هر زمان ستم و تعدی در جامعه ای سنت شود؛ آنگاه دامن همه ی اقشار را می گیرد و به یک گروه محدود نمی ماند؛ کما اینکه در ایران محدود نمانده. افغان ستیزی در جامعه ی ایران بصورت پدیده ی متداول و روزمره درآمده و متاسفانه مردم عادی هم اعتراضی نمی کنند. در جمهوری اسلامی غربیان فاسد و منحط قلمداد می شوند؛ یعنی واجد همان خصایصی هستند که در خود مملکت تحت اداره ی ملایان به وفور وجود دارد. یهودیان و مسیحیان و غیر مسلمانان شبهه انسان و نیمه شهروند هستند؛ بهاییان اساسا آدم محسوب نمی شوند و بی خدایان و دگر اندیشان مهدور الدم اند. در این میانه افغان ها را هم با عناوین مختلف تحقیر می کنند. گوبا دیواری کوتاه تر از دیوار این همسایه شرقی بر عقده گشایی پیدا نکردند.

مدرسه برای کودکان افغان

طی سی و سه سالی که از عمر نظام اسلامی گذشت، دشمنی و کینه توزی نظام نسبت به کشور اسراییل به عنوان اصل محوری و لایتغیر داکترین سیاست خارجی ایران، اسباب مخاطرات و گرفتاریهای فراوانی برای ملت ایران شد. در واقع هیچکس نمی تواند انکار کند، جمهوری اسلامی – که مدعی دفاع از حقوق مردم«فلسطین» و دیگر مسلمانان جهان است – در تمام این سالها برای دفاع از گروههای فلسطینی رودروی اسراییل و حامیان این کشور – که در مراکز بزرگ قدرت و ثروت جهان حضور دارند – قرار گرفت و هزینه های هنگفت آن را هم بر ملت ایران هموار کرد.

این رویارویی همواره با عنوان دفاع از حقوق مسلمانان ستمدیده فلسطین انجام می شود؛ اما رفتار نظام اسلامی در مواجه با دیگر مسلمانان از جمله مردم مسلمان افغانستان تردیدهای جدی در اهداف نظام و ادعای ظلم ستیزی سران آن ایجاد می کند.