اهورامزدا

در سال 1963 میلادی در جریان بازسازی یک خانه در شهر درینکویو در مرکز ترکیه امروزی، کشف بزرگی صورت گرفت. در آن زمان یک تن از اهالی به طور اتفاقی معبری را پیدا کرد که به یک شهر باستانی هزاران ساله می رسید. این شهر تا عمق دویست و هشتاد فیتی (تقریبا 85 متر زیر زمین) در دل کوه امتداد دارد و بیش از بیست هزار تن سکنه را در خود جای می دهد.

آنچه در ارتباط با این شهر باستانی اهمیت دارد تنها قدمت آن نیست بلکه فناوری های به کار رفته برای ساخت آن است. برخی کارشناسان این شهر باستانی را از نظر اهمیت با بزرگترین اهرام جیزه مقایسه می کنند. به همین علت هم پرسشهای اساسی درباره ماهیت شهر وجود دارد از جمله اینکه شهری به این عظمت چگونه و به دستور چه کسی ساخته شده و چه میزان قدمت دارد و اساسا هدف از ساخت چنین بنایی در دل زمین چیست؟

برخی محققین باور دارند که زمان ساخت این شهر مربوط به هشتصد سال پیش از میلاد مسیح و ساخته اقوام تروی است که در آن زمان در این ناحیه زندگی می کردند. برخی هم اعتقاد دارند این شهر را هیتی ها ساختند که پیش از مردم تروا در آن منطقه بودند. اما بسیاری از دانشمندان همچو پروفسور عمر دمیر، باستانشناس ارشد درینکویو، قدمت بخش باستانی شهر را بسیار قدیمی تر و مربوط به دوران یخبندان (9000 تا 9500 سال پیش از میلاد) می دانند.

در متون مقدس زرتشتیان و در بخش دوم وندیداد داستانی کاملا مشابه وجود دارد که اهورامزدا نوع بشر را از یک فاجعه طبیعی در جهان نجات می دهد. و این موضوع بسیاری را متقاعد می کند که درینکویو همان شهر اساطیر ایرانی است.

پیامبر بزرگ ییما (یا همان جمشید) به دستور اهورا مزدا پناهگاه زیر زمینی مشابه درینکویو می سازد. بر طبق این روایت جمشید پناهگاه چند طبقه زیر زمینی خود را برای نجات حیوانات و مردم در عصر یخبندان بنا می کند. به گفته دانشمندان آخرین دوران یخبندان در حدود 18000 پیش آغازشد و تا حدود ده هزار سال پیش از میلاد ادامه داشت. بنابر این اگر درینتکیو همان پناهگاه زیر زمینی عصر یخبندان باشد احتمالا هزاران سال قدمت دارد. مشکل اساسی این تخمینها در این است که درونکویو از سنگ ساخته شده و بنابر این نمی توان بر روی اجزا آن تست کربن انجام داد تا قدمت دقیق یا حتی تقریبی آن را معلوم کرد و به همین علت هرگونه اظهارنظری هم در اینباره صرفا بر پایه شواهد موجود است.

کانال تلویزیونی تاریخ یا «هیستوری چنل» هم در اینباره مستندی دارد و این مجموعه را به اساطیر زرتشتیان نسبت می دهد. قسمتی از این فیلم را می توانید در سایت یوتوب ببینید.

اگر امکان دسترسی به ویدیو ندارید، نشانی صفحه کلیپ را در اینجا بگذارید و آن را دانلود کنید.

درینکویو و کورش پرستان

با اینحال هستند کسانی هم که ساخت کل مجموعه را به کورش پرستان نسبت می دهند. برای نمونه آقای رضا مرادی غیاث آبادی – که بعد از مرحوم کردان دکترایش را از سطل آشغال گرفته و نوشته های مردم را جعل (و البته گاهی هم سرقت) می کند – چنین عقیده دارد:

راست و ناراست را با ترفندهایی که انصافاً در تخصص کورش‌پرستان آریانژاد و معدودی از زرتشتیان دروغگو و حقه‌باز است به هم بافته‌اند و یک تصویر اهورامزدا را هم با مونتاژ مضحکی در وسط یک مجلس کاشیکاری چسبانده‌‌اند تا این افتخار درخشان ایران باستان و دین بهی زرتشتی را خوراک عده‌ای احمق کنند که بزنم به تخته کم هم نیستند.

درباره آن تصویری که با مونتاژ مضحکی اهورا مزدا را به کاشی چسباندند، در دقیقه 3.44 ویدیویی که در بالا پیوند دادم تصویر مونتاژی دیده می شود که احتمالا کار کارِ کورش پرستان کانال هیستوری باشد. البته به آقای غیاث آبادی توصیه می کنم علاوه بر اینکه به تخته میزند، یک دور هم برای خودش اسپند دود کند چون بعید می دانم در تمام وب فارسی کسی پیدا شود که به سفاهت رضا غیاث آبادی باشد.