Ces jours-ci, rares sont ceux qui n’ont pas entendu parler de la destruction imminente de la statue d’Ariobarzan à Yasuj. Qu’il n’y a pas de problèmes religieux de la queue.

Suite à cette décision stratégique de l’IRGC, un groupe de jeunes Yasuji a fait le tour de la statue pour montrer leur opposition à l’histoire et à l’identité nationale de notre pays, qui diffusait des images de l’événement sur Internet, ce qui a encouragé et encouragé d’autres de leurs compatriotes, et malheureusement un groupe qui ne pouvait probablement pas voir l’empathie des Iraniens et poursuivi d’autres objectifs politiques, n’est pas revenu sur la nouvelle histoire d’Ariobarzan, très révolutionnaire. 2019-05-05 09:00

Malheureusement, le site « Lor » ou « Lauer », qui publie de temps en temps des articles entifferentiarian, a été publié Une histoire déformée sur les antécédents et l’identité d’ArioBarzanElle a montré que, dans la situation actuelle, la question de la contrefaçon ethnique ne devrait pas se limiter aux groupes pan turkmènes ou pankur kurdes.

Ces thenicistes norsidistes devraient considérer les pan turkmènes Au moins 80 ans de faux historique Et en reprenant de vastes installations gouvernementales et en profitant de toutes leurs capacités, honneur et forces, ils sont finalement devenus le ridicule et clownesque des médias internet, un groupe qui n’a pas ces dollars de pétrole à Bakou et les gouvernements d’Ankara et de Tel Aviv; Et l’intégrité territoriale de notre pays est lente, mais en raison de l’incompétence du système au pouvoir dans le pays et de la période sombre qui a frappé les Iraniens, cette ligne de patrie devrait également être sacrifiée comme un bastion fort et intégré des amis de l’Iran dans la voie de l’Iran, et donc toute cause de division et de division devrait être asséchée des racines dès que possible.

در مقاله ی منتشر شده در سایت لوور چنین می خوانیم:

تحریف هویت یک قهرمان مهلک‌تر از تخریب مجسمه اوست / À propos d’Ariobarzene Lor

آریوبرزن سردار ارتش شاهنشاهی هخامنشی نبود. در واقع آریوبرزن از دلاوران محلی بود که سنخیتی هم با ارتش شاهنشاهی نداشته. آریوبرزن از جنگجویان اوکسین بود، اوکسین‌ها طایفه‌ای از مردم لر در قدیم بوده، که بازماندگان‌شان امروزه با نام لر بزرگ شناخته می‌شوند و سکونتگاه‌شان کوه‌های بختیاری و کهگليویه و بویراحمد امروزی بود.

گویا چند هفته ای است که برخی از سران و مسئولین کشوری و لشگری بحث و جدل راه انداخته اند که مجسمه آریو برزن باید از میدان شهر یاسوج برداشته شود. عده ی زیادی با این قضیه مخالفند و مطالب زیادی را در این مدت در مخالفت با این طرح بر روی فضای مجازی منتشر کردند،

اما متاسفانه اگر عده ای قصد دارند تندیس ایشان را تخریب کنند، مخالفان که به ظاهر قصد دارند آریو برزن را تجلیل کنند هویتش را تخریب می کنند و چه بسا دومی هزار بار از اولی بدتر است، یک تندیس فقط یک تصویر و یک نشان است، اما هویت یک قهرمان همه چیز اوست. پس در این مقاله قصد دارم هویت واقعی این قهرمان لر را یاد آور شوم و به بعضی از نقاط ابهام پاسخی داده باشم. چند ماه پیش هم یعنی قبل از اینکه این اتفاقات پیش بیاید مقاله ی مشابه ای را با همین مضمون در نشریه لور نوشتم که بد نیست خوانندگان به آن مقاله هم نظری بیفکنند.

