I learned long ago, never to wrestle with a pig. You both get all dirty, and besides, the pig likes it.

~ George Bernard Shaw

مدتها پیش یاد گرفتم که هیجگاه با یک خوک کشتی نگیرم. اگر با یک خوک کشتی بگیرید هر دو کثیف می شوید و خوک از اینکار لذت می برد.

The reasonable man adapts himself to the world: the unreasonable one persists in trying to adapt the world to himself. Therefore all progress depends on the unreasonable man.

~ George Bernard Shaw

فرد معقول خودش را با جهان وفق می دهد اما شخص نا معقول پافشاری می کند تا جهان را مطابق میل خودش درآورد. از این جهت تمام پیشرفت های جهان وابسته به شخص نامعقول/گردن ناگذار است!

دوستی مطلبی فرستاده با عنوان اینکه وبسایت بالاترین با وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی همکاری دارد (لینک تخریبی؛ همچنین در امور مربوط به اراذل اینترنتی، سپاه از وزارت اطلاعات ید طولاتری دارد!) و آی پی کاربری را در اختیار ایران قرار می دهد. فارغ از اینکه بالاترین چنین کاری کرده یا نکرده باید بدانیم که روشهای متعددی برای شناسایی کاربران (شما) در اینترنت وجود دارد که ثبت آی پی توسط یک وبسایت صرفا یکی از این راهها است. اگر در ایران هستید یا می خواهید به ایران سفر کنید و حتی اگر با بالاترین و سایتهای مشابه هم سر و کار ندارید بهتر است این روشها را یاد بگیرید.

در این نوشته فرض بر این است که شما اصول ابتدایی را می دانید و اشتباهات اولیه نمی کنید. مثلا روی هر لینکی کلیک نمی کنید؛ هر برنامه ای را نصب نمی کنید؛ از آخرین نسخه نرم افزارها و پچ سیستم عامل استفاده می کنید؛ اطلاعات شخصی خود را به راحتی در اینترنت و در اختیار دیگران نمی گذارید؛ پسووردهای امن دارید؛ روی کامپیوتر شما نرم افزار فایروال و ویروس شکن بروز شده وجود دارد و دستکم برای ارسال اطلاعات از اس اس ال (https) استفاده می کنید.

مرحوم کارل مارکس نقل قول معروفی دارد که احتمالا شنیده باشید:

Hegel remarks somewhere that all great, world-historical facts and personages occur, as it were, twice. He has forgotten to add: the first time as tragedy, the second as farce.

ترجمه: هگل می گفت همه وقایع و بازیگران بزرگ تاریخی دو بار تکرار می شوند؛ ولی یادش رفت اضافه کند بار اول بصورت تراژدی و بار دوم بصورت مضحکه!

با آن وبسایت وزین فارس نیور اشتباه گرفته نشود!

با بالاگرفتن اعتراضات در ایران و در صورت ادامه جنبش مردمی احتمالا دسترسی به اینترنت در ایران به تمامی یا دستکم در مناطقی مختل خواهد شد. اینها چند اپلیکیشن ضروری است که امکان ارسال فایل، ارسال پیام خصوصی یا چت گروهی با گوشی تلفن همراه بدون دسترسی به اینترنت می دهد.

کارکرد خوب این اپلیکیشن ها منوط به این است که تعداد زیادتری کاربر از آن استفاده کنند. هر چه تعداد بیشتری این برنامه ها را بر روی گوشی تلفن خود نصب کنند، کیفیت تماس بالاتر می رود. بنابر این بهتر است پیش از قطع شدن اینترنت در ایران این برنامه ها گسترش یابد.

اظهارات اخیر علی خامنه ای را در رسانه های ایران می خواندم که گفته بود بزودی تمامی اهداف انقلاب محقق می شود و ملت ایران هم چند هزار برابر دوره پیش از انقلاب در زمان انقلاب دستاورد داشته و در دوره پیش از انقلاب اساسا دستاورد چندانی وجود نداشته.

