رضا مرادی غیاث آبادی می گوید بر پایه کتیبه بیستون، داریوش هخامنشی سکاها را به دلایل مذهبی و نپرستیدن اهورا مزدا کشتار می کرد و اسرایشان را هم به رودخانه می انداخت؛ که البته این موضوع هم مانند اغلب ادعاهای اخیر وی حقیقت ندارد.

درباره آزادی مذهبی در دوران داریوش یک استاد مطالعات خاور نزدیک در دانشگاه میشیگان چنین می گوید:

.Nearly every scholar who has broached the subject views the religious policy of Darius as favorable to the gods of subject peoples

Bresciani says Darius I displayed tolerance and respect for the Egyptian province, as for the other provinces of the empire.

تقریبا تمامی محققین متفق القول اند که سیاست مذهبی داریوش بر پایه خوشامد خدایان مردم مد نظر بود. بریسایانی می گوید که داریوش یکم نسبت به مصریان بمانند دیگر بخشهای امپراتوری از خود احترام و مدارا نشان داد.

همینطور بر طبق تاریخ ایران چاپ کمبریج که از معتبرترین منابع مطالعه تاریخ ایران است، داریوش کوشش می کرد نظر موافق پیشوایان دینی مصری را جلب کند و با ایشان همانند دیگر ملل به مدارا و احترام رفتار می کرد. همین رفتار را از او درباره معبد اپولو سراغ داریم و به طور کلی داریوش به واسطه همین تسامح دینی همواره مورد توجه مورخین قرار دارد.

ایهود باراک و بنیامین نتانیاهو، وزیر دفاع و نخست وزیر اسرائیل

ایهود باراک، وزیر دفاع اسراییل، معتقد است که به گفته های مقامات جمهوری اسلامی نباید اعتماد کرد و به مذاکرات هسته ای ایران و غرب هم نباید خوش بین بود چون در میان مسلمانان سنت «تقیه» وجود دارد.

موضوع «تقیه» کردن مسلمانان نخستین باری نیست که توسط اسراییلی ها یا طرفدارانشان مطرح می شود. هفته پیش ادعای مشابهی در نیویورک تایمز هم منتشر شد و آقای باراک در گفتگو با کریستین امانپور هم مطلب مشابهی می گوید.

در مصاحبه امانپور و باراک، امانپور از او می پرسد که آیا تصور می کند فتوای خامنه ای ممکن است به خاتمه یافتن برنامه اتمی منجر شود؟ و او پاسخ می دهد « آیا شما درباره تقیه شنیده اید؟ تقیه سنتی است که به مسلمانان و علی الخصوص شیعیان اجازه می دهد به شرکایشان دروغ بگویند و آنها را گمراه کنند تا زمانی که به اهداف گروه، قبیله یا ملت برسند.»

کتابخانه ها و کتابسوزی در ایران

پیرامون کتابسوزی اعراب این نوشته را از من بخوانید. همینطور کتاب “دو قرن سکوت” و منابع مطلبی که در ادامه می آید و از اینجا نقل شده:

مدتها بود که موضوع کتاب سوزی و رفتار اعراب با فرهنگ ایران ذهنم را مشغول کرده بود، پس بر آن شدم که در این زمینه دست به تحقیق بزنم و سعی‌ نمودم که از منابع معتبر و با ذکر صفحه کتب بهره گیرم.از آسیبهای معنوی حمله اعراب هرچه نوشته و گفته شود کم است. پیرامون کشتار و چپاول ایرانیان در زمان حمله اعراب تاریخ نگاران معروف اعراب و ایرانی مانند : ابن خلدون , البلاذری , مسعودی , ابن هشام , ابن حزم , بلعمی , ثعالبی , شویس عدوی و… در کتابهای تاریخ نگاشته اند. یکی از اثر گذارترین این آسیبها به زبان و فرهنگ ایران بود. ایرانیان به سبب عظمت کشورشان کوله بار چندین قرن تسلط بر جهان را در برداشتند و تمدنی کهن را در خود جای داده بودند و بدین سبب علوم عقلی نزدشان بسیار بزرگ و دامنه اش گسترده بود.

ابن خلدون که دقیق ترین و بزرگ ترین جامعه شناس و مورخ عرب است درباره کتاب سوزی به دست اعراب چنین میگوید: ( دو قرن سکوت ص ۹۸ )« وقتی سعد ابن ابی وقاص به مداین دست یافت در آنجا کتابهای بسیار دید. نامه به عمر ابن خطاب نوشت و در باب این کتابها خواست. عمر در پاسخ نوشت که آنهمه را به آب افکن که اگر آنچه در این کتابهاست سبب راهنمایی است خدا برای ما راهنمایی فرستاده است و اگر در آن کتابها جر مایه گمراهی نیست خداوند ما را از شر آنها در امان داشته است. از این سبب آنهمه کتاب ها را در آب یا در اتش افکندند.»