متاسفانه هویت و آرمان آریو برزن توسط تاریخدانان مغرض بخصوص در دوران پهلوی تحریف شده است. حکومت پهلوی که سعی داشت همه ی قهرمانان تاریخ کشور را به نوعی با اندیشه های سلطنت طلبانه تطابق دهد چاینگونه تحریفات را با حمایت از تاریخنویسان و دست بقلمان درباری و وابسته به دربار انجام میداد.

آریو برزن سردار ارتش شاهنشاهی هخامنشی نبود. پس که بود؟ جواب دادن به این سوال زیاد سخت نیست، در واقع آریو برزن از دلاوران محلی بود که سنخیتی هم با ارتش شاهنشاهی نداشته. آریو برزن از جنگجویان اوکسین بود، اوکسین ها طایفه ای از مردم لر در قدیم بوده، که بازماندگانشان امروزه با نام لر بزرگ شناخته می شوند و سکونتگاهشان کوه های بختیاری و کهگلویه و بویر احمد امروزی بوده. در واقع از اتحاد و ادغام طوایف عیلامی، کاسیت و عده ای از آریایی هایی که از بقیه آریایی ها جدا شده بودند و به میان اینها آمده بودند و چند طایفه دیگر یک قوم واحد شکل گرفت که امروزه به نام لر آن را می شناسیم، و در قدیم عمده ی آنها با نام اوکسین ها شناخته می شدند، که به داشتن جنگجویان و دلاوران سر سخت شهرت داشته اند. در حقیقت نام اوکسی ها امروزه در نامجای بعضی از طوایف لر بزرگ بجا مانده، مانند اوسیوند که مختصر شده ی اوکسیوند می باشد. اینان غالبا در ارتش شاهنشاهی هخامنشی نبوده اند، اما بصورت قراردادی در بعضی از جنگ ها ارتش هخامنشی را بطور مستقل همراهی میکردند. اینان در برهه های خاصی از زمان در مقابل هخامنشیان بخصوص داریوش قیام کردند و مشکلاتی را حتی برای آنها ایجاد کردند. پس آنگونه که برخی او را سردار هخامنشی میدانند اشتباهی محض است و هیچ تاریخدان حقیقت جویی آن را جدی نمی گیرد. حتی نام حقیقی آریو برزن ، آریو برزن نبوده و بعدها چنین نامی را بر روی وی نهادند. چرا که مکتوب تاریخی خاصی درباره وی نیست و اندک نوشته ها هم از یونانیان است، اصولا هویت واقعی چنین اشخاصی را باید در میان قومشان و سیره ی هموندانشان جستجو کرد. در حقیقت اگر به تاریخ قوم لر نظری بیفکنیم می بینیم که هموندان آریو برزن هیچگاه سلطنت طلب نبوده اند که بخواهند برای دفاع از یک سلطنت و یک تاج آنگونه که تاریخنویسان به ظاهر ایراندوست( بخوانید سلطنت طلبان شاه پرست) می گویند قیام کنند.

نکته ی قابل توجه دیگر این است که جنگ نامنظم و چریکی در آن زمان در ارتش شاهنشاهی هخامنشیان مرسوم نبوده و استفاده نمی شده، و تنها در میان کوه نشینان اوکسین یعنی لر بزرگ مرسوم بوده که حتی بارها با اتکا به همین شیوه برای هخامنشیان دردسرهایی را ایجاد کرده بودند، بخصوص در دوران داریوش که ندای استقلال سر داده بودند و داریوش به سرکوب اینان پرداخت. آریو برزن و یارانش به جنگ چریکی و نامنظم و صد البته به عوارض زمین کوهستانهای منطقه کوهگلویه و بویراحمد کاملا مسلط بوده اند امری که در توان سرداران لشگر شاهنشاهی هخامنشی نبوده و تنها در توان جنگجویان محلی لر بوده. پس کاملا قابل پذیرش است که آریو برزن از مردم لر بوده و از سرداران ارتش هخامنشی هم نبوده.

