گفتگوی امانپور و روحانی.

سایتهای دیلی بیست و وال ستریت جورنال به همراه وبسایت اسراییلی جروزلم پست در مطالبی که اخیرا منتشر کردند، حسن روحانی رییس جمهور ایران را انکار کننده ی هولوکاست خواندند. در نوشته ی دلی بیست تصویری از روحانی منتشر شده که در آن دست خود را برای هوادارانش تکان می دهد، اما تصویر را طوری انتخاب کردند تا سلام نازیها در دوران آلمان هیتلری القا شود.

وال ستریت جورنال هم ادعا کرده که هولوکاست یا نسل کشی یهودیان صرفا در ترجمه مصاحبه تایید شده و نه در گفته های حسن روحانی.

یک آخوند مهربان.

زبان فارسی نو یا فارسی کنونی، از زمان رواج آن در دوران پس از اسلام، کمابیش تعدادی واژگان را دردرون خودش نگاه داشته. تعدادی از این واژه ها در دوران پس از اسلام از زبان عربی به این زبان آمد و در دوران معاصر هم تعدادی واژه تازه ساخته شد و یا از دنیای غرب وارد شد. با اینحال این واقعیت که ما هنوز می توانیم آثار کلاسیک ادبیات ایران مانند شاهنامه فردوسی یا گرشاسبنامه اسدی توسی را پس از هزار سال و بیشتر بخوانیم و بفهمیم؛ نشان می دهد که تغییرات چند قرن گذشته اندک بوده و تاثیر چندانی بر واژگان زبان ما نداشته.

یادم می آید وقتی برای نخستین بار در آمریکا به یک رستوران ایرانی رفته بودم و از مهماندار فارسی زبان پرسیدم که سرویسهایتان کجاست؟ متوجه نشد که منظور من چیست. معلوم شد این لغت زمانی در ایران رایج شده که این شخص در ایران نبوده. ما برای مستراح یا توالت لغات زیادی ساختیم و در همین چند دهه ی گذشته از خلا و دست به آب و مستراح و مبال و آبریز به دستشویی و سرویس یا سرویس بهداشتی رسیدیم. علت این تغییر مکرر واژگان این است که چون خود لغت به محل کثیفی اشاره داشته، واژه هم پس از یک دوره مفهوم زشتی بخود گرفته و کثیف شده به همین علت هم جای خودش را به واژه ی دیگر داده؛ اما در مورد سایر لغات این اتفاق نمی افتد. مثلا ما تخت و کلاه و دفتر را قرنهاست که در واژگان روزانه مان بکار می گیریم و لغتی جایگزین آنها نشده.

نتانیاهو برای همه چیز ایران را متهم می کند. منبع تصویر: knowyourmeme.com

امروز 76 نفر از نمایندگان سنای آمریکا در نامه ای به اوباما خواستار تشدید تحریمها بر اقتصاد ایران شدند. این نامه که پیش از تعطیلات تابستانی سنا فرستاده می شود، به معنی تایید تحریمهای جدید کنگره است که دو روز پیش در مجلس نمایندگان این کشور تصویب شده و نیازمند تایید سنا بود. تحریمهای جدید تقریبا تمام تجارت خارجی ایران و صادرات نفت را هدف می گیرند تا درآمد نفتی ایران عملا به صفر برسد.

تحریمهای اقتصادی — که مطابق قوانین بین المللی، مجازات جمعی و جنایت جنگی محسوب می شوند — صرفا زندگی روزمره و آسایش مردم را تحت تاثیر قرار نداده و در مواردی حتی به مرگ شهروندان ایرانی انجامیده. تحریمها به همراه ناکارآمدی و بی لیاقتی مدیران داخلی، هزینه ی زندگی و درمان در ایران را به صورت سرسام آوری افزایش داده تا جایی که بسیاری از ایرانیان از تامین مایحتاج و نیازهای اولیه خود بازماندند. این تحریمها در حوزه هایی اعمال می شود که هیچ ارتباط منطقی با برنامه اتمی ایران ندارند؛ اما فشار سنگینی را بر مردم عادی وارد می کند. هدف از اعمال این تحریمها، علاوه بر متوقف کردن برنامه اتمی ایران، افزایش نارضایتی عمومی و جلوگیری از سرمایه گذاری ایران در حوزه هایی است که آمریکایی ها و شرکای اسراییلی شان نمی پسندند.

تصویر فتوشاپی نتانیاهو که خط قرمز ایران را بر روی بمب کارتونی مجموعه لونی تونز در سازمان ملل ترسیم می کند. منبع تصویر: العربیه.

جان بولتون، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل و یکی از مسببین حمله نظامی به عراق، معتقد است که: «اسراییل باید دیروز به ایران حمله می کرد.» احتمالا منظور از این عبارت این باشد که اسراییل همین حالا هم ضرر زیادی از بابت عدم حمله نظامی متحمل شده. سخنان بولتون در حالی منتشر شد که چند روز پیش بنیامین نتانیاهو هم در مصاحبه با تلویزیون سی بی اس هشدار داده بود، ایران تنها چند هفته با خط قرمز مشهور او فاصله دارد. ماجرای خط قرمز نتانیاهو مربوط به تقریبا یک سال پیش است که در جریان سخنرانی سالانه اش در سازمان ملل، تصویر یک بمب (مشابه بمب های سری کارتونهای لونی تونز) را به سازمان ملل برده بود و برای تعیین محدوده غنی سازی اورانیوم، بر روی این بمب خط قرمزی ترسیم کرد. مطابق خط قرمز آقای نتانیاهو، ایران باید برای رسیدن به سلاح اتمی، 250 کیلوگرم اورانیوم بیست درصد در اختیار داشته باشد تا هر زمان خواست بتواند آن را به میزان بالاتر غنی سازی کند و در نهایت خرج مورد نیاز برای ساخت یک سلاح را فراهم کند. نتانیاهو تهدید کرده بود که اجازه نخواهد داد ایران به این نقطه برسد. حالا پس از یک سال نتانیاهو دیروز گفت که ایران به این نقطه نزدیک شده و در حال حاضر 190 کیلوگرم اورانیوم در اختیار دارد و ظرف فقط چند هفته از مرز 250 کیلوگرم عبور خواهد کرد و به این شیوه تلویحا ایران را تهدید به حمله نظامی کرد: «ایران باید بداند، به آنها اجازه داده نخواهد شد از این خط قرمر عبور کنند.»

خواهر مریم و برادر باکر.

مریم قجر عضدانلو ملقب به «خواهر مریم»، رفیق سابق مرحوم صدام و رییس جمهور تایید شده ی نتانیاهو و برادر بولتون، اخیرا به این اکتشاف مهم نایل شده که ایران یک کشور چند ملیتی است و لازم است که قهرمان حقوق بشری چون خود او از حقوق این ملیت ها دفاع کند. انصافا هم هیچکس (به استثنای قاضی مرتضوی) در حد و اندازه های خواهر مریم اینطور توانایی های ذاتی حقوق بشری ندارد. گفته می شود دلیل اینکه اخیرا در شوهای سازمان مجاهدین خلق همه جور نخاله ای از ملیت های مختلف یافت شده هم همین خوی جهانشمول خواهر مریم است. با اینحال ایراد این ایده این است که اگر قرار بشود ما به جای یک ملیت، چند ملیت داشته باشیم؛ خود او هم باید شغلش را تغییر بدهد و از این پس بجای رییس جمهور برگزیده، دبیرکل برگزیده سازمان ملل ایران باشد.

اخراج امام زمان.

همانطور که هر بنی بشری می داند و اگر هم نمی دانسته تا الان از طریق یکی از شرکت های خدمات مهاجرت به کانادا و استرالیا ملتفت شده؛ یکی از اصول اولیه مهاجرت به هر کشور، آموختن زبان آن کشور است. بسیاری از کشورها برای پذیرش مهاجر، امتحانات زبان را در سطوح نسبتا بالا برگزار می کنند. این موضوع در مورد کسانی که می خواهند از حق شهروندی برخوردار شوند به تابعیت یک کشور بیگانه دربیایند؛ اهمیت بیشتری هم دارد و در قوانین کشورهای مختلف هم بر آن تاکید شده است. مثلا مطابق قانون اساسی آمریکا هر شهروند کشور بیگانه که بخواهد به تابعیت آمریکا دربیاید باید بتواند هم انگلیسی را خوب بخواند، هم درست بنویسد و هم روان تکلم کند.

شخص بی استعدادی به نام مهدی موعود با نام مستعار «امام زمان»، ساکن چاه جمکران، علیرغم اینکه مدت طولانی (در حدود 1200 سال) را با تابعیت عربستان در کشور ما بسر برده، بر پایه ی روایات شیعی، هنوز نتوانسته زبان فارسی را در حد خواندن چند نامه بیاموزد. این در حالی است که اگر علی آبادی را هم برای مدت مشابه به ریاست اپک فرستاده بودند تا الان چند کلمه انگلیسی یادگرفته بود.

بی بی سی گفته های هاشمی را بصورت گزینشی منتشر کرد.

پس از رد صلاحیت اکبر هاشمی رفسنجانی،گفته هایی از وی درباره شرایط اسفبار مملکت و خطاب به هوادارانش منتشر شد که در بخشی از آن به طرح تجزیه ایران توسط سنای آمریکا می پردازد. اینکه چطور آقای هاشمی به یکباره دلسوز تمامیت ارضی ایران و تجزیه ی مملکت شده، موضوع نوشته ی من نیست کما اینکه عده ای هم چنین تردیدهایی را مطرح کردند. من دلایل متعدد دارم که گفته های آقای هاشمی را–با هر انگیزه ای که عنوان شده–جدی بگیرم و بخشی از این دلایل را هم در مطلبی که پیشتر در اینباره نوشتم، شرح دادم. اما موضوع دیگری که درباره ی مطلب هاشمی نظر من و دوستانی که برای من پیام گذاشتند، را جلب کرد، نحوه ی برخورد گزینشی برخی رسانه های فارسی زبان با این بخش از گفته های او بود.

از چند وبسایت فارسی زبانی که مطلب هاشمی را منتشر کردند، گروهی این بخش را به دلایلی بریدند و یا حذف کردند. این برخورد شاید معیار دقیق در خبررسانی این رسانه ها نباشد اما احتمالا می تواند تصویر کلی از اندازه آزادی و بی طرفی آنها بدست دهد.

با پایان یافتن دوره ی کاندیداتوری اکبر هاشمی رفسنجانی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری و رد صلاحیت اش توسط شورای نگهبان، سخنانی از وی خطاب به طرفدارانش منتشر کرده که در بخشی از آن به طرح تجزیه آذربایجان و بلوچستان ایران توسط سنای آمریکا هم اشاره می کند. به گفته ی آقای هاشمی، قرار است پس از معلوم شدن نتیجه انتخابات این طرح عملیاتی شود:

– در مجلس سنای آمریکا دو طرح خطرناک وجود دارد؛ منتظر انتخابات بودند که تکلیف روشن شود و گویا از این پس فعال می شوند. می خواهند سیستان و بلوچستان و و آذربایجان را تجزیه کنند. بعد هم قرار است اگر اسراییل به ایران حمله نظامی کرد به او کمک نظامی کنند. شاید جنگ روانی باشد اما به قول علما هر احتمالی برای انسان تکلیف می آورد.

کاربر مک بوک از نوع ایرانی

وبسایت دیلی تلگراف که یکی از سایتهای معتبر و پر بازدید دنیا است٬ تصاویری را از یک کاربر ایرانی مک بوک (کامپیوتر ساخت شرکت اپل) با یک دستگاه کامپیوتر دزدی منتشر کرده که آبروریزی تبلیغاتی آن برای جامعه ایرانی٬ کمتر از پوشش خبری یک دور کامل سفر احمدی نژاد و همراهان به سازمان ملل و نیویورک نیست.

ظاهرا موضوع خبر٬ یک دستگاه لپ تاپ دزدی است که مدتی پیشتر در لندن سرقت شده و نهایتا سر از ایران درآورده. مالک اصلی این وسیله یک نفر انگلیسی است که پیش از سرقت دستگاه ٬ برنامه ای امنیتی بر روی آن نصب کرده بود که امکان موقعیت یابی و کنترل دستگاه را از راه دور فراهم می کند. موضوع سردرآوردن یک لپ تاپ دزدی انگلیسی٬ چند هزار کیلومتر دورتر در کشور ایران٬ برای این وبسایت آن اندازه جالب بوده٬ که تصاویری از کاربر ایرانی آن را به همراه یک گزارش کامل در وبسایت خود منتشر کند.

خواهر مریم و خواهر هیلاری

از رامسفلد، وزیر خارجه پیشین آمریکا و نماینده آمریکا در خاورمیانه (۱۹۸۳)، جمله ای را درباره صدام حسین نقل می کنند که پیشتر فرانکلین روزولت هم درباره «ساموزا»، رییس حمهور نیکاراگوئه، بکار برده بود: «صدام ممکن است که یک حرامزاده (مادر بخطا) باشد اما حرامزاده ی ما است.»

هفت سال پس از دیدار تاریخی رامسفلد و حسین در سال ۱۹۸۳ (ویدیو این دیدار از اینجا)، دیکتاتور عراقی تصمیم گرفت که بجای حرامزاده آمریکایی ها، حرامزاده خودش باشد و در سال ۱۹۹۰ بدون اجازه اربابش به کویت لشکر کشید. در واقع همه گرفتاریها و نقض حقوق بشر و جنایتکاری و دیکتاتوری صدام هم از همان لحظه ی تمردش شروع شد. بقیه داستان را همه خیلی خوب می دانند؛ آمریکا دو مرتبه با عراق وارد جنگ شد؛ یک دهه عراق را تحریم اقتصادی کرد که به مرگ صدها هزار کودک و شهروند عراقی انجامید و دست آخر حرامزاده عراقی را تحویل دادگاه دادند تا به عنوان جنایتکار جنگی مجازات شود.

چند هفته ی پیش پارلمان اروپا قطعنامه ای را درباره نقض حقوق بشر در ایران به مجمع عمومی این نهاد برد و نمایندگانی هم درباره این موضوع سخنرانی کردند.

موضوع نقض مکرر حقوق بشر در ایران یک حقیقت غیر قابل انکار است و تقریبا همه کسانی که اندک آشنایی با شرایط ایران داشته باشند از آن آگاهی دارند و بنابر این محکومیت نقض حقوق بشر در ایران هم کمتر کسی را به شگفتی وا می دارد. اما این حمایت از حقوق بشر در سالهای اخیر رویه دیگری پیدا کرده و جنبه سیاسی بخود گرفته چنانکه برخی گروههای حقوق بشری یا نهادهای سیاسی مانند پارلمان اتحادیه اروپا، کنگره آمریکا یا برخی پارلمانهای محلی اروپایی این روند را برای رسیدن به اهداف مد نظر خود را دنبال می کنند.