همچنین ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه عن القرون الخالیه (صفحه ۳۵،۳۶،۴۸ ) چنین می نویسد:« وقتی قتیبه ابن مسلم سردار حجاج بار دوم به خوارزم رفت و آن را باز گشود هرکس را که خط خوارزمی می نوشت و از تاریخ و علوم و اخبار گذشته آگاهی داشت از دم تیغ بی دریغ گذراند و موبدان و هیربدان قوم را یکسره هلاک نمود و کتابهاشان همه بسوزانید و تباه کرد.»

(خميني و حكومت) منظور از حكومت اسلامي اين نيست كه رهبران مذهبي خود حكومت را اداره كنند (مصاحبه با خبرنگار راديو تلويزيون فرانسه/23 شهريور1357/نجف)

علما خود حكومت نخواهند كرد. آنان ناظر و هادي مجريان امور مي باشند (خبرگزاري رويتر/4آبان1357/پاريس)

من هيچ سمت دولتي را نخواهم پذيرفت (گفت و گو با خبرنگاران/12آبان1357/پاريس)

نه ميل و رغبت من و نه سن من و نه موقعيت من اجازه نمي دهد كه شخصاً نقشي در حكومت جديد بعهده بگيرم (مصاحبه با خبرنگار خبرگزاري آسوشيتدپرس/16آبان1357/پاريس)

من بنا ندارم كه خودم يا اشخاصي كه حالا در پيش من هستند از روحانيون، جانشين رژيم بشوند (گفت و گو با خبرنگاران/دي1357/پاريس)

روحاني نبايد به كاري غير از روحانيت يعني بسط توحيد و تقوي و پخش و تعليم قوانين آسماني و تهذيب اخلاق بپردازد (كشف الاسرار/ص208)

و اما پس از پيروزي انقلاب:

مي گويند كه روحانيت بايد بروند سراغ كار خودشان و ملت را بگذارند و سياست را بگذارند براي ما. شما در اين 50 سال هيچ غلطي نكرديد. شما را من مي شناسم. نمي خواهم اسمتان را ببرم. سر جايتان بنشينيد. آدم بشويد! (سخنراني درجمع فارغ التحصيلان دانشكده افسري/روزنامه جمهوري اسلامي/26آبان1359)

اين را بدانيد كه تنها روحانيت ميتواند در اين مملكت كارها را از پيش ببرد. فكر نكنيد كه بخواهيد كنار بگذاريد روحانيت را (ديدار با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي/6خرداد1360/جماران)

(خميني و دموكراسي) دولت اسلام يك دولت دموكراتيك به معناي واقعي است (گفت و گو با خبرنگاران/18آبان1357/پاريس)

در جمهوري اسلامي مطبوعات در نشر همه حقايق و واقعيات آزادند (روزنامه ايتاليايي پائزه سرا/11آبان1357)

در جمهوري اسلامي كمونيستها نيز در بيان عقايد خود آزادند (روزنامه هلندي دي ولكرانت/16آبان1357/پاريس)

حكومت اسلامي يك حكومت مبتني بر عدل و دموكراسي است (مصاحبه با خبرنگار روزنامه تايمز/16آذر1357)

ما حكومتي را مي خواهيم كه براي اينكه يك دسته مي گويند مرگ بر فلان كس، آنها را نكشند (مصاحبه با خبرنگاران/12آبان1357)

و اما پس از پيروزي انقلاب:

به آنها كه از دموكراسي حرف مي زنند گوش ندهيد. آنها با اسلام مخالفند. مي خواهند ملت را از مسير خودش منحرف كنند. ما قلمهاي مسموم آنهايي را كه صحبت ملي و دموكراتيك و اينها را مي كنند مي شكنيم (سخنراني 22اسفند1357/قم)

آنهايي كه فرياد مي زنند دموكراسي باشد، اينها مسيرشان غلط است. ما اسلام مي خواهيم (در جمع دانشجويان دانشگاه اهواز/روزنامه كيهان/3خرداد1358)

من انقلابي نيستم. اگر ما انقلابي بوديم اجازه نمي داديم اينها اظهار وجود كنند! تمام احزاب را ممنوع اعلام مي كرديم، تمام جبهه ها را ممنوع اعلام مي كرديم و يك حزب و آن حزب الله، حزب مستضعفان تشكيل مي داديم و من توبه مي كنم از اين اشتباهي كه كردم (كيهان/27مرداد1358)

اين ملت براي اسلام جنگيده نه آزادي (مصاحبه با اوريانا فالاچي/2مهر1358/قم)

همه آشفتگي ها زير سر همين هايي است كه مي گوييد دموكرات هستند (مصاحبه با اوريانا فالاچي /2مهر1358/قم)