از طرفی این مصاحبه شاه بخاطرم آمد. مصاحبه زیر دقیقه ۱۳:۲۷ را ببینید که شاه با چه افتخاری به خبرنگار انگلیسی می گوید که در ده سال آینده کشور ایران به وضع کنونی کشور شما خواهد رسید؛ و در بیست و پنج سال آینده یکی از پنج کشور ثروتمند عالم خواهد شد. چه شوق و افتخاری در صورتش موقع گفتن این کلمات موج می زند. ایراندوستی و وطن پرستی را می شود از تک تک این جمله ها احساس کرد. هر کس که با آمار و ارقام اقتصادی سر و کار داشته باشد می داند که ایران به بالاترین رشد اقتصادی جهان رسیده بود و این حرفها تا چه حد راست بود و حقیقت داشت.

آمریکایی ها ضرب المثلی دارند: اگر مثل اردک راه برود؛ اگر مثل اردک صدا کند؛ اگر شبیه اردک باشد، احتمالا اردک است!

معنای این گفته این است که اگر چیزی را دیدید که شبیه اردک است احتمالا غاز یا نهنگ یا گورخر نیست و همان چیزی است که شما فکر می کنید، یعنی اردک. البته تضمینی هم نیست که حتما اردک باشد؛ مثلا ممکن است کسی یک اردک مکانیکی درست کرده که شما را فریب بدهید یا ممکن است شما علایم اردک بودن را خوب درک نکردید و ایراد از حواس شما باشد؛ اما ظن غالب همان اردک است.

تصاویری مثل این تصویر قالب از مردم ایران در رسانه های آمریکایی هستند.

نخستین نظرسنجی عمومی پس از ممنوعیت ورود ایرانیان و اتباع شش کشور دیگر به آمریکا نشان می دهد که اغلب مردم آمریکا از این تصمیم حمایت می کنند.

نتایج این نظرسنجی برای کسانی که با افکار عمومی آمریکاییها آشنا هستند نباید جای تعجب داشته باشد. در طول حیات سی و هشت ساله نظام اسلامی، ملایان موفق شدند از ملت ایران چهره ی کثیف یک ملت عقب افتاده، ارتجاعی، متعصب، خرافاتی و آدمکش نمایش دهند که عملکرد آن با تمام ارزشهای دنیای آزاد و متمدن در تضاد و تعارض است. این تصویر همان چیزی است که خودشان هم سعی کردند با از میان بردن تمام آثار مدرنیته ی نیم قرن گذشته و دستاوردهای ایرانیان از دوران مشروطه در این سال ها به حقیقت تبدیل کنند.

امام خامنه ای در پاسارگاد.

امام خامنه ای (ع) در حدیث دغلین می فرمایند: من دو چیز را پیش از مرگ برای شما به امانت می گذارم (مدیونید اگر فکر کنید آقا قصد مردن دارد!): اول سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و اوباش وابسته است که تا نابودی ایران دست از سرتان برندارند و دومی گسترش نادانی و جهالت در همه ی عرصه ها است که از ملزومات اسلام و نظام است؛ مادامی که به این دو ریسمان بیاویزید، خودی محسوب شده و از خشم نظام در امان هستید.

حضرت برای بهتر روشن شدن قضیه، پان ترک ها را مثال می زنند که به هر دو ریسمان آویزان شده اند و هم از توبره سپاه می خورند و هم تا فیها خالدون در حماقت و جهالت فرو رفتند و چون واجد هر دو شرایط هستند، آزادانه فراکسیون صد تایی ترکی به مجلس می فرستند و خودشان هم در استادیوم تراختور هارای هارای زیادی می کنند و هر چه هم خسارت به اموال عمومی وارد می کنند و فحاشی می کنند کسی کاری به کارشان ندارد.

طب سنتی، شیادی علمی، در دانشگاه های ایران.