اما هدف آریو برزن چه بوده است؟ آیا هدفش دفاع از سلطنت طاغوتی هخامنشی بوده؟ خیر اینگونه نبوده. مردم لر از دیر باز تا کنون هیچگاه طاغوت پرست نبوده اند و شاه و تاج شاهیش را چیز مقدس نمی دیده اند که بخواهند برای حفظش جانفشانی بکنند. هر گاه به جان و مال و ناموس و شرفشان تعرض میشده قیام میکرده اند، همانگونه که کی لهراس( که وارث بر حق آریو برزن است) در مقابل رژیم پهلوی و ارتش رضا خان ایستادند، پس می بینیم که برای اینها یونانی و ایرانی و هخامنشی و مقدونی و…. مطرح نبوده، شرافت انسانی در میان بوده. اما زمانی که مسلمین به این کشور حمله می کنند، هیچ قیامی توسط مردم لر نمی بینیم، چون تیغ تیز اسلام بطرف اشراف و شاهنشاهیان بوده نه مردم زحمتکش لر. پس اینکه بگوییم آریو برزن برای آرمان های پوچی چون دفاع از امپراتوری و … قیام کرده در حق وی جفای بزرگی کرده ایم. آریو برزن برای دفاع از انسانهای بیگناهی قیام کرد که قربانی خشم و کینه ای میشدند که مصوبش زیاده خواهی های همین امپراطوران چه از نوع یونانیش چه از نوع هخامنشیش بودند. در زمان قیام آریو برزن سپاه هخامنشی از هم پاشیده بود و شاه و سردارانش همگی فراری شده بودند، در اینجا کسی قیام می کند که تفکرش، ایدئولوژیش و همه چیزش با آنها فرق می کند چرا که اگر مثل آنها بود او هم همراهشان فرار میکرد. پس می بینیم چیزی فراتر از شاه پرستی و خاک پرستی که عقیده ی رایج ارتشیان و سرداران امپراتوری هاست در دل او و یارانش بوده.

بسیار مهم است که ما هویت این قهرمانان را بدرستی تعریف کنیم، چرا که اگر بشکل صحیح تعریف شود دیگر هیچ دلیلی وجود ندارد تا برخی از افراد دستور به تخریب آن بدهند. چرا که آنها که دستور اینچنینی می دهند هویت و هدف واقعی این قهرمان لر تبار برایشان جا نیفتاده و شناختشان از ایشان منحصر به همان نوشته های دروغین قلم بدستان سلطنت طلب می باشد. امید است که تمامی نویسندگان و پژوهندگان لر در زمینه های اینچنینی کم کاری نکنند و این قهرمانشان را بشکل صحیح به دیگران بشناسانند تا از این پس شاهد این نباشیم که عده ای سودجو اینچنین مغرضانه با تحریف و نوشتن تاریخ های من در آوردی از قهرمانان لر استفاده ابزاری کنند.

نویسنده برای تمام این خزعبلات که سرهم کرده ،حتی یک خط هم رفرنس نداده! با این وضع جای تعجب ندارد اگر آریوبرزن را از مدافعان ولایت فقیه باستان تصور کنیم که در راه آرمانهای انقلاب علیه ظالمان حکومت ستمشاهی می جنگید

این البته سنت جدیدی نیست که هر چه از تاریخ مملکت نمی پسندند به دوران ستمشاهی و انقلاب اسلامی مربوط می کنند. این شیوه را پان ترکیستها هم با نهایت وقاحت در جهت اهداف تجزیه طلبانه شان پی می گیرند برخی از ایشان که در سمتهای دولتی و گاه پستهای کلیدی نظام اسلامی جا خوش کردند، هر آنچه از تاریخ مملکت را که باب طبعشان نباشد به پهلوی و عمال پهلوی نسبت می دهند و گروههایی را هم با توسل به این شیوه ی شیادی با خود همراه کردند؛ غافل از اینکه سلسله پهلوی هر چه که بود تنها قریب پنجاه سال بر ایران سلطنت کرد در صورتی که کشور ایران و مردمانش هزاران سال قدمت دارند

