ی شگفتی است. آزادی به یهودیان و ملت های منطقه و كشورهای مسخر شده كه در گذشته نه تنها وجود نداشت بلكه كاری عجیب به نظر می رسیده است از شگفتی های اوست.

دكتر هانری بر دانشمند فرانسوی:
این پادشاه بزرگ یعنی كوروش هخامنشی برعكس سلاطین قسی القلب و ظالم بابل و آشور بسیار عادل و رحیم و مهربان بود زیرا اخلاق روح ایرانی اساسش تعلیمات زرتشت بوده است. به همین سبب بود كه شاهنشاهان هخامنشی خود را مظهر صفات نیك می شمردند و همه قوا و اقتدار خود را از خداوند دانسته و آن را برای خیر بشر و آسایش و سعادت جامعه انسان صرف می كردند.

پروفسور آلبر شاندور:
شاهنشاهی ایران كه پایه گذار آن كوروش بزرگ است به هیچ وجه بر اساس خشونت پی ریزی نشد بلكه عكس آن درست است. زیرا با رعایت حقوق مردمان پایه گذاری شد. پارسی ها با مساعدت یكدیگر و به یاری پادشاهان مقتر خود عظمت و شكوهی را در تاریخ به جای گذاشته اند كه نشانه نبوغ و نژاد پاك آنان است. نژادی كه حماسه آنان را همچون آفتابی در تاریكی نشان می دهد. آنان درخششی در جهان از خود به جای گذاشته اند كه برای آیندگان نیز خواهد ماند.

ژنرال سرپرسی سایكس:
مطالب كتاب مقدس تورات و نوشته های یونانی و سنت های ایرانی همه همداستانند كه كوروش باستانی سزاوار لقب بزرگ بوده است. مردم او را دوست می داشتند و «پدر» می خواندنش. ما نیز می توانیم بدان ببالیم كه نخستین مرد بزرگ آریایی كه سرگذشت اش بر تاریح روشن است، صفاتی چنان عالی و درخشان داشته است.

ژنرال سرپرسی سایكس بعد از دیدار از آرامگاه كوروش بزرگ:
من خود سه بار از این آرامگاه دیدن كرده ام و توانسته ام اندك تعمیری نیز در آن چا بكنم و در هر سه بار این نكته را یادآورده شده ام كه زیارت آرامگاه كوروش، پادشاه بزرگ و شاهنشاه جهان امتیاز كوچكی نیست و من بسی خوشبخت بوده ام كه به چنین افتخاری دست یافته ام. به راستی من در گمانم كه آیا برای مردم آریائی(هندو اروپایی) هیچ بنای دیگری هست كه از آرامگاه بنیان گذار دولت پارس و ایران ارجمندتر و مهم تر باشد.

افلاطون:
پارسیان در زمان شاهنشاهی كوروش اندازه میان بردگی و آزادگی را نگاه می داشتند. از این رو نخست خود آزاد شدند و سپس سرور بسیاری از ملت های جهان شدند. در زمان كوروش بزرگ فرمانروایان به زیردستان خود آزادی می دادند و آنان را به رعایت قوانین انسان دوستانه و برابری ها راهنمایی می كردند. مردمان رابطه خوبی با پادشاهان خود داشتند. از این رو در موقع خطر به یاری آنان می شتافتند و در جنگ ها شركت می كردند و آزادی و مهرورزی و رعایت حقوق اجتماعی به زیبایی انجام می گرفت.

هرودوت- تاریخ هرودوت:
کوروش پادشاهی بود ساده، جفا کش، بسیار عالی همت، شجاع و در فنون جنگ ماهر، که ایالت کوچک فارس را یک مملکت بزرگ نمود. مهربان بود و با رعایا سلکوک مشفقانه و پدرانه می نمود. بخشنده، خوشمزاج و مودب بود و از حالت رعیت آگاهی داشت.”
هیچ پارسی یافت نمی شد كه بتواند خود را با كوروش مقایسه كند. از این رو من كتابم را درباره ایران و یونان نوشتم تا كردارهای شگفت انگیز و بزرگ این دو ملت عظیم هیچ گاه به فراموشی سپرده نشود.
كوروش سرداری بزرگ بود. در زمان او ایرانیان از آزادی برخوردار بودند و بر بسیاری از ملت های دیگر فرمانروایی می نمودند. سربازان او پیوسته برای وی آماده جانفشانی بودند و بخاطر او از هر خطری استقبال می كردند.
هنگام پادشاهی کوروش و کمبوجیه قانونی راجع به باج و مالیات وضع نگردیده بود، بلکه مردمان هدایا می آوردند. تحمیل باج و مالیات در زمان داریوش معمول گردید، لذا پارسیان می گفتند که داریوش تاجر، کمبوجیه آقا و کوروش پدر بود. اولین را به آن جهت که سود طلب بود، دومین را چون سختگیر و با نخوت بود و سومین (کوروش) را به واسطه اینکه ملایم و رئوف بود و همیشه خیر و خوبی ملت را هدف قرار می داد، پدر می خواندند.”

