鲁霍拉·塔瓦纳. 图像源: executioniniran.blogspot.com

在几乎所有国家的国际法和刑法典中都有一条规则，即法律面前人人平等的规则。 (法律面前人人平等) 说. 这也是在 《世界人权宣言》第7条 有人说，伊斯兰共和国也是签署国。. 根据这一规则，法律面前人人平等。.

穆斯林对其宗教领袖的叙述也表明，他们承认法律面前人人平等的规则。. 例如，第一位什叶派伊玛目伊玛目阿里的著名圣训表明，他愿意在哈里发时期与原告平起平坐，当他与犹太人就拥有战甲发生法律纠纷时，他愿意与原告平坐并服从法院裁决，法院裁决投票支持另一方。. 或者伊斯兰教的先知愿意对一个声称错误地鞭打他的人进行鞭打，这是圣训吗？. 我在这里的目的不是要调查这些叙述的真实性或不准确性，而只是要考虑穆斯林的宗教信仰。.

متاسفانه این موضوع ساده برای بسیار از ما قابل درک نیست که خوبی یا بدی یک عمل به ذات آن مربوط است؛ نه به کسانی که موضوع آن هستند. در کشور ما دو ماه از سال رسما عزاداری برگزار می شود صرفا به این به علت که عده ای باوردارند، چهارده قرن پیش، امام سومشان به طرز ناجوانمردانه به قتل رسید. اما همین گروه از درک ناجوانمردانه ترین و زشت ترین انواع جرایم در دوران کنونی عاجزند. یا مثلا یک دهه عزاداری فاطمیه برگزار می کنند چون معتقدند هزار و چهارصد سال پیش، پهلوی دختر پیامبر اسلام بطور ظالمانه ای شکافته شده و وی به قتل رسید؛ اما خودشان رفتاری به مراتب زشت تر را در خیابان با وانت نیروی انتظامی و با عبور از روی مردم عادی مرتکب می شوند. در همه این موارد فرض نادرست بر این است که زشتی جنایت به شان قربانی مربوط است و نه ذات عمل.

اخیرا شعبه ی پنجم دادگاه کیفری خراسان شخصی به نام روح الله توانا را به جرم فحاشی به پیامبر اسلام و علی خامنه ای به اعدام محکوم کرده. در قوانین جزایی ایران مجازاتی به نام «اعدام برای فحش دادن» تعریف نشده؛ مثلا اگر روح الله توانا همان فحش ها را که به علی خامنه ای داده به یک شهروند ساده می داد نه تنها او را اعدام نمی کردند بلکه زندانی هم نمی شد. پس چه چیز باعث شده که یک عمل یکسان فحاشی در یکجا مجازات اعدام به همراه داشته باشد و در جای دیگر کوچکترین مجازاتی در پی نداشته باشد؟ آیا جز این است که شان کسانی که موضوع جرم هستند–اگر اساسا فحاشی جرم محسوب شود–در صدور حکم قانونی متهم لحاظ شده؟ اگر چنین باشد آیا جز این است که دادگاه یکی از پایه ای ترین اصول حقوقی جهان را نادیده گرفته؟ به اینکار البته دورویی (hypocrisy) 他们还说. اما فرض کنیم قاعده ای به نام برابری در برابر قانون وجود ندارد و شان افرادی که موضوع قانون هستند در تعیین اندازه جرم موثر است. در این صورت دیگر عمل جرم–در اینجا فحاشی–ملاک صدور حکم قانونی نیست؛ بلکه این تفاوت در شان و جایگاه افراد است که میزان جرم را معلوم می کند. از آنجایی که اختلاف در شان افراد از پیش معلوم شده؛ اساسا چنین محکومیتی دلیل عقلانی و منطقی نمی تواند داشته باشد. مثلا روح الله توانا نمی توانسته در زمان ارتکاب جرم تصمیم بگیرد که پیامبر اسلام نباشد و روح الله توانا باشد؛ بلکه این قاضی است که حتی پیش از بررسی پرونده جایگاه دو طرف را معلوم می کند. چنین حکمی تابع جبر است تا اختیار.

به خاطر دارم زمانی در مدرسه ی ابتدایی به ما یاد داده بودند که اگر کسی فحش داد، حق ندارید او را با لگد بزنید؛ بلکه نهایتا شما هم می توانید به او فحش دهید و اگر کسی خواست کتکتان بزند؛ آنوقت می توانید از خودتان دفاع کنید. شاید لازم باشد اولیای مدرسه این قانون ساده را به قضات جمهوری اسلامی هم آموزش دهند که اگر کسی فحش داد نهایت کاری که می توانید بکنید این است که فحش اش را به خودش بازگردانید و اگر کسی لگدتان زد، لگدش بزنید؛ اما کاری که هیچوقت نباید بکنید اینکه اگر کسی فحش داد، اعدامش کنید.