در پیرامون ریشه ی لرها در لغتنامه ی دهخدا از قول معجم البلدان آمده:

گروهی از اکراد در کوههای میان اصفهان و خوزستان و این نواحی بدیشان شناخته آید و بلاد لر خوانند و هم لرستان و لور گویند. رجوع به این دو کلمه شود. (Dictionnaire des pays )

خود واژه ی کرد هم معنای قومی ندارد و به کوچ نشینان ایرانی تبار گفته می شود و به همه ی این گروهها در گذشته «فرس قدیم» می گفتند

در زمینه ی ریشه اقوام ایرانی یک مقاله خوب در سایت آذرگشنسپ موجود است.

Shiel, Dame (Mary). Aperçus de la vie et des manières en Perse. Londres: John Murray, 1856.

The PERSIAN TRIBES The tribes are divided into three races-Toorks, Leks and Arabs. The first are the invaders from Toorkistan, who, from time ‘immemorial, have established themselves in Persia, and who still preserve their language. Les Leks forment les clans du sang persan véritable, tels que les Loors, Bekhtiaris Bekhtiaris. À eux pourrait être ajouté les Koords, en tant que membres de la famille perse; mais leur nombre dans les dominions du Shah sont relativement peu, la plus grande partie de cette population largement répandue étant attaché à la Turquie. Collectivement, les Koords sont si nombreux qu'ils pourraient être considérés comme une nation divisée en tribus distinctes. Qui sont les Leks, et qui sont les Koords? Cette enquête que je ne peux pas résoudre. Je n'ai jamais rencontré personne en Perse, anguille ou moolla, qui pourrait donner le moins d'élucidation de cette question. Tout ce qu'ils pouvaient dire, c'était, que ces deux races étaient Foors e kadeem,-old Persians. They both speak dialects the greater part of which is Persian, bearing a strong resemblance to the colloquial language of the present day, divested of its large Arabic mixture. These dialects are not perfectly alike, though it is said that Leks and Koords are able to comprehend each other. One would be disposed to consider them as belonging to the same stock,. did they not both disavow the connection. A Lek will- admettre qu'un Koord, comme lui-même, est un "vieux persan”(Foors-e-Qadim) mais il nie que les familles sont identiques, et un Koord voit la question sous le même jour.

در اینجا گفته شده است که لک‌ها، لرها، بختیاری‌ها و کردها جزو پارسیان اصیل هستند و مردمان ایران (چه ایل چه ملا و غیره) آنها را “Vieux sapins” میدانستند و خود این گروه‌ها نیز خود را فرس قدیم میدانستند.

پروفسور دایوید مکنزی در اینباره می گوید:

David Mackenzie: “If we take a leap forward to the Arab conquest we find that the name Kurd has taken a new meaning becoming practically synonmous with ‘nomad’, if nothing more pejorative” D.N. Mackenzie, “The Origin of Kurdish”, Transactions of Philological Society, 1961, PP 68-86

Traduire: اگر به حدود دوران گسترش امپراتوری اعراب نگاه کنیم، خواهیم یافت که عنوان کرد با رمه‌گر و کوچ‌گر دارای یک معنی است.

پس لرها هیچگاه آنطور که نویسنده ی این مقاله ادعا کرد، مردمی با ریشه های جدا از مردم ایران نبودند. در مورد پیشینه و تبار آریوبرزن در بخشی از مقاله ی شادروان پروفسور علیرضا شاپور شهبازی در سایت ایرانیکا چنین می خوانیم (نوشته های داخل قلاب در ترجمه از نویسنده این مقاله است ):