پروفسور گیریشمن- ایران از آغاز تا اسلام:
كمتر پادشاهی است كه پس از خود چنین نام نیكی باقی گذاشته باشد. كوروش سرداری بزرگ و نیكخواه بود. او آن قدر خردمند بود كه هر زمانی كشور تازه ای را تسخیر می كرد به آن ها آزادی مذهب می داد و فرمانروای جدید را از میان بومیان آن سرزمین انتخاب می نمود. او شهرها را ویران نمی كرد و قتل عام و كشتار نمی كرد. ایرانیان كوروش را پدر و یونانیان كه سرزمینشان به وسیله ی كوروش تسخیر شده بود وی را سرور و قانون گذار می نامیدند و یهودیان او را مسیح خداوند می خواندند.

كنت دوگوبینو سفیر اسبق فرانسه در تهران(مورخ فرانسوی):
تاكنون هیچ انسانی موفق نشده است اثری را كه كوروش در تاریخ جهان باقی گذاشت، در افكار میلیون ها مردم جهان بوجود آورد. من اذعان می دارم كه اسكندر و سزار و كوروش كه سه مرد اول جهان شده اند، كوروش در صدر آن ها قرار دارد و تاكنون در جهان كسی به وجود نیامده است كه بتواند با او برابری كند و او همانطور كه در كتاب های ما آمده است مسیح خداوند است. قوانینی كه او صادر كرد كه در تاریخ آن زمان كه انسان ها به راحتی قربانی خدایان می شدند بی سابقه بود.

هارولد لمب دانشمند آمریكایی:
در شاهنشاهی ایران باستان كه كوروش سمبل آنان است، آریایی ها درتاجگذاری به كردار نیك- گفتار نیك- پندار نیك سوگند یاد می كردند كه طرفدار ملت و كشورشان باشند كه این امر در صدها نبرد آنان به وضوح دیده می شود كه خود شاهنشاه در راس ارتش به سوی دشمن برای حفظ كیان كشورشان می تاخته است.

گزنفون مورخ بزرگ یونانی:
او سطوت و رعب خود را در تمام روی زمین انتشار داد، بطوری که همه را مات و مبهوت ساخت. حتی یکنفر هم جرات نداشت که از حکم او سرپیچی کند و نیز توانست دل مردمان را طوری برخود کند که همه میخواستند جز اراده او، کسی بر آنها حکومت نکند.
ما در این باره فكر كردیم كه چرا كوروش به این اندازه برای فرمانروایی عادل مردمان ساخته شده بود. سه دلیل برایش پیدا كردیم. نخست نژاد اصیل آریایی او و بعد استعداد طبیعی و سپس نبوغ پرورش او از كودكی بوده است.
كوروش نابغه ای بزرگ، انسانی والامنش، صلح طلب و نیك منش بود. او دوست انسان ها و طالب علم و حكمت و راستی بود. كوروش عقیده داشت پیروزی بر كشوری این حق را به كشور فاتح نمی دهد تا هر تجاوز و كار غیر انسانی را مرتكب شود. كوروش برای دفاع از كشورش كه هر ساله مورد تاخت و تاز بیگانگان قرار می گرفت امپراطوری قدرتمند و انسانی را پایه گذاشت كه سابقه نداشت. او در نبردها آتش جنگ را متوجه كشاورزان و افراد عام كشور نمی كرد. او ملت های ملغوب را شیفته خود كرد به صورتی كه اقوام شكست خورده كه كوروش آنان را از دست پادشاهان خودكامه نجات داده بود، او را خداوندگار می نامیدند. او برترین مرد تاریخ، بزرگترین، بخشنده ترین، پاك دل ترین انسان تا این زمان بود.

