احسان 说:

مطلب دیگری هست که مابلم بیان کنم. امثال آقای نیما اکبرپور و رضا مرادی غیاث آبادی را نمی توان در یک دسته گنجاند. و امثال این دو را نمی توان با پورپیرار یکی کرد. با شناختی که من دارم آن دو تای اول عقده هایی متفاوت دارند و در نادانی غوطه ورند، در حالی که آن پورپیرار، که ویراستار کتاب از زبان داریوش نوشته دکتر رجبی است آدم بی سوادی نیست. این را به نقل مستقیم از خود دکتر رجبی می گویم، در زمانی که ایشان در کشاکش دادگاه اش با پورپیرار بود. (نوروز 86، از طریق یکی از دوستان تلفنی جویای حالشان شدم و برای تسلی خودم از “پورپیرار بی سواد” سراغ گرفتم و دکتر در جوابم آنگونه پاسخ داد).
باری، تصور می کنم باید بین همه اینان تفاوت قائل شد. بدان جهت که در میان دوستان من هستند کسانی که در برزخ هویتی قرار دارند. هستند کسانی که با توهمات افراطی بشر دوستانه و از سر نادانی به دنبال اثبات بی ارزشی هویت ملی هستند و من با خساب آنچه از نیما اکبرپور هویداست، او را در این دسته می گنجانم. شخصاً از این افراد تعدادی در خور توجه در میان دوستان و آشنایان سراغ دارم. آنچه به نظر من ضروری است توضیح اهمیت وجود دیدگاه های ملی گرایانه است، از این دیدگاه که توهم عدم وجود مرزهای فرهنگی و جغرافیایی سرابی بس ناپایدار است. کسانی که در خارج از ایران، به خصوص در اروپا زندگی کرده اند بر لزوم تاکید بر هویت ملی واقفند. بسیاری متوهمانه تصور می کنند افتخار و تاکیید بر هویت ایرانی مصداق نژادپرستی است، یا زمانی که کوچکترین اتفاقات اجتماعی مانند توچال را می بینند آن را ناهنجاری مختص جامعه ایرانی تصور می کنند. من شخصاً چنین رفتارهایی را در همه اروپا دیده ام، حتی در سوییس.
برخی موارد ریشه در اتفاقات تاریخی معاصر دارد مانند جنگ هشت ساله. چطور؟ شاهد بودم که دوستی از یک دوست ایتالیایی پرسید چرا شما ایتالیایی ها همیشه یخچال های تان خالی است؟ او با پررویی جواب داد: “چون برای ما ایتالیایی ها مدت ها از دوران جنگ می گذرد و فروشگاه ها همیشه پر هستند!” حق با اوست، اما کنایه نیشدارش مبین حس درونی اوست نسبت به ایرانیان. این حس در همه نوع و نژاد از اروپاییان دیده می شود و در ملیت های ضعیف تر مثل آلبانی ها و رومانی ها با وضوح بیشتری ابراز می شود.
در موارد بسیاری شاهد حرف ها و کنایه های نژادپرستانه اروپاییان بودم. هویت ملی غیر قابل تغییر است. حتی از نام و نام خانوادگی هم چسبیدنی تر است. اولین سوالی است که یک خارجی می پرسد. کجایی هستی؟ و اولین سوالی است که خود ما از یک خارجی می پرسیم. حال اگر برخی اصرار بر تخریب خود دارند از خانواده شان مایه بگذارند، نه از میهن مشترک ما!
خلاصه کلام که تصور می کنم دوستانی مانند شما که هویت ملی را جدی می گیرید، و بسیار جای ارج و سپاس و آفرین هست بر کوشش و همت شما جنابان ، چندی هم در خصوص چرایی بایستگی هویت ملی قلم بزنید. اگر چنین کرده اید بگزارید بر حساب بی اطلاعی من.

دوست قدیمی 说:

درود دوست عزیز
یک ای-میل دیگر برای شما از اینجا نوشتم..نمیدانم چقدر این ای-میل پایدار خواهد بود..
获胜