2. Son of the famous Artabazus and grandson of Pharnabazus, satrap of the Hellespontine Phrygia, and Apamā, (q.v.), daughter of Artaxerxes II (Arrian, Anabasis 3.18.3, 23.7 with [J.] Kaerst in Pauly-Wissowa, II, col. 883, no. 4; K. J. Beloch in Janus: Festschrift für Lehmann-Haupt, Vienna, 1921, PP. 8f.; H. Berve, Das Alexanderreich auf prosopographischer Grundlage, Munich, 1926, II, PP. 60, 82-83). Artabazus married (ca. 363 B.C.) a sister of the two mercenary commanders of Artaxerxes III, Memnon and Mentor of Rhodos (Diodorus 16.52.4; Q. Curtius 6.5.4, Plutarch, Alexandre 21; Beloch, loc. cit.; A. Brunt in Rivista di filologia e di istruzione classica 103, 1975, PP. 26f.), and she bore him ten daughters and eleven sons, among them Ariobarzanes (Diodorus, loc. cit.; Curtius 6.5.4 with Beloch, op. cit., PP. 9f.; Berve, op. cit., p. 60). They were educated in both Persian and Hellenic culture (Plutarch, loc. cit.; Beloch, loc. cit.; Berve, p. 60; F. Schachermeyer, Alexander der Grosse: das Problem seiner Persönlichkeit und seines Wirkens, Vienna, 1973, p. 133). They also spent several years at the court of Philip II of Macedonia, where Artabazus had taken refuge after falling out with Artaxerxes III in 352 B.C. (Diodorus, loc. cit; Curtius 5.9.1, 6.5.2), when Artabazus discovered Philip’s designs to invade Persia, he returned there with his family, was pardoned and enrolled among the closest companions of the Great King (Berve, PP. 83f.). His sons were given “the most distinguished commands in the armed forces” by Mentor, general of Artaxerxes on the coastal regions of Asia Minor (Diodorus, loc. cit.). Ariobarzanes then became governor of a part of Persis (Arrian, Anabasis 3.18.2, calls him “satrap” of Persis, but see below). His mother and an infant brother, Ilionus, were with the royal household at Damascus when Parmenion captured them just before the battle of Issus (Curtius 3.13.13; Berve, PP. 83f.).

آریو برزن، پسر ارتاباز و نوه ی فرناباز، ساتراپ فریگیه [بخشهایی از ترکیه کنونی که پیشتر یونانی نشین بود.م] Et[نوه ی] آپاما ،دختر اردشیر دوم[شاهنشاه هخامنشی].

ارتاباز با خواهر دو فرمانده مزدور [فرمانده یونانی .م ] اردشیر سوم ازدواج کرد و این زن برای او ده دختر و یازده پسر به دنیا آورد که آریوبرزن هم از جمله ایشان بود و این فرزندان با هر دو فرهنگ ایرانی و هلنیک پرورش داده شدند آنها همینطور سالهای زیادی در دربار فیلیپ دوم مقدونی [پدر اسکندر مقدونی.م] بسر بردند جایی که آرتاباز پس از نزاع با اردشیر سوم [شاهنشاه هخامنشی] به آنجا پناهنده شده بود.

زمانی که ارتاباز آگاه شد که فیلیپ قصد حمله به ایران دارد؛ [به ایران ]بازگشت و در زمره ی نزدیکترین اطرافیان شاهنشاه درآمد. پسران او توسط ژنرال بخش ساحلی اردشیر به برجسته ترین جایگاههای نظامی درآمدند سپس آریوبرزن به عنوان فرماندار بخش پارس(En persan” ساتراپ پارس”) گماشته شد. برادر کوچک او و مادرش همراه با خانواده ی سلطنتی بود زمانی که در دمشق اسیر بودند پیش از نبرد ایسوس[نبردی که در جنوب ترکیه کنونی میان قوای اسکندر مقدونی و داریوش سوم درگرفت].

همانطور که (از دیودوروس و پلوتارک) در این مقاله ی ایرانیکا آمد، آریوبرزن نه فقط سردار سپاه هخامنشی بوده بلکه عنوان ساتراپی داشته و ریشه ی تبار او هم به خانواده ی شاهی می رسد.

باز هم اینجا یک نمونه دیگر از تاریخ یونان باستان (PS 354)که این کتاب هم از یک پروفسور انگلیسی است اینجا هم مشخصا به منصب ساتراپی آریوبرزن اشاره شده است