كنت دوگوبینو فرانسوی- ایران باستان:
شاهنشاهی كوروش هیچگاه در عالم نظیر نداشت. او به راستی یك مسیح بود زیرا به جرات می توان گفت كه تقدیر او را چنین برای مردمان آفرید تا برتر از همه جهان آن روز خود باشد.

نیكلای دمشقی:
كوروش شاهنشاه پارسیان در فلسفه بیش از هركس دیگر آگاهی داشت. این دانش را نزد مغان زرتشتی آموخته بود.

پروفسور كریستین سن ایران شناس و استاد زبان اوستایی و پهلوی:
شاهنشاه كوروش بزرگ نمونه یك پادشاه جوانمرد بوده است. این صفات برجسته اخلاقی او در روابط سیاسی اش دیده می شده است. در قوانین او احترام به حقوق ملت های دیگر و فرستادگان كشورهای دیگر وجود داشته است و سرلوحه دولتش بوده كه این قوانین امروز بین الملل نام گرفته است.

ویل دورانت- تاریخ تمدن ویل دورانت:
كوروش از افرادی بوده كه برای فرمانروایی آفریده شده بود. به گفته امرسون همه از وجود او شاد بودند. روش او در كشورگشایی حیرت انگیز بود. او با شكست خوردگان با جوانمردی و بزرگواری برخورد می نمود. به همین دلیل یونانیان كه دشمن ایران بودند نتوانستند از آن بگذرند و درباره او داستان های بیشماری نوشته اند و او را بزرگترین جهان قهرمان پیش از اسكندر می نامیدند. او كرزوس را پس از شكست از سوختن در میان هیزم های آتش نجات داد و بزرگش داشت و او را مشاور خود ساخت و یهودیان دربند را آزاد نمود. كوروش سرداری بود كه بیش از هر پادشاه دیگری در آن زمان محبوبیت داشت و پایه های شاهنشاهی اش را بر سخاوت و جوانمردی بنیان گذاشت.

ريچارد فراي:
یک صفت دوران حکومت کوروش همانا اشتیاق به فراخوی ها و سنت های مردم فرودست و فرمانبر شاهنشاهی و سپاسداری دین و رسم های ایشان و میل به آفریدن یک شاهنشاهی آمیخته و بی تعصب بود. صفت دیگرش ادامه سازمانها و سنت های شاهان گذشته یعنی مادها بود. با این تفاوت که فقط کوروش جانشین استیاک گشته بود. چرا که بیگانگان شاهنشاهی هخامنشیان را همان شاهنشاهی مادی و پارسی می دانستند.”

پلوتارك:
اسکندر پس از حمله و خواند این جملات بسیار متاثر شد و چون دید که درب آرامگاه کوروش را گشوده اند و تمام اشیاء گرانبهایی را که با او دفن شده است ربوده اند، دستور داد تا مرتکب را بکشند.”

كلمان هوار- تمدن ایرانی:
كوروش بزرگ در سال 550 قبل از میلاد بر تخت پادشاهی ایران نشست. وی با فتوحاتی ناگهانی و شگفت انگیز امپراطوری پهناوری را از خود به جای گذاشت كه تا آن روزگار كسی به دنیا ندیده بود. كوروش سرداری بزرگ و سرآمد دنیای آن روزگار بود. او اقوام مختلف را مطیع خود ساخت. او اولین دولت مقتدر و منظم را در جهان پایه ریزی كرد. برای احترام به مردمان كشورهای دیگر معابدشان را بازسازی كرد. او پیرو دین یكتاپرستی زرتشت بود ولی به هیچ عنوان دین خود را بر ملل مغلوب تحمیل نكرد.

مولانا ابوالكلام احمد آزاد فیلسوف هندی:
كوروش همان ذوالقرنین قرآن است. او پیامبر ایران بود زیرا انسانیت و منش و كردار نیك را به مردم ایران و جهان هدیه داد.

اخلیوس(آشیل) شاعر نامدار یونانی- تراژدی پارسه:
كوروش یك تن فانی سعادتمند بود. او به ملل گوناگون خود آرامش بخشید. خدایان او را دوست داشتند. او دارای عقلی سرشار از بزرگی بود.