نقل است که مصریان باستان فراعنه را پرستش می کردند و فراعنه خدایان را پرستش می کردند. ظاهرا هیچکدام از دو گروه هم با اعتقادات گروه دیگر مشکلی نداشت؛ چون فراعنه به پرستش خدایان ادامه می دادند و مصریان هم کماکان آویزان همان فراعنه بودند!

امام خامنه ای (ع)، رهبر عظیم المرتبه ی جهان اسلام، اخیرا چندین بار بر اهمیت جایگزینی طب مدرن با طب سنتی تاکیدات موکد فرمودند.

خود آقا به همراه رفقا و اهل و عیال و منزل وقتی جایی شان درد می گیرد به خرج ملت به حاذق ترین اطبا و پزشکان رجوع می کنند؛ اما امروز که ملت ایران در اثر رهبری داهیانه روحانیت به انواع و اقسام بیماری ها و مرض ها دچار شده و بالاترین آمار رشد سرطان در جهان را دارد، باید با نعناع و شنبلیله و گل گاوزبان درمان کند!

گویا رادیو فردا رسما تعارف را کنار گذاشته و با جمع آوری تجزیه طلبان شناخته شده به زعم خودش دنبال احقاق حقوق مردم داخل ایران است. کامنت ها را هم کما فی السابق سانسور می کند که بیشتر جا برای تعارف باقی نگذارد.

نخست باید دانست که اساسا حقی به نام تجزیه طلبی یا طرح موضوع تجزیه طلبی برای رادیو گشاد فردا یا یک رسانه بیگانه دیگر وجود ندارد. این موضوع پیش از اینکه به نظر فواحش تجزیه طلب مربوط باشد به قوانین بین المللی مربوط است.

علامه آیت الله العظمی جوادی آملی، ابر فیلسوف جهان اسلام، که در حوزه های فلسفی مانند حوزه ی دیاثت فقهی صاحب نظر است، اخیرا عنوان کرده: «دیاثت یا اخلاقی است و یا سیاسی. کسی که بیگانه را راه می‌دهد دیوث سیاسی است. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست.»

عمو چرا نمی فهمی؟ این را یک رفیقمان در بالاترین نوشته! جدا چرا ما تحریم کنندگان ارج گذار نظرات مشعشع این عزیزان نیستیم و نمی فهمیم که به قول این دوستمان، اگر یک ملتی با عقرب در افتادند راه کم هزینه و متمدنانه این است که نشیمنگاه مبارک را صرفا به اندازه ی کاناپه تا حوزه ی رای گیری تکان بدهد و برود به نماینده مورد تایید آقا رای بدهد؛ تا ازاین راه به عقرب نفهم نشان دهند که ما تو را نمی خواهیم برو گورت را گم کن!

بعد هم یک دور ترانه ی «سر اومد زمستون، بیامد ملا حسن» را برای خودشان زمزمه کنند؛ چون عنقریب اوضاع معرکه می شود! عقرب هم که اقتضای طبیعتش ایجاب می کند دل نازکی داشته باشد از رای دوستان ناخشنود می شود و دستش می آید که ملت واقعا طرفدارش نیست. جدا چرا ما اینها را نمی فهمیم؟

نمی توان یک اشتباه را با همان طرز تفکری که ایجادش کرده، جبران کرد. –انیشتین

انتخاب احمد جنتی به ریاست مجلس خبرگان، آن هم از جانب کسانی که قرار بود گزینه های بد (در برابر گزینه های بدتر) باشند، موجی از ناامیدی و یا دستکم ناباوری در میان رای دهندگان انتخابات اخیر ایجاد کرد. پذیرش اینکه گروهی از کسانی که به عنوان اصلاح طلب از مردم رای گرفتند به جنتی رای بدهند برای این بخش بزرگ از ایرانیان آسان نیست؛ با اینحال پیش بینی چنین وضعیتی هم ابدا دشوار نبود.

انتخابات در نظام اسلامی کاربرد افیونی دارد و حاکمیت هم این موضوع را طی سی و هفت سال گذشته به فراست دریافته که می تواند با برگزاری نمایش انتخابات و طراحی گزینه های دروغین در انتخابات غیر آزاد و غیر واقعی، رمق اقشار مختلف را بگیرد و جلوی حرکتهای موثر اعتراضی را سد کند.

دوستان بجای ندا!

فرض کنید به یک بیمار سرطانی این امکان داده شود که میان سرطانهای مختلف یکی را انتخاب کند. مثلا به یک بیماری که سرطان خون دارد امکان بدهند سرطان ریه را بجایش انتخاب کند. علی الظاهر این معامله، معامله بدی نباید باشد؛ چون برخی از انواع امراض از انواع دیگر آن بدتر است. مشکل اما زمانی ایجاد می شود که بیمار تصور کند بیماری که جایگزین بیماری اول کرده بخش عمده مشکل اش را حل کرده و نیاز به اقدامات شدید و درمانهای دردناک مانند شیمی درمانی ندارد. این مشابه همان چیزی است که هر بار پس از انتخابات در ایران رخ می دهد.

سال اولی که در ایران دانشگاه رفته بودم یک روز سر کلاس بر سر یک موضوع تاریخی بحثی در گرفت و من ادعایی کردم. استادم گفت به فلان علت نادرست می گویی! اینکه او درست می گفت یا من، یا اینکه اصلا آن بحث چه بود را امروز یادم نیست؛ ولی جوابی که من به او دادم را خوب یادم است. به استادم گفتم برای دکترا گرفتن باید ده هزار صفحه کتاب خواند و من خیلی بیش از ده هزار صفحه درباره تاریخ جهان خواندم.

آن زمانها شنیده بودم که برای دکترا گرفتن باید ده هزار صفحه مطلب تخصصی خواند که البته این مقدار بیشتر است. من ماهیانه چند هزار صفحه مطلب می خوانم. با اینحال، در آن روزگار من خودم را با چند کتاب عالم فرض می کردم.

محمد مختاری را آنطور که از اسلام ناب انقلابی محمدی سراغ داریم، در کمال ناجوانمردی با دستان و چشمان بسته شده بدون اینکه کوچکترین امکان دفاع داشته باشد، به دستور مراجع تقلید شیعه خفه کردند.

امروز مطلبی را در فیس بوک سعید بشیرتاش دیدم که نحوه ی کشتن محمد مختاری، شاعر و نویسنده و دبیر کانون نویسندگان، در قتل های زنجیره را توصیف کرده بود؛ متوجه شدم تعدادی از آمران و قاتلین قتل های زنجیره ای در فهرست انتخاباتی اصلاح طلبان معرفی شده اند. از اینرو لازم دیدم برای ثبت در تاریخ هم که شده مطلبی را بنویسم.

در طول نه سالی که وبلاگ نویسی کردم چه آن یک سالی که در ابتدا ایران بودم و در بلاگفا می نوشتم، چه بعدتر که به آمریکا آمد هیچگاه از مختاری ننوشتم. محمد مختاری را از کودکی می شناختم. آقای مختاری شوهر عمه ی من بود (شوهر دختر عمه که ما عمه صدا می کردیم).

محمد مختاری که من می شناختم شخصیت آرام و متواضعی داشت. از آن دسته آدمهایی بود که کوچک و بزرگ، پیر و جوان جذب مهربانی و فروتنی اش می شدند. زمانی که ایشان کشته شد من چهارده – پانزده ساله بودم بنابر این آشنایی با آرا و نظراتش نداشتم که هیچگاه بخواهم مطلبی درباره اش بنویسم. علاوه بر آن امروز هم که هفده سال از رفتن مختاری می گذرد من بیشتر به مختاری که عضوی از خانواده ما بود قرابت دارم تا مختاری شاعر و نویسنده ی نامدار.

اما موضوعی که می خواهم اشاره کنم و باید برای آینده درس عبرتی بشود دلیل کشته شدن آقای